Geachte meneer Pilhar,
ten eerste wil ik u bedanken voor de voortdurende informatie die ik van u ontvang.
Nu kan ik u ook een succesverhaal vertellen, omdat de gedachten van de Germanische Heilkunde mij op de juiste weg heeft geholpen.
Ik had altijd een vreselijke stofallergie. Dat dacht ik in ieder geval. Ik moest er 40 jaar lang altijd op letten, dat het huis schoon en vooral stofvrij was.
Mijn allergie was, dat ik bijna elke dag, wanneer er ergens stof of fijn poeder in de kamer was, ik ongeveer 3 uur lang moest niezen en de neus ophalen, omdat die constant liep.
Op het thema sporen stootte ik, omdat ik uw workshop had bezocht. Dus vroeg ik mij af waarom ik voortdurend moest niezen en snotteren.
Voor kort ben verhuist naar een nieuwe woning die nog niet helemaal klaar was. Omdat de definitieve reiniging nog niet was gedaan, brak mijn allergie weer vol uit, resp. de sporen werden weer geactiveerd. Ik dacht er constant over na, wat de reden zou kunnen zijn. Plotseling herinnerde ik mij, dat ik als kind drie maal een steen tegen het hoofd had gekregen van mijn speelkameraden. Destijds in 1955 waren de ruïnen de enige speelmogelijkheid voor de Berlijnse kinderen. En daar was het extreem stoffig. Voortdurend stortten er muren in en waaide er stof op. In deze stoffige en vieze omgeving kreeg ik dus drie maal een steen tegen het hoofd. Ik moest naar de dokter en elke keer werd er een hersenschudding geconstateerd.
Toen ik mij daaraan herinnerde, hield het niesen en snotteren spontaan op. Tot op de dag van vandaag. Ik was zelfs in een heel stoffige garage, waar een marmerbewerker meer dan 30 jaar marmer platen had gezaagd, maar nog nooit zijn garage had schoongemaakt. Ik heb al het stof met een bezem weggeveegd en was onder het stof. Maar ik hoefde niet te niesen of te snotteren. Niet tijdens de werkzaamheden en ook niet daarna.
Tot zover het thema sporen.
Met vriendelijke groet,
Klaus-Peter D.
Opmerking van Helmut:
Ik ben dol op deze eenvoudige voorbeelden!
Alles draait in de Germanische om het conflict, het DHS. De biologische Conflictshock is de oorzaak voor de aandoeningen die ‘uit het niets’ ontstaan, zoals kanker, de chronische ziektes, de allergieën en psychoses. Pas als men de oorzaak heeft gevonden, weet men wat er te doen is. Dat is toch logisch, of niet?
Hoe gaat men te werk?
Van het orgaansymptoom komt men op de conflictinhoud. De oorzaak van verkoudheid (genezing aan het neusslijmvlies) is het conflict, die met de inwendige neus heeft te maken, bijvoorbeeld een ‘stinkconflict‘ of een ‘niet kunnen ruiken‘ of ‘niet kunnen bespeuren‘.
Indien het conflictverloop chronisch is, dan moet er een ‘spoor’ zijn. Elk spoor (= allergie) verwijst ons terug naar de conflictshock.
Op het moment van de conflictshock slaan de hersenen alles op, waarmee het zich op dat moment ‘bezig houdt’: dus alle zintuiglijke waarnemingen zijn mogelijk (geuren, geluiden, smaakzin, temperatuur, licht …), maar ook situaties. Onze hersenen maken in dit conflictieve moment als het ware een foto!
In dit geval werd dus bij het conflict ‘niet kunnen bespeuren, het gevaar niet kunnen ruiken‘ (de steen die het hoofd treft) het spoor ‘stof’ opgeslagen. En elke keer als de hersenen ‘stof’ waarnemen, waarschuwt het ons: “Pas op, destijds was het precies zo!” en start het Zinvolle Biologische Speciaalprogramma (SBS) op voorhand (ulceratieve verwijding van het neusslijmvlies, om beter te kunnen ruiken). Men reageert vanaf het conflict dan overgevoelig, allergisch op de ‘sporen’.
De tijdsspanne waarin het conflict is geleden kan men inperken met de vraag: “Vanaf wanneer zijn de symptomen er?” Daar moet men het conflict dan zoeken.
Het conflict zelf herkent men aan zijn criteria. Hoog acuut dramatisch, geïsoleerd beleefd en volslagen onverwacht. Wanneer iemand een rondvliegende steen tegen het hoofd krijgt, dan wordt aan deze voorwaarden voor een ieder begrijpelijk voldaan.
En indien men dan het conflict heeft gevonden en men zich deze situatie bewust wordt, dan weet onze psyche direct of het nog eens kan gebeuren of niet. Wanneer dit conflict nu inhoudsloos is geworden, omdat het eenvoudig niet meer kan gebeuren, dan verdwijnt het spoor (allergie) direct.
In dit geval ging het om het spelen onder het voortdurende gevaar van vallende stenen, instortende en stof veroorzakende ruïnes. Dat is voor de betreffende man vandaag de dag inhoudsloos, het kan dus niet meer gebeuren.
Aanwijzing:
- Indien men zo een ‘stinkconflict’ direct weer kan oplossen, dan moet men niesen (dit is de crisis in de genezingsfase). Wanneer er een spoor is, dan reageert men allergisch.
- Als men door het spoor langer actief blijft, dan worden de ulceraties in het neusslijmvlies dieper tijdens de actieve fase en de genezing verloopt met een zwelling van het slijmvlies (verkoudheid).
- Indien men door het spoor zeer lang, weken tot maanden actief blijft, dan vormen er zich diepe ulceraties (verzweringen) in het neusslijmvlies en de genezing verloopt met een enorme zwelling (medisch: neusslijmvlieskanker).
Beste lezer, u ziet dat de spontane genezing niet de uitzondering, maar de regel is! Wij allemaal hadden deze programma’s in het dozijn lopen! En meestal redden we het om met onze conflicten in het reine te komen.
Onze vriend schrijft, dat hij 40 jaar lang onder deze allergie leed! Waarschijnlijk heeft hij in deze 40 jaar verschillende ’therapieën’ geprobeerd, blijkbaar zonder resultaat. Hoeveel patiënten zullen dezelfde ervaring hebben? Hoeveel geld wordt daardoor onnodig uit het raam gegooid?
En met de kennis van de Germanische herkent de betreffende zijn conflict en weg is de allergie!
Is dat niet fantastisch?
Daarom heet de Germanische ook Germanische! Ze is de geneeskunde van de vrijheid! Tussen de patiënt en zijn gezondheid staat noch een arts, nog een medicijn! Genezen kan alleen het lichaam zelf!
Een blik op de academische geneeskunde:
“Veroorzaker van allergieën zijn de allergenen. Allergenen zijn die antigenen, waartegen het verkeerd gestuurde immuunantwoord, die aan elke allergie ten grondslag ligt, zich richt.
Epidemiologisch is in de industrielanden in de laatste decennia eenduidig een stijging van het voorkomen van allergische ziektes vastgesteld. Een bevredigende verklaring voor deze toename is er, net als bij de auto-immuunziektes, tot op heden nog niet”.
(Wikipedia)
Wanneer men een universitaire arts vraagt, waardoor het ‘immuunsysteem‘ zich dan verkeerd laat sturen, dan krijgt men een schouderophalen. En wanneer men verder vraagt, wat de reden is dat het ‘immuunsysteem’ zich spontaan weer normaal gedraagt, dan krijgt men weer een schouderophalen. Wanneer men de artsen vraagt, of ze met hun verklaringsmodel tevreden zijn, dan zeggen ze nee!
Het ‘immuunsysteem’ zelf is niets anders dan het verzoek tot een verklaring! De “auto-immuunziektes”, dus het zich tegen de mens zelf kerende “immuunsysteem” is welhaast avontuurlijke onzin.
Met de Germanische blijft er van het “immuunsysteem” niet veel over! Noch “bestrijdt” het immuunsysteem de microben, noch de mogelijke kankercellen. Het “immuunsysteem” zoals men het zich tot nu toe heeft voorgesteld bestaat niet! De “immuunversterkende preparaten” zijn niets anders dan goedbedoeld zelfbedrog. Een nog zo gezonde voedingswijze kan u niet voor een conflict (steen tegen het hoofd) beschermen! Omgekeerd kan een ongezonde voedingswijze weliswaar ondervoedingsverschijnselen veroorzaken (zoals scheurbuik, tekort aan vitamine C), maar het veroorzaakt geen kanker en ook geen allergieën.
De reductie van de geneeskunde tot het ‘middel ervoor of ertegen’ is – voor menig vindingrijke zakenman – een lucratieve impasse, die de patiënt afhankelijk maakt, hem financieel uitzuigt en meestal rijk aan bijwerkingen kapot maakt.
Maak de Germanische tot uw hobby!
