De ene na de andere aanrijding
Een expeditie-leidster beleefde een aanrijding met haar auto. Er reed een bus van achter in op haar wagen. Ze zag de bus in haar achteruitkijkspiegel “op zich toe rollen”. Omdat ze linkshandig is, reageerde ze met dit schrikangst-conflict en frontaalangst-conflict op de overeenkomende HH rechts frontaal.
Toen de zaak eindelijk uit de wereld was geholpen, whiplash en verzekeringsafwikkeling inbegrepen, vond men gelukkig niet het bijbehorende bronchiaal-carcinoom, ondanks hoesten, en de bijbehorende kieuwboog-cysten, daarvoor echter de beide Hamerse Haarden in de hersenen. Ze werden natuurlijk direct tot “hersentumoren” verklaard en operatief verwijderd.
Enige jaren later leed ze bijna exact hetzelfde ongeval, alleen was het dit keer geen bus. Het liep nagenoeg identiek af als bij de eerste keer. In de neuro-chirurgische kliniek zeiden de artsen, de tumor rechts zou zijn bijgegroeid. Weer werd de patiënte geopereerd.
Het hele verhaal gebeurde nog een derde keer en ze werd, nadat ze het conflict weer had opgelost, voor de derde maal aan dezelfde plaats geopereerd, omdat de “hersentumor” alweer zou zijn bijgegroeid. De laatste tijd had ze meerdere “bijna-aanrijdingen” beleefd. Intussen is ze allergisch (spoor) voor aanrijdingen. Enkele malen had het maar een haar gescheeld.
Nu zou ze voor de vierde keer worden geopereerd, gepaard gaande met chemo en bestraling, want deze keer had men de kieuwboog-cyste en de longverandering gevonden, die men nu als “metastasen” van de “hersentumor” verklaarde. Toen leerde ze gelukkig de Germanische Heilkunde kennen. Nu rijdt de patiënt consequent niet meer zelf auto.
Opmerking:
Hersentumoren bestaan per definitie niet, want hersencellen kunnen zich na de geboorte helemaal niet meer delen, ook niet onder voorwaarden, die tot nu toe ten onrechte als hersentumoren werden vastgesteld.
Wat zich kan vermeerderen, is onschadelijk glia, bindweefsel van de hersenen, dat precies dezelfde functie heeft als het bindweefsel van ons lichaam. Het bijzondere weerstandsvermogen van de hersenen met biologische conflicten om te gaan ligt in zijn vermogen, de HH weer te kunnen genezen. Dat doen de hersenen om te beginnen met behulp van oedeem in de pcl-fase, en later met het begin van de epilept. crisis, wordt er dan onschadelijk hersen-bindweefsel, glia ingelegd, met de reparatie van de HH tot doel.
Oneindig veel mensen, die het geluk hadden, dat deze onterechterwijze als hersentumoren miskende onschadelijke overblijfselen van een kankergebeuren bij hun nooit werden ontdekt, dragen ze tientallen jaren met zich mee, zonder of met slechts geringe cerebrale storingen. Met uitzondering van de paralyses (verlammingen) worden de meeste cerebrale processen van de kanker pas in de genezingsfase bemerkt.
Dit verhaal is uit het boek “Kurze Einführung in die Germanische Neue Medizin” van Dr. Geerd Ryke Hamer
