Hallo meneer Pilhar,
ik had u op het laatste seminar in Frankfurt beloofd om een ervaringsbericht over mijn melkallergie te sturen.
Hier is het:
Ik leed sinds mijn jeugd aan een storing van de lymfeafvoer. Zeer ernstig werd het wanneer ik koemelk had gedronken. Ik had daarna elke keer dikke lymfknopen onder de oksels en in de lies. Room kon ik daarentegen goed verdragen, zonder dat mijn lymfesysteem reageerde.
Ik weet dat mijn moeder me geen borstvoeding heeft gegeven, omdat in de jaren 70 in de ziekenhuizen de melkvervangende producten aan de man dan wel vrouw moesten worden gebracht en borstvoeding voor ouderwets werd gehouden. Men had mijn moeder verteld: “Uw tepels zijn niet geschikt om borstvoeding te geven. U hoeft het nog niet eens te proberen!”
Het feit dat ik geen borstvoeding heb gehad, hield ik intuïtief altijd al verantwoordelijk voor mijn “melk-allergie”. Echter eerder met de achterliggende gedachte dat mijn darm waarschijnlijk vanwege het ontbrekende collestrum [Bem.: eerste moedermelk] niet juist was ontwikkeld en daardoor sommige levensmiddelen niet konden worden verteerd.
Na uw seminar werd mij echter de vermoedelijk ware reden voor dit probleem bewust:
Ik geloof dat ik door het missen van de moedermelk destijds een inbreuk op de eigenwaarde heb geleden in de zin van: “Ik ben het niet waard dat mijn moeder mij voedt!” Dit conflict was elke keer actief als ik niet de borst maar melk uit een zak of poedermelk kreeg (spoor). Daardoor kon het in de eerste maanden van mijn leven niet tot een genezing komen. Als ouder kind hield ik niet van melk en heb het zelf gemeden. In deze tijd (eventueel ook in de pubertijd, dat herinner ik me niet meer zo precies) traden de dikke lymfeknopen voor het eerst op.
Na een bezoek aan de huisarts schreef deze mij eerst penicilline voor en meende: “Als het niet beter wordt, dan moeten we het eruit snijden!” Ik kan me nog herinneren hoe moeilijk ik het vond om de tabletten te slikken. Uit angst voor een operatie ben ik later niet meer naar de arts teruggegaan.
Als volwassene dronk ik dan dagelijks melk in de koffie, zodat het conflict weer actief werd.
Toen heb ik ergens gelezen dat in room nog al het goede uit de melk (moedermelk) behouden was. Daarmee ben ik bijvoorbeeld bij het koffiedrinken blijvend omgeschakeld op room en de zwelling van de lymfeknopen bleven direct weg.
Heel erg werd het toen ik eens 10 dagen vakantie in Spanje heb gehouden, waar ik dagelijks minstens twee ‘cafe con Leche’ (koffie met melk) had gedronken. Amper thuis aangekomen en weer overgeschakeld op koffie met room kreeg ik pijnlijk gezwollen lymfeknopen.
Ik geloof dat ik dit conflict heb kunnen oplossen, omdat ik mij bewust werd dat ik vandaag de dag niet meer afhankelijk ben van de borstvoeding. Bovendien ben ik nu zelf moeder en heb onze dochter 8 maanden lang de borst gegeven.
Melk kan ik nu verdragen, zonder dat mijn lymfesysteem “reageert”!
Onze 5-jarige dochter reageert op melk echter met open billen. Het lag er waarschijnlijk aan dat ik haar melk altijd als iets slechts heb voorgesteld, omdat ik zelf geen melk kon verdragen. Sari dronk echter heel graag melk. Bij ons thuis kreeg ze echter geen.
Ze kreeg echter van haar oma melk, als ze enkele dagen bij haar op bezoek was. Ik vermoed dat het conflict van sari destijds was: “Als ik melk drink dan is mamma boos op mij (scheiding) en krijg ik billenkoek!” De genezing begon en daarmee krijg ze, zodra ze weer thuis (bij mamma) was, haar open billen.
Nadat ik mijn eigen melkconflict had opgelost, wilde ik ook Sari weer melk te drinken geven.
Ik gaf haar dus haar lievelings-chocolademusli (die ze anders alleen met verdunde room kreeg) met een flinke scheut koemelk. Sari probeerde het en zei: “Maar mamma, dat is toch melk!?!?” Ik zei: “Ja, eet het gerust! Ik geloof dat je nu oud genoeg bent en het nu kan verdragen!” Sari reageerde de volgende dag met pijnlijke open billen.
Sindsdien drinkt ze dagelijks melk en heeft nooit meer gereageerd!
Heel vriendelijke groeten uit Sauerland van
Karin B.
Opmerking van H. Pilhar:
Wanneer men de Germanische heeft begrepen, dan kan men zichzelf en anderen helpen!
Met vriendelijke groet,
Helmut Pilhar
