Een vrouwelijke arts vertelt
Beste Helmut,
Dat ik in mijn zoektocht naar de oorzaken van “ziektes” dit jaar de Germanische Heilkunde tegenkwam, maakt me tot tranen toe geroerd! Zonder de corona-waanzin was ik daar waarschijnlijk nooit terechtgekomen.
Hier is het ervaringsverslag van een nieuweling:
Mijn ‘hooikoorts’ en zijn plotselinge verdwijning …
Toen ik zeven jaar oud was, gingen mijn ouders uit elkaar. Mijn moeder hertrouwde en we verhuisden naar een andere stad. In de lente / zomer zag ik mijn biologische vader voor het laatst tijdens een gemeenschappelijke wandeling met mijn kleine broertje. Hij vertelde ons dat het beter voor ons kinderen zou zijn als hij niet weer op bezoek kwam. Dat was het. Vanaf dat moment was er geen teken van leven, geen brief, niets meer.
Een jaar later, op mijn achtste verjaardag, begonnen mijn ogen vreselijk te branden. Later liep ook de neus. Ik herinner het me nog zo goed omdat ik vrienden had uitgenodigd en het voorrecht had om vanwege de ogen de hele dag trots rond te lopen met de zonnebril van mijn adoptievader.
Vanaf dat moment had ik elk jaar “hooikoorts” … soms zo erg dat ik cortisone-injecties kreeg om te kunnen werken.
De gedachte aan mijn vader liet me niet los. Ik wilde weten hoe hij erin was geslaagd zijn kinderen achter te laten en of hij ons überhaupt had gemist.
Toen ik begin dertig was nam ik contact met hem op. Hij was opnieuw getrouwd, de gesprekken met hem waren niet erg verhelderend. Veel rechtvaardiging, veel verdringing, veel blabla …
(Hijzelf, rechtshandig zoals ik, leed aan spataderen in zijn linkerbeen, later trombose. Bij mij naast wat kleine blauwe adertjes enige tijd later hetzelfde. Met mijn huidige kennis kan ik dat nog niet rijmen. De aangedane ader is bij mij verwijderd.)
Na de geboorte van mijn zoon, zijn biologische kleinzoon!, kwamen mijn vader en vrouw op bezoek. Ze waren nauwelijks geïnteresseerd in het kind, maar vertelden bijna uitsluitend over hun stemmingen en ervaringen. Ik vond dat heel vreemd.
Na deze ontmoeting besloot ik het contact te vermijden, omdat er absoluut niets meer gemeenschappelijks was en er niets meer aan gevoel tussen ons bestond.
Vanaf dat moment voelde ik bijna niets meer van mijn allergie!
Tien jaar later hoorde ik van iemand anders dat mijn vader was overleden.
Vanaf dat moment heb ik nooit meer symptomen gehad!
Ik merkte dit pas later en pas nu heeft het allemaal zin.
Heel erg bedankt voor je werk, je toewijding, de prachtige erfenis van Dr. Hamer door te geven!!
Als men deze wetten eenmaal heeft begrepen, is er geen weg meer terug. Ik zal mijn best doen om ze in mijn werk te implementeren en ze ‘beetje bij beetje’ te delen met alle mensen die een open geest hebben.
Hartelijke groeten uit Bremen!
Opmerking van HPilhar
Heel erg bedankt voor dit ervaringsbericht!
Blijkbaar, toen ze haar vader voor het laatst zag op de leeftijd van zeven jaar, leed ze een visueel scheidingsconflict (bindvlies) en een reukconflict (neusslijmvlies). Een jaar later en vanaf dat moment elk jaar, kwam ze steeds weer op het spoor, wat waarschijnlijk te maken had met de tijd rond haar verjaardag. In ieder geval moet dit spoor destijds, toen ze haar vader de laatste keer zag, zijn geprogrammeerd.
Cortison heeft een sympathicotone werking en haalt het individu uit de vagotone genezingsfase, waardoor de genezingsfase symptomen ‘afgezwakt’ worden.
Spataderen hebben als oorzaak “een blok aan het been” (gladde spieren van de aderen), waarbij de handigheid bepalend is. Haar vader had spataderen aan zijn linkerbeen die moeten met zijn moeder of met zijn eigen kinderen te maken hebben gehad.
Nu wordt het interessant! Toen ze op 30-jarige leeftijd weer contact met haar vader op nam, viel hij haar erg tegen – en nam de allergie af. Toen ze 10 jaar later hoorde over de dood van haar vader, verdween haar allergie volledig!
Haar conflict om haar vader, dat ze op 7-jarige leeftijd had geleden, kon ze door de teleurstelling over haar vader op 30-jarige leeftijd bijna oplossen. Maar definitief oplossen kon ze het conflict pas met de dood van haar vader.
Dit alles kon ze achteraf reconstrueren, wat duidelijk maakt dat het conflict, de recidieven door de sporen en zelfs de conflict oplossing zelf, volledig aan het verstand voorbij gaat. Het gaat om het onbewuste (vegetatieve) zenuwstelsel!
Met behulp van de Germanische Heilkunde van Dr. Hamer kunnen we nu onze orgaansymptomen duiden en mogelijk met ons wakkere bewustzijn ons onbewuste sturen!
Maak van de Germanische uw hobby!
