Met 18 jaar werd de rechtshandige patiënte op de thuisreis van een disco tussen metro en haar ouderlijk huis ’s nachts door een man overvallen.
Ze wilde wegrennen, maar kon zich niet bewegen of schreeuwen.
De patiënte had drie DHSen kort na elkaar geleden:
Toen de schaduw van de onbekende man uit het donker opdook, leed ze om te beginnen een schrikangst-conflict, vanaf dat moment weigerde haar stem.
Dit conflict heeft op organisch niveau een gedeeltelijke verlamming van het strottenhoofd, van het motorische en/of sensorische type. Ze kon geen klank meer uitstoten.
Toen de man direct op haar toerende, leed ze een tweede DHS op de mannelijke rechter hemisfeer, een frontaalangst- en territoriumangst-conflict.
Vanaf dit moment was de patiënte in de schizofrene constellatie en was van de schrik verstard. Het lukte haar weliswaar, om zich om te draaien, maar ze kon niet meer reageren.
Nu kon de aanrander haar van achteren grijpen en haar tegen de grond werpen. Dat was het moment, dat de patiënte haar derde DHS leed, met een angst-in-de-nek-conflict voor de rover, die achter haar aan was.
Dit conflict sloeg overwegend in de rechter visuele cortex in en had op organisch niveau een vertroebeling van het glaslichaam, hoofdzakelijk het linker oog, later ook het rechter oog tot gevolg.
Daarmee was de patiënte aan het einde van de overval zowel in de dubbele transversale schizofrene constellatie als ook in de dubbele fronto-occipitale constellatie. De patiënte leed vervolgens jarenlang recidieven, omdat ze steeds dezelfde weg van de metro naar huis had (2 km), in het bijzonder in de winter, als het vroeg donker werd, zag ze achter elke struik een aanrander loeren.
De patiënte had een veranderde stem en de glaslichamen werden door de kort durende dagelijkse recidieven, toenemend troebel en het zichtvermogen van het netvlies verslechterde steeds verder.
Een tweede overval (conflictrecidief dan wel conflictverlenging) vond een jaar later plaats: de patiënte was destijds 19 jaar oud, was alleen thuis en deed gymnastiek. Plotseling dook een mannenhoofd achter het venster op. Ze kreeg een enorme schrik en panische angst.
Een derde gebeurtenis (conflictrecidief dan wel conflictverlenging) gebeurde wederom korte tijd later, toen ze in de schuur van het ouderlijk huis in het donker een man aantrof, die daar overnachtte.
Nu ontdekte men aan het linker oog deze vertroebeling van het glaslichaam (groene staar). Het oog werd geënucleëerd (ontkernd), vanwege een zogenaamd secundair glaucoom, waarbij men een zogenaamde “retinopathia diabetica” als oorzaak aannam (vandaar secundair glaucoom), wat natuurlijk volgens de Germaanse niet klopt.
Dat wil niet zeggen, dat niet vaker een diabetische stofwisselings-situatie = conflict-van-het-zich-verzetten (diabetes) en bij het centraalconflict met de componenten van het angst-walging (hypoglycemie) samen met een angst-in-de-nek-conflict kunnen optreden.
Dit verhaal is uit het boek “Kurze Einführung in die Germanische Neue Medizin” van Dr. Geerd Ryke Hamer
