Leukemie bij meisje door handtastelijke ruzie van de ouders

Leukemie bij meisje

Een klein meisje ziet, hoe haar ouders ruzie maken en zelfs handtastelijk worden. Daarbij geeft de moeder de vader of andersom (we weten het niet precies) een boksstoot tegen de linker borstkas. Het kleine meisje lijdt deze stoot plaatsvervangend en krijgt nu op de plaats van de stoot een rib-osteoporose en in de genezingsfase een “kleine leukemie”.

Nu ging de affaire werkelijk van start: Het kind kwam, zoals gewoonlijk, in het ziekenhuis, werd met chemo door middel van een centraal-ader-catheter “behandeld” en leed daarbij een aanval-tegen-het-hart-conflict (mesothelioom).

Door het ziekenhuisverblijf leed ze daarbij ook nog een vluchtelings-conflict “van-het-zich-moederziel-alleen-gelaten-voelen”. Daardoor vormde zich een hoge vloeistof-binnendruk, die zich door het periost door naar buiten en naar binnen drukte. Daarbij ontstond buiten een zwelling en binnen een pleura-uitstorting, die nu door het actieve vluchtelingsconflict nog geweldig werd geprovoceerd (syndroom).

Later volgde nog een grote operatie met de wegnemen van de vierde rib. Destijds kon de situatie operatief worden gestabiliseerd, omdat daardoor de uitstorting geen voeding meer kreeg.

Echter twee jaar later hadden de ouders weer een grote ruzie. Een van beiden kreeg een heftige draai om de oren. Weer ervoer het intussen 6-jarige meisje plaatsvervangend de inbreuk op de eigenwaarde. Ze leed aan het rechter jukbeen een osteolyse en aansluitend weer een genezing met “kleine leukemie”.

Ongelukkigerwijze werd ze weer in het ziekenhuis gebracht, voor een “monster-afname”, dat wil zeggen, men beschadigde daardoor het periost, zo dat de callus vervolgens uitliep. Daardoor ontstond een geweldig osteosarcoom. Maar door de vernieuwde ziekenhuisopname was ook het vluchtings-conflict weer gereactiveerd en daardoor werd vervolgens de uittredende vloeistof niet meer geresorbeerd. Eigenlijk zou men deze osteosarcoom-“bollen” heel eenvoudig operatief kunnen verwijderen. Maar we vonden geen chirurg. Allen waren te laf. De ouders werden praktisch gedwongen om verder chemo te geven.
Ik heb dit geval hier verkort weergegeven. Het is natuurlijk uitvoerig met CT-beelden in mijn boek “Vermächtnis einer Neuen Medizin” na te lezen.

Het gaat mij hoofdzakelijk daarom, weer te geven, dat “zoiets, van zoiets komt” en ook om uiteen te zetten, dat het bij de juiste behandeling in de toekomst helemaal niet meer tot zulke gevolgen hoeft te komen.

Opmerking:

Door het actieve vluchtelingsconflict werd het osteosarcoom monsterachtig, dat wil zeggen, de schoolmedische domheid van de incisie, dus het openen van het periost, waardoor het “osteosarcoom in het geheel kon ontstaan, werd door de ziekenhuisopname dan wel het daardoor ontstane recidief van het vluchtelings-conflict in grote mate enorm vergroot.

Dit verhaal is uit het boek “Kurze Einführung in die Germanische Neue Medizin” van Dr. Geerd Ryke Hamer