Vlekken op de tong tijdens de zwangerschap

Plaveiselepitheel van het mondslijmvlies – iets willen uitspugen. Handigheid is bepalend.

Sinds een jaar bestudeer ik de Germanische Heilkunde en sindsdien onderzoek ik de juistheid ervan voor mijzelf en mijn medemensen. Naast het herkennen van de zinvolheid van de “ziekten”, wat natuurlijk praktisch is, geniet ik erg van het observeren van de fysieke aandoeningen.

Ik wil je graag een ervaringsbericht sturen dat, ondanks zijn eenvoud, leerzaam en inzichtelijk is.

Kort over mij: ik ben 26 jaar oud, biologisch rechtshandig en hormonaal mannelijk ten tijde van het conflict omdat ik zwanger was.

Ik herinnerde me onlangs iets dat me dwars zat tijdens mijn eerste zwangerschap in 2020: Ik had terugkerende beschadigingen op mijn tong tijdens de periode dat ik zwanger was. Het bovenste materiaal van de tong leek weg te smelten. Het was onaangenaam en ik moest zure dingen vermijden. De reden bleef me een raadsel. De verloskundige raadde olietrekken aan, wat prettig was maar niets veranderde. Ik wist toen nog niets van de Germansiche, maar nu vielen me de schellen van de ogen: Ik had mezelf het eten van rauw gehakt, sushi en soortgelijke rauwe voedingsmiddelen ontzegd ten gunste van mijn ongeboren kind. Normaal eet ik deze voedingsmiddelen met veel eetlust en plezier. Maar ik wilde natuurlijk de gevolgen van een mogelijke infectie met toxoplasmose vermijden, vooral voor mijn ongeboren kind.

Bijgevoegd is een foto van mijn tong toen het bijzonder erg was. Het was vooral de rechterkant die aangetast was, dus de partnerzijde. Het verbod op het eten van rauw voedsel werd vooral gesteund door mijn man en mijn schoonmoeder. Natuurlijk waren er ook websites die waarschuwden tegen het eten van rauwe dierlijke producten.

Na de geboorte van mijn kind is mijn tong weer genezen en ik heb er tot op heden geen last meer van gehad.

Waarom denkt u dat de Toxoplasma gondii parasiet de schuld krijgt? Is het gewoon omdat er geen andere verklaring is voor misvormingen of miskramen?

Ik zou ook graag willen weten wat u denkt van andere parasieten, zoals lintwormen of trichinen (rondwormen). Is er ook een reden voor hun aanwezigheid in het lichaam of zijn het echt parasieten die alleen profiteren?

Ik vraag me ook af waar de grens ligt tussen vergiftiging en bijvoorbeeld onverteerbare ergernis. Mijn man heeft bijvoorbeeld opzettelijk het gif van een Zuid-Amerikaanse pad ingenomen en zichzelf vervolgens met hevig braken gezuiverd. Wordt dit dan beschreven als vergiftiging of was het gewoon onverteerbare ergernis voor het lichaam, die het onmiddellijk oploste door te braken? Dus hoe herken je het verschil tussen een Biologisch Conflict en vergiftiging?

Ik zou het zeer op prijs stellen als u mij over deze vragen zou kunnen inlichten.

Ik bewonder uw werk en luister ijverig naar uw audio-opnames om nog meer vertrouwen in het onderwerp te krijgen.

Met zonnige groeten uit Wilsdruff

Luise P.

Opmerking

Hartelijk dank voor dit indrukwekkende ervaringsbericht.

Wat bedoelt u precies met parasieten? Er zijn ongetwijfeld parasieten in de zin dat ze parasitair leven op iets anders dat leeft, zoals schurft. Als je door hen wordt aangevallen, moet je jezelf verdedigen. Overigens geldt dit ook voor levende parasitaire soortgenoten.

Maden, wormen bij een tuberculeuze genezing, malaria bij leukemie, enz. verschijnen daarentegen alleen in een genezingsfase. Dr. Hamer legde zulke maden uit als graafmachines die tijdens de genezingsfase het grove vuil opruimen. De microben zijn dan verantwoordelijk voor het fijne werk. Aan het einde van de genezingsfase trekken de maden zich weer terug en verdwijnen ze gewoon.

De malariaparasiet, die de bloedaanmaak stimuleert, doet iets soortgelijks.

Via het vlees krijg je veel wormeieren binnen. Als je een hangende tuberculeuze genezing hebt met de darm, vindt zo’n worm een ideale omgeving en gedijt hij uitstekend. Als je geen SBS hebt met de darm, zal zo’n worm geen levensvatbare omgeving vinden en met de ontlasting vertrekken of misschien zelf verteerd worden. In ieder geval zou ik in zo’n geval niet van een parasiet spreken, vooral omdat hij alleen verschijnt als het lichaam hem daarvoor oproept.

Of een symptoom het gevolg is van vergiftiging of een conflict wordt opgehelderd door een hersen-CT.

In het geval van vergiftiging kan men heel goed met een biologisch conflict reageren en een SBS begint onvermijdelijk. Wij mensen zijn geen aaseters. Als we besmet rivierwater drinken met lijken stroomopwaarts, hebben we het symptoom cholera. De darm heeft last van permanente terugkerende symptomen. Als we weer schoon water drinken, is er niets aan de hand.

Je gedocumenteerde speciaalprogramma laat zien dat alleen het plaveiselepitheel betrokken is en dan voornamelijk aan de partnerzijde. Het plaveiselepitheel van de tong heeft te maken met iets willen uitspreken maar het niet durven. De handigheid is bepalend.