Hallo Helmut,
met de ervaringsberichten brengt men de Germanische Heilkunde het beste nabij. Daarom wil ik ook iets daaraan bijdragen.
Het speelde zich ongeveer in 1996 af. Ik kon amper lopen door sterke pijn in beide knieën en moest zelfs af en toe gaan zitten wanneer de pijn te heftig werd. En dat met 26 jaar. Ik had in de tijd ervoor 6 dagen per week sport bedreven. Tennis en aerobic.
Ik ben rechtshandig wat hier echter om het even is, omdat uiteindelijk beide zijden betroffen waren en dus zowel de moeder/kind-zijde als de partnerzijde.
Ik ging vervolgens naar de eerste arts en die vond ook direct een diagnose, het kraakbeen was sterk ‘versleten’ en gaf me om te beginnen pijnstillers. Het werd echter niet beter. Dan was er ook nog kraakbeenmiddel, die men kon inspuiten en ook preparaten voor de kraakbeenopbouw om te slikken, maar niets hielp. Ook talrijke andere artsen konden niet helpen.
Zonder medisch ingrijpen ging de pijn in het daarop volgende jaar weer helemaal weg.
Dan leerde ik ongeveer 3 jaar geleden de Germanische Heilkunde kennen en omdat het toch het meest eenvoudig is om zijn eigen ziekten eens aan de hand van de tabel te controleren, begon ik daarmee aan de hand van dit geval.
Ik ben ook snel op het conflict gekomen. Zoals ik reeds schreef, speelde ik veel tennis, ook in team en tegen andere verenigingen.
Het cruciale moment was dat ik mijn huidige vrouw in 1995 leerde kennen en tennis interesseerde me vanaf dat moment niet meer zo. Ik heb daardoor alle spelen die ik kon verliezen verloren. Om het even of het een enkel- of een dubbelspel was. Dat was voor mij natuurlijk zeer onaangenaam, maar ik had werkelijk geen interesse meer voor tennis. Het team wilde me desondanks nog in dit seizoen laten meespelen. Dus verloor ik verder alle spelen totdat ik er dan gelukkig een streep onder zette en het tennisracket aan de wilgen hing.
Het was echter ook zeer onaangenaam dat nu in de ranglijst voordat ik stopte, de jonge spelers kwamen en met mij wedstrijden voor de ranglijst wilde spelen.
Voorheen zou niemand van hun dat gewaagd hebben. Als ik erover nadenk, dat was eigenlijk het pijnlijkste van de hele zaak, die jonge spelers die ik voorheen nog als ‘ontbijt’ van het veld zou hebben gespeeld.
Mijn vrouw en mijn ouders waren meestal bij de spelen aanwezig. Vandaar de betroffenheid van de moeder- en de partnerzijde, waarbij op de partnerzijde natuurlijk ook het team behoorde. Zij hadden uiteindelijk hoge verwachtingen van mij gehad.
Toen ik dan niets meer met tennis had te maken en er een paar maanden voorbij waren, begon het met de pijn. Destijds was ik verbaasd: geen sport meer en nu komt de pijn. Nu weet ik dat bij botten en kraakbeen, dus bij inbreuken op de eigenwaarde de genezingsfase de pijnlijke tijd is.
Wat mij nog altijd diep aangrijpt, als ik met het weten van de Germanische Heilkunde aan deze tijd terugdenk, is dat ik nog tot de gelukkigen behoor. Want kraakbeen is slechts een lichte inbreuk op de eigenwaarde. Zou ik een sterke inbreuk op de eigenwaarde hebben geleden, dan zou dat op het bot zijn gegaan en de diagnose zou misschien botkanker zijn geweest. En dat op beide benen. Men zou ze dan misschien hebben geamputeerd en dat enkel omdat ik met tennis had verloren en dat op mijn eigenwaarde ging.
Verschrikkelijk!
Bedankt voor je werk, Helmut en vooral: bedankt aan Geerd.
Opmerking van H. Pilhar
Afgelopen zomer speelde ik met Dirk tafeltennis en hij heeft mij ‘van de tafel gespeeld’!
Ik bedank Dirk voor zijn ervaringsbericht.
