Jonge vrouw leed 9 jaar lang aan chronische migraine

Een jonge vrouw leed meer dan 9 jaar aan chronische migraine. Niets hielp totdat ze de Germanische Heilkunde leerde kennen.

Ik ben 32 jaar oud, rechtshandig en ik heb negen jaar lang last gehad van chronische migraine. Ik was bang voor festiviteiten, bijeenkomsten en fel zonlicht met hitte. Er was een aanzienlijke vermindering van de frequentie en intensiteit van de migraine dankzij de Germanische Heilkunde.

Negen jaar geleden, toen ik 23 was, had ik een van de ergste schokken die je je maar kunt bedenken. Ik moest een feest organiseren voor jonge familieleden van mijn echtgenoot (ze komen allemaal uit de Kaukasus, met Zuid-Kaukasische tradities, etnisch Russisch en ik kom uit centraal Rusland). Na een ervaring het jaar ervoor, realiseerde ik me dat deze familieleden niet geïnteresseerd zijn in ons leven. Ze zijn niet geïnteresseerd in mij als mens, maar alleen dat ik als vrouw een goede gastvrouw behoor te zijn, weet hoe ik moet bedienen en goed voor de gasten zorg.

Ik was vreselijk bang voor dit banket. Mijn angst voor deze dag was een maand voor de geplande datum opgebouwd. Het banket werd een volledige mislukking ondanks mijn inspanningen en goede bedoelingen. Mijn eigenwaarde stortte in en niemand steunde me. Een van de gasten wilde het voedsel niet eten dat hem werd geserveerd, hoewel het eten van goede kwaliteit was en geenszins walgelijk.

De volgende genezingsfase was het meest vreselijke dat ik ooit heb meegemaakt:

• SBS op het neusslijmvlies “stinkconflict/situatie ruikt gevaarlijk” (vooral intens aan de rechter partnerzijde)
• Zwelling in de frontale hersenen (“onmachtsconflict”, “frontaalangstconflict”, twee “territorium angstconflicten” op laryngeale en bronchiale slijmvliesrelais)
• Identiteitsconflict in het territoriumgebied (maagslijmvlies)
• Inbreuk op de eigenwaarde in termen van moraliteit en onrecht op nek- en schedelbasis.

Bovendien had ik ernstige pijn in mijn thoracale wervelkolom en onderrug (centrale inbreuk op de eigenwaarde) en minder pijn in alle andere gewrichten van mijn skelet, dat ook de herstelfase van de inbreuk op de eigenwaarde aangeeft. Mijn hoofd barstte letterlijk. Het voelde opblazen als een ballon, mijn gehoor was verslechterend, ik was duizelig en ik was gedeeltelijk gedesoriënteerd (ik had een hoorconflict dat me schokte). Ik had een ernstige migraine die een week lang duurde …

Ik ging naar een “goed betaalde” kliniek waar de koude artsen (neuroloog en KNO) nauwelijks naar me keken en alleen maar onderzoekingen aanvroegen. De KNO-arts vroeg me zelfs hoeveel geld ik verdiende om te zien hoeveel ze me in rekening konden brengen. Ik had een echografie van de bloedvaten van de nek, röntgenfoto’s van de nek en een MRI van de hersenen. Geen van deze tests onthulde enige pathologie.

Toen ontdekte ik dat zelfs deze hooggeplaatste artsen geen idee hadden van wat zo’n vreselijke ziekte kon veroorzaken. Ik heb de resultaten van mijn onderzoeken bijgevoegd.

Van bijzonder belang is de MRI van de hersenen (ik kan de beelden zelf niet in goede kwaliteit bijvoegen want ze zijn op folie). De conclusie duidt op de lokalisatie van de “cystische” formaties. De zwelling was nog tien dagen na de conflictolyse zichtbaar. Ik was vreselijk bang voor een mogelijke diagnose van een “hersentumor”; godzijdank werd deze niet gediagnosticeerd.

Ik weigerde verdere “behandeling” in deze kliniek en op aanbeveling ging ik naar een specialist in biological centrering en craniosacraal therapie. Deze methoden zijn zachte handmatige technieken zonder verplaatsing of rechtzetten van botten; het is geen massage.

Deze therapeut vergemakkelijkte mijn langdurige genezingsfase (misschien was er een hangende genezing) die gecompliceerd was door na te denken over mijn “vreselijke ziekte” en hoe verder te gaan. Het was een zwelling in de hersenen en het Syndroom op orgaanniveau, waardoor de symptomatologie veel ernstiger werd.

Het effect na de sessie was een significante vermindering van pijn. Maar het meest ongebruikelijke dat nog meer indruk op me maakte, was het volledige stopzetten van mijn innerlijke dialoog (dwangmatigdenken). Het was een mijlpaal in mijn leven toen ik hoorde dat er een verband bestaat tussen gedachten en fysieke manifestaties.
Het is moeilijk voor mij om te zeggen hoe deze methoden werken vanuit het perspectief van de biologische wetten; Hiervoor heb ik veel meer wetenschappelijke kennis nodig, wat niet zo gemakkelijk te verkrijgen is.

Ik weet dat alle zogenaamde “sterke psycho-emotionele indrukken” in het fysieke lichaam worden opgeslagen in de biomechanische herinnering van onze weefselstructuren. Het zijn deze structuren waarop onze aandacht is gericht en die spanning creëren. Er zijn technieken om de biomechanica van ons lichaam (en tegelijkertijd onze gedachte) te beïnvloeden op een zodanige manier dat ons bewustzijn opgelucht is. Traumatische beelden lijken op de feiten uit ons levensverhaal en hebben niet langer hun oorspronkelijke kracht.
Tegelijkertijd wordt de spanning vrijgelaten uit het fysieke lichaam.

Het is duidelijk dat deze spanningen nodig zijn vanuit het biologische gezichtspunt en noch slecht noch goed zijn. Ze kunnen echter lijden veroorzaken voor de mens. Als een zeer attent en deskundig iemand kan ik zeggen dat ik na negen jaar heb geleerd om een stabielere staat te bereiken door alleen met mijn geest en de kennis van de biologische wetten te werken. Hierdoor is het mogelijk het isolement tijdens het dwangmatigdenken te verbreken zonder fysieke interferentie (lees mijn getuigenis over het helen van nekpijn).

Om mijn lezers niet te misleiden over veronderstelde ‘wonderen’, moet ik meteen zeggen dat ik alleen de echte oorzaken van mijn vreselijke lijden heb gevonden dankzij de ontdekking van dr. Hamer, en alleen dankzij hem. Alleen met de Germanische Heilkunde was ik in staat om te stoppen met fantaseren over de oorzaken van mijn kwalen en aan de slag te gaan met mijn werk. Om echter een dergelijke krachtige ontdekking toe te passen en ermee doordrenkt te raken, was het noodzakelijk om getest te worden en vooraf andere methoden te leren kennen. Ik ben dankbaar voor de hulp die ik toen heb ontvangen, maar het was slechts een tijdelijke oplossing. De geldigheidsduur van een dergelijke “verlichting” is ongeveer drie maanden.

Als het individu zijn/haar leven niet verandert, verschijnen alle problemen opnieuw. Hetzelfde gebeurde bij mij. Ik had mijn leven niet veranderd, dus ik had mijn problemen niet opgelost. Al mijn pijn en me beroerd voelen keerden terug na het volgende feest. Ik werd toen zo wit als een lijk.
Ik wendde me opnieuw tot de genoemde specialist, die een “psychosomatische oplossing” voor mijn probleem voorstelde. Toch voelde ik intuïtief dat hij, ondanks zijn zelfvertrouwen, op de verkeerde plek keek naar mijn probleem. Om het samen te vatten, het kostte me anderhalve maand om volledig te herstellen na een verjaardagsfeestje, wat buitengewoon is voor een jonge vrouw. Jonge mensen worden zelden ernstig ziek.

Sindsdien had ik na elke maaltijd met andere mensen – “goed” of  “niet zo goed”, na elke verjaardag of nieuwjaar, na elke keer dat ik in een café zat of bij een belangrijk evenement met veel mensen, een migraine. Ik had de meeste hoofdpijn in februari en maart van elk jaar omdat het begin in februari was en de behandeling tot maart doorging. Het duurde niet lang voordat zelfs de zon een spoor was geworden.

We hebben in maart meer zon in onze stad en ik ging alleen in februari en maart voor behandeling. Bovendien, als je al een migraine hebt, drukt de zwelling op de oogzenuwen, die gevoeligheid voor licht veroorzaakt. Daarnaast verwarmt de zon de zwelling in de hersenen, wat de pijn verhoogt. Dan wordt de zon zelf iets gevaarlijks en veroorzaakt een migraine. Vervolgens was het spoor een vergadering (ter voorbereiding van een festival), waar ik tijd nodig had om van tevoren talloze dingen voor te bereiden en voor een lange reis.

Meestal, na het inpakken van mijn koffer, kreeg ik migraine vanwege mijn sporen. Ik had de zon op mijn gezicht toen ik reed, dus ik voegde een nieuw spoor toe – rijden. Bij het besturen van een auto in de stad in zonnig, zomerweer, is hitte onvermijdelijk – dus warmte werd een extra spoor. Een wandeling in de stad op een zonnige dag veroorzaakt ook migraine omdat er veel mensen zijn, lawaai (vergelijkbaar met een festival of een autorit) en er zon was.

Dus het eerste conflict zonder de oorzaak en het gevolg te begrijpen werd een sneeuwbal van sporen. En nu voelde ik me kwetsbaar met mijn “speciale” ziekte. Op een gegeven moment dacht ik er al aan om naar een neuroloog te gaan om speciale pijnstillers te laten voorgeschreven. Ik had al de normale pijnstillers (voorgeschreven voor kiespijn of na een operatie) in elke tas, maar ik had speciale nodig omdat mijn pillen op recept niet meer werkten. Nu heb ik gelezen dat je, voordat je een neuroloog ziet, een migraine-dagboek moet bijhouden. Toen ik daarmee begon, merkte ik al enkele correlaties op. Dus besloot ik niet naar de neuroloog te gaan. Ik wilde het voor mezelf uitwerken.

Het was pas vele jaren later, toen ik hoorde over de Germanische Heilkunde en de ontdekking van dr. Hamer begon te bestuderen, dat ik me realiseerde wat mijn migraine veroorzaakte. De genezingsfase met de zwelling in de hersenen na het frontaalangst- en onmachtsconflict en de inbreuk op de eigenwaarde in het relais van de nekwervels (onrecht, dwang, intellectuele inbreuk op de eigenwaarde) paste perfect bij mij.

Ik was in shock omdat alles zo correct en nauwkeurig was en het kwam allemaal overeen met mijn MRI-onderzoek. Het uitzoeken van mijn conflicten en sporen was echter niet zo eenvoudig – het kostte me 3-6 maanden om erachter te komen. Ik was verbaasd over hoe ingebakken mijn “migraine”-gedrag in mijn karakter zat: ik was het gewoon …, met mijn constante haast, mijn constante zorgen om te laat te zijn, mijn angst om niet op tijd te zijn, mijn angst om er slecht voor anderen uit te zien, mijn angst om de tafel niet goed gedekt te hebben en me een slechte gastvrouw te tonen (ook mijn trigeminuszenuw met het gezichtsverliesconflict reageerde vaak).

Ik begon meteen mijn nieuwe kennis in praktijk te brengen. Dit werkte onmiddellijk door het Syndroom op te lossen en daarmee de meeste zwelling, waardoor ik de pijn tot een derde kon verminderen. Nadat ik me realiseerde wat er echt gebeurde, ging ik samen met (geheel andere, niet zoals in het eerste geval) mensen naar twee diners. Na de eerste maaltijd gonsde mijn hoofd maar deed niet langer pijn (ik had het Syndroom opgelost). En na de tweede maaltijd deed mijn hoofd niet langer pijn.

Ik dacht er ook over na wat mij nou precies zo bang maakte voor een feest. Ik realiseerde me dat het de alcohol en de obsceniteiten waren. Ik heb deze twee sporen verbonden met mijn jeugdherinneringen – alcohol en obsceniteiten op feestjes maken deel uit van een collectief beeld van het verleden zelf, waarvoor ik als kind moeilijk kon worden berispt. Zulke bedreigingen zijn (verbaal) gemaakt, maar zijn nooit in werkelijkheid gebeurd. Dus ik had een frontaalangst die ook aanwezig was in mijn dwangmatig denken.

Met dit besef had ik geen migraine meer en tegelijkertijd verbeterden mijn relaties met anderen. Ik werd zelf nog meer gerespecteerd voor mijn openheid. Het blijkt dat mensen het waarderen als je eerlijk bent tegenover jezelf en met anderen. Schuw uw tekortkomingen niet; zeg wat je denkt zonder excuses of zaken te verbergen.

Toen begon ik met de gewoonte om mezelf te verdedigen als het tijd werd om me te haasten, of waar er zelfs de minste dwang was om zich te haasten, onder de loep te nemen – “Ik wil het niet doen en ik zal het niet doen, ik zal het allemaal in mijn eigen tempo doen.”

Gedurende enkele maanden probeerde ik mezelf ervan te overtuigen dat de zon, inpakken voor de reis, hoge snelheid en files niet gevaarlijk voor mij waren. Zelfhypnose werkte echter niet.

Na succes op andere gebieden waar de migraine stopte, kreeg ik alleen een migraine nadat ik de hele dag in de zon op mijn fiets had gereden en was ik van streek. Maar ik heb weer wat detectivewerk gedaan. Terwijl ik de hele dag fietste, kwamen beelden van 20 jaar geleden in me op, een bijzonder zeer onaangenaam evenement uit mijn tienerjaren (een fietstocht met mijn vader waarna mijn hele lichaam pijn deed; er was de zon, er waren auto’s, hoge snelheid), waarna ik tien jaar lang niet meer heb gefietst.

De ontdekking van dit spoor had een impact op mij. In mijn gedachten probeerde ik mezelf te scheiden van deze gebeurtenis en me te realiseren dat het nooit meer zou gebeuren. De volgende dag begonnen de zon, de autogeluiden en het wegverkeer me veel minder bang te maken (als uit het niets). Het geluid werd subjectief stiller, de geur van de rijbaan werd ook subjectief minder geaccentueerd en het leek alsof ik een keuze had in hoe te reageren op deze “allergenen” of sporen.

Ik wil niet in details ingaan, maar mijn jeugd was niet prettig. Veel onnodige dingen zijn geïntegreerd geworden als onderdeel van mijn persoonlijkheid.
Omdat ik erg rancuneus ben, herinner ik me de originele gebeurtenissen en de bijbehorende sporen. Sommige mensen kan ik vergeven, anderen niet. Ik zie dat hoe neutraler ik kan zijn over sommige gebeurtenissen, hoe gemakkelijker het voor mij is in het heden. Mijn succes bij het genezen van chronische migraineperiodes is mijn grote inspiratie. Voor het eerst in zoveel jaren leef ik zonder de angst om een halve dag te moeten gaan liggen.

Ik kan nog steeds een terugval door sporen krijgen, maar de conflictmassa zal heel weinig zijn. Er zal niet veel zwelling zijn en dienovereenkomstig zal het hoofd slechts enigszins gonzen in de genezingsfase. En omdat de terugvallen korter zijn, kan ik weer volledig werken (eerder moest ik een halve dag gaan liggen). Sommige migraineperiodes waren in de context van de inbreuk op de eigenwaarde van de nekwervels (intellectuele eigenwaarde-inbreuk). Dit is waar het het gemakkelijkst is om mezelf niet te laten onderdrukken door van alles, maar mezelf te prijzen en gelukkig te zijn met nieuwe ontdekkingen. Wat een fantastische prestatie om afstand te nemen van iemands ziekte en de kluwen van conflicten los te maken!

Vroeger, als ik de pijn voelde opkomen na een feest moest ik vergaderingen annuleren. Nu vraag ik me af wat mijn nieuwe reactie zal zijn. Mijn geliefde echtgenoot (mijn toekomstige echtgenoot) besefte jaren later dat dit allemaal verkeerd was en dat hij me aanvankelijk als zijn partner had gekozen op basis van hele andere criteria. Hij genoot van mijn onconventionaliteit, mijn brede kijk op de wereld en mijn vermogen om na te denken en me te verdiepen in complexe zaken. Tot op zekere hoogte werden stereotypen over hoe een “echte” vrouw zou moeten zijn, ook aan hem opgelegd. Hij was gewoon onbewust bang voor ongepaste kritiek van zijn familieleden. Nu helpt hij me om van het spoor te blijven en natuurlijk prijst hij me voor mijn prestaties. Niet te ontkennen prestaties!

Het is een juweel van introspectie en zelfontdekking. Als je nieuwe prioriteiten hebt en vooral KENNIS, dan motiveert elke nieuwe overwinning je om verder te gaan. Het zogenaamde karakter verschuift langzaam maar zeker in de gewenste richting.

Na zes maanden werk is de frequentie van aanvallen en de ernst van de pijn met nog slechts met een derde tot een vijfde aanwezig! Ik nam altijd minstens 2-4 pijnstillers per maand; Nu heb ik in zes maanden slechts drie tabletten genomen. Het belangrijkste is dat de angst om migraine te krijgen aanzienlijk is afgenomen. Je zou kunnen zeggen dat migraine niet langer een probleem voor mij is!

Dit is niet een eenvoudige zelfhypnose, geen placebo-effect, geen geloof in positiviteit of bevestigingen (ik heb dat soort dingen vele jaren zonder succes gedaan) – het is veel serieus werk aan mezelf. Het is detectivewerk. Niemand zal dit werk voor u doen.

Ik ben blij dat ik dankzij de ontdekking van dr. Hamer mijn leven ten goede kon veranderen! Ik wens dit iedereen die mijn ervaringensbericht leest!
Mijn getuigenis gaat vergezeld van medische rapporten – MRI, röntgenfoto, echografie – en protocollen.

Opmerking door Germanische Heilkunde

Uw verhaal is bewonderenswaardig vanuit verschillende gezichtspunten.
U had veel motivatie om de Germanische Heilkunde te leren, te begrijpen en het in uw leven zelf toe te passen. U moest zelfs uw houding en karakter veranderen om uzelf te accepteren zoals u bent en u niet onder druk te laten zetten door wat anderen van u verwachten.
U begreep dat alleen u deze kennis kunt leren, begrijpen en toepassen, ondanks uw hoofdpijn. Niemand anders zou het voor u kunnen doen, zelfs niet uw man. En het leven beloonde u door u te genezen van jaren van migraine.
Men zou denken dat dit duidelijk is en dat iedereen het op deze manier zou doen.
Helaas laat de ervaring zien dat veel mensen niet bereid zijn om de Germanische Heilkunde voor zichzelf te leren, zelfs als het om leven of dood gaat.
Velen denken dat het voldoende is om een “therapeut” te kennen die ooit van dr. Hamer heeft gehoord. Dan komt alles wel in orde. Deze overtuiging is gevaarlijk omdat men dan uiteindelijk steeds weer belandt in de academische geneeskunde.
Voor iedereen is er slechts maar één manier in de Germanische Heilkunde. Studeer voor jezelf, begrijp jezelf en pas deze kennis toe voor jezelf of blijf in de academische geneeskunde.
Zo gemakkelijk als dit ervaringsbericht te begrijpen is, zo uitdagend is het voor velen om het toe te passen.
Wat ik het meest waardevol vind in uw bericht is; u laat duidelijk zien dat er maar één manier is om beter te worden met de Germanische Heilkunde.
Groeten naar Rusland