Een vader schrijft …
Afgelopen jaar werd mijn oudste zoon 5 jaar. Voor zijn verjaardag zijn we met z’n vieren, dat wil zeggen met moeders en de kleine broer, naar een speelgoedwinkel gegaan. De jongen had zich een Kett-Car (skelter) uitgezocht. Zijn kleine broer ziet de skelter, rent er op af en wil er mee rijden. Mijn vrouw, die nog niet zo fit met de Germanische Heilkunde is, had hem tegengehouden met de woorden: “Dat is voor de verjaardag van je broer.” De kleine brak in tranen uit. Hij was zeer teleurgesteld, omdat het juist de belangrijkste mens in zijn leven was die hem de grond onder zijn voeten liet wegzakken.
Het kwam zoals het moest komen… symptomen van roodvonk. Zou ik niet hebben geweten waarom het ging, dan was ik natuurlijk direct naar de arts gelopen voor antibiotica en andere rommel. Nu heb ik mijn vrouw geïnformeerd wat er op dit moment loopt. Daarop kwam ze op het idee dat we in de kelder nog een kleine Bobby-Car hebben. Wij vervolgens naar de kelder en dat ding gehaald. De kleine kreeg dat ding direct voor de neus gesteld met de woorden: “Deze is helemaal van jou. Alleen met jouw toestemming mag je grote broer daarmee spelen. Hij heeft de Kett-Car. Als je daarmee wilt spelen, dan moet je dat aan hem vragen.” Daarmee waren de kinderogen weer stralend, de symptomen verdwenen, geen koorts meer, alles in orde.
Michael T.
Opmerking van H. Pilhar
Roodvonk is een lichte genezingsfase van gegeneraliseerde vitiligo = gemeen, bruut scheidingsconflict van een geliefde of aanbeden persoon, in dit geval blijkbaar van de moeder (moeder- /kindzijde) en broer (partnerzijde).
De actieve fase is over het algemeen minder opvallend dan de genezingsfase in de verschillende speciaalprogramma’s. De vader heeft eigenlijk pas in de genezingsfase “ingegrepen” door de ‘kleine’ de oude Bobby-car te geven. Zijn ‘late’ actie kan geen kwaad. Daardoor werden zeker recidieven voorkomen.
