Elke gynaecoloog maakt een vreugde dansje bij dit ervaringsbericht, de oncologen leggen hun gifspuiten weg en dokters zullen vrouwen adviseren om – met het oog op therapie – veel kinderen te krijgen.
HPilhar
Mijn partner en ik kozen na een aantal moeilijke en frustrerende jaren van pogingen om kinderen te krijgen voor kunstmatige bevruchting. Om dit te doen, moet men bij ons een reeks van onderzoekingen ondergaaan, onder andere een uitstrijkje. Ik had er al ongeveer vier jaar geen gedaan, omdat ik de Germanische Heilkunde leerde kennen en vond dat het niet nodig was.
Uit het onderzoek bleek dat ik kankercellen in de baarmoederhals had en na de colposcopie en biopsie kreeg ik dringend het advies om direct te opereren, omdat de kankercellen in dit stadium niet vanzelf weg zouden gaan maar zich zeker tot een tumor zouden ontwikkelen.
De manier waarop de diagnose aan mij werd uitgelegd, zou voor veel conflicten hebben gezorgd als ik de GH niet had gekend. Bovendien stierf mijn moeder aan baarmoederhalskanker (of de therapie ervan) en dus zou de angst nog groter zijn geweest.
In plaats van in paniek te raken, heb ik eerst uitgezocht om welk conflict het ging. Het was meteen duidelijk wat het in mijn geval ‘niet gedekt worden’ (het seksueelfrustratie-conflict) betekende: ik wilde kinderen en het lukte niet. Ik wist dat mijn lichaam dit alleen deed om sneller zwanger te worden en zie: het werkte. Ik was precies in de maand waarin ik de diagnose kreeg zwanger en hoefde niet naar de IVF-afspraak.
Tijdens de zwangerschap werd ik opnieuw onderzocht en de dokter vertelde me dat hij geen kankercellen meer kon zien en dat het voldoende zou zijn als ik na de bevalling nog een uitstrijkje zou doen. Dit heb ik een paar maanden na de bevalling gedaan en alles was weer in orde. De kankercellen waren verdwenen en volgens de dokter was ik gezond.
Het was echt een reddingsactie op het laatste moment, omdat ik wist dat ik het conflict niet kon oplossen omdat ik kinderen wilde hebben. Als ik nog enkele maanden niet zwanger was geraakt, was de tumor zeker gegroeid en had ik geen oplossing gevonden. Dus ik ben nu des te gelukkiger met mijn zoontje.
[gap]
Opmerking van HPilhar
Het plaveiselepitheel, dat de baarmoedermond/-hals bekleedt, ulcereert (celafname)in de conflictactieve fase en wordt in de genezingsfase gepaard gaande met zwelling weer hersteld. Bij een uitstrijkje ziet men in beide gevallen veanderingen van de cellen.
Als deze nieuwe bakken moeder haar conflict niet had kunnen oplossen, zouden de ulceras van de baarmoedermond/hals groter en groter zijn geworden.
Vraag aan het lezerspubliek:
Welke vragen zou de therapeut Germanische Heilkunde aan deze gelukkige moeder stellen?
