Een jonge studente medicijnen van 21 jaar, die kort voor het tentamen stond, werd door haar vriend verlaten. Kort voordien had ze nog bij het practicum fysiologie haar eigen bloedbeeld gemaakt: alle waarden binnen de normen. Het meisje voelde zich te dik, vanwege een al voorheen bestaand vluchtelingsconflict, was echter zeer intelligent en openhartig. Haar hele eigenwaarde-bewustzijn stoelde zich op haar vriend, waarmee ze later een grote familie wilde stichten.
Dat was haar allergrootste wens. Door het verlaten van de vriend, het was haar eerste liefde, voelde ze zich diep geraakt in haar eigenwaarde. Het conflict was zeer conflict-intensief.
Na een knappe twee maanden kwam het tot een verzoening. Vanaf dan werd het meisje zo uitgeput en vermoeid, dat ze niet meer kon leren. Ze had weliswaar in de conflict-actieve fase 3 kilo aan gewicht afgenomen, maar nu had ze een bijna overmatige eetlust en nam snel weer aan gewicht toe, zodat ze zelfs meer woog als voorheen.
Helaas ging ze 4 weken later naar een arts en die vond een leukocytose van 80.000, daarvan 75.000 lymfoblasten en 5.000 normale leukocyten. Diagnose: leukemie.
Wat toen volgde, was een groot drama: In de kliniek probeerde men, zoals gewoonlijk, om de leukocyten met chemo neer te slaan. Maar omdat het conflict opgelost bleef, steeg het aantal leukocyten elke keer na de chemo-“behandeling” weer. Dan jammerden de artsen, dat het een recidief zou zijn!
Dit verhaal is uit het boek “Kurze Einführung in die Germanische Neue Medizin” van Dr. Geerd Ryke Hamer
