Vandaag is een ietwat dierlijk ervaringsbericht
Het gaat over de 15-jarige kater. Of beter gezegd, er was eens een kater toen hij uit het asiel kwam en zijn juwelen daar moest achterlaten. Hij luistert naar de bijnaam Nikolaiovich, of kortweg Niki of Bubi, als hij daar zin in heeft. En hij is rechtshandig.
Nikolaiovich zit graag voor het huis op een grote weide en wacht tot een muis in zijn mond springt. Hij is de hele dag of nacht buiten en wacht ’s ochtends altijd voor de patiodeur, want ’s ochtends is het roofdier voedertijd.
Op een ochtend stond hij niet voor de deur en na een tijdje zochten we hem en vonden hem liggend in de wei. Toen ik hem oppakte (wat hij normaal gesproken helemaal niet leuk vindt) jankte hij en we wisten dat hij pijn had. We wisten niet wat er aan de hand was! Is hij aangereden of gewond geraakt tijdens een gevecht met een andere kat? Omdat er van buitenaf geen wonden te zien waren, besloten we hem naar het eten te dragen. Maar hij at of dronk niets en wilde terug naar de wei. We droegen hem toen weer naar buiten en bleven op hem letten.
De volgende ochtend at hij opnieuw niet en wilde de dochter met Nikolaiovich naar de dierenarts. Wij (Karin en ik) wilden wachten, want alleen de sterken komen erdoorheen! De dochter moest zich doorzetten en ging met Nikolaivich en Karin naar de dierenarts. Maar alleen op voorwaarde dat ze de kosten betaalt (700 Zwitserse frank), want wij vonden het onnodig.
Daarvoor had Karin een plantenkaart getrokken (kennis wilde vrouwen) voor Nikolajovich en kwam de hondsdraf met betrekking tot loslaten (we kunnen al zien hoe Helmut met zijn ogen rolt). Toen ze bij de dierenarts kwamen, was de diagnose urineretentie. Karin juichte en zei dat het precies paste bij de kaart die ze had getrokken. De dierenarts begrijpt er natuurlijk niets van en de dochter schaamt zich voor zichzelf. Nikolaiovich krijgt een katheter en moet in de praktijk blijven. De dierenarts denkt dat dit normaal is voor een kater en dat het zich keer op keer zal herhalen. Bij de derde keer de meeste katten een injectie krijgen die hen naar de andere kant brengt. Dat was ’s ochtends allemaal en ’s middags belt de dierenarts en zegt dat Nikolaiovich de nacht of de komende dagen niet zal overleven, nierwaarden en koorts zijn niet meer meetbaar. Ik vertel hem dat het duidelijk is dat de waarden hoog zijn, hij heeft retentie van de urine en stuwing in de nieren gehad en heeft niets gedronken (ik heb 23 jaar op de ambulance gewerkt). We vertelden hem dat we de kat kwamen ophalen. Hij kan ook thuis doodgaan. Hij moet alles voorbereiden, de katheter en de adertoegang zonder infusie achterlaten en alle medicatie stoppen.
We hebben de kat opgehaald en toen we hem zagen dachten we dat hij de nacht alleen met veel geluk zou overleven. Hij was zo zwak en zat vol opiaten, wat niet echt gunstig is voor de nieren, als ze al verzwakt zijn. Voordat we hem ophaalden, stak ik een stuk weide met hondsdraf en weegbree van ongeveer 10 cm diep en plaatste het in een doos die we vervolgens voor hem in de woonkamer klaarmaakten. Dit waren ook de plekken in de wei waar Nikolaiovich vroeger lag, en dat allemaal zonder van tevoren een kruidenboek te hebben gelezen. Ik dacht dat als Nikolaiovich ’s nachts op de kruiden in huis kan blijven liggen en over de aarde kan ontgiften, het hem zeker zal helpen.
Toen we thuiskwamen, stopten we Nikolaiovich in de doos en hij begon meteen met zijn staart te kwispelen. De avond was onderhoudzaam voor Karin. Ze sliep of probeerde naast Nikolaiovich op de bank te slapen, maar van uur tot uur begon hij steeds meer te praten (miauw miauw). Ik had nachtdienst. De volgende ochtend was hij weer zo goed dat hij kon staan en zich constant in de box kon omdraaien. We probeerden hem iets te eten te geven dat hij niet nam. Maar tot onze verbazing dronk hij veel water met zuiveringszout en afwisselend water met MSM.
Omdat een kist niet zo mooi is als een weiland, heb ik snel een stuk gaas op de wei geplaatst, precies om de bovengenoemde kruiden heen, en voor wat schaduw gezorgd. Nikolaiovich was waar hij graag was en hij mocht de nacht doorbrengen in de box in de woonkamer.
Na nog een nacht heb ik de catheter verwijderd omdat ik er geen noodzaak meer voor zag. Het ergste was voorbij en we wilden de katheter een dag later verwijderen. Omdat dit op een zeer gevoelig punt was vastgenaaid en we niet de slechteriken wilden zijn bij het verwijderen, zijn we snel naar de dierenarts gegaan om het te laten verwijderen. Aan de telefoon vroeg hij hoe het met Nikolaiovich ging. Hij dacht dat we hem in wilden latn slapen (alsof katten al niet genoeg slapen). Hij was verbaasd toen Karin zei dat het goed met hem ging! In de praktijk kon hij zijn ogen nauwelijks geloven, want Nikolaiovich was weer bijna de oude krijger. We adviseerden de dierenarts om de 5 biologische Natuurwetten op Helmut’s website te bekijken en te leren.
Wat is er gebeurd?
De weide waar Nikolaiovich graag rondhing, was een ontmoetingsplaats voor meerdere katten! Hier werd geknuffeld, muizen gevangen en duels gehouden. We konden al een paar weken van tevoren zien dat een nieuwe zwarte kat zich probeerde breed te maken in de wei. Nikolaiovich moet hier zijn territorium zijn kwijtgeraakt, dus urineretentie, die volgens de dierenarts steeds weer terugkomt. Uiteraard als het probleem niet is opgelost!
We wilden het niet zo ver laten komen! Ik dacht dat ik gewoon de andere kat neerschoot en het is prima. Zei Karin, als de buren dat zien! Oké, gebruik dan geen dodelijke wapens. We hebben de kat twee keer weggejaagd toen hij de wei in wilde en sindsdien is hij niet meer gezien.
Nikolaiovich had 14 dagen later een 2 dagen durende epicrisis en had nooit meer urineretentie. Het was allemaal 2 jaar geleden. Hij is nog steeds in de beste gezondheid en geniet elke dag van zijn weide, Miau.
PS
Toegegeven! De urinekatheter was een verademing en hulp voor Nikolaiovich.
opmerking van HPilhar
Inderdaad, ik rolde met mijn ogen. Maar dit ervaringsverslag is zo duidelijk en goed geschreven dat ik er erg blij mee ben.
De oude kat had een territorium-markeringsconflict opgelopen met zweren van het plaveiselvlies van zijn urinewegen van deze vreemde zwarte kat. Hij moet dit conflict hebben opgelost! Vermoedelijk slaagde de oude kat er zelf in om deze nieuwe indringer weg te jagen. In de genezingsfase worden deze zweren nu weer gevuld met zwelling. Zo’n genezende zwelling moet zijn urinewegen hebben geblokkeerd. Dit kan worden verholpen met een katheter. Aan het einde van de genezingsfase was alles weer in orde. Aan de hand van de duur van de genezingsfase kun je op het conflict terugrekenen. Het conflict moet ongeveer een maand voordat de genezingsfase begint, hebben plaatsgevonden!
Omdat de zwarte kat niet meer kwam opdagen, is er ook geen spoor voor de oude huisbaas, dus er zijn geen recidieven en het blijft bij dit eencyclische conflictverloop.
Spoedeisende geneeskunde (katheter) was noodzakelijk. Als de zwarte kat er nog zou zijn, dan zou men moeten voorkomen dat deze zwarte kat op bezoek komt met het oog op therapie voor de oude kat. Ontgiften, euthanaseren, etc. is allemaal onzin!
