Hallo Helmut,
hoewel het volgende ervaringsbericht al enkele jaren oud is en ik het ook al eens in een forum heb gepubliceerd, stel ik het je graag ter publicatie bereid. Natuurlijk onder de voorwaarde dat het inhoudelijk juist is.
Past ook goed bij de komende kerstdagen.
Groeten van Peter
De pseudokroep (ademnood bij keelontsteking) treedt voornamelijk op bij zuigelingen en kleine kinderen en kan chronisch zijn.
Nadat ik in de tijd voor kerst voor het eerst met deze ziekte werd geconfronteerd, heb ik geprobeerd om bij mijn dochter de oorzaak volgens de Germanische Heilkunde te vinden.
Hierbij het resultaat van mijn overwegingen, waarbij ik wil benadrukken dat ik geen therapeut ben:
Het DHS (Biologische Conflict) van een keelontsteking is een schrik-angst-conflict (men is bv. sprakeloos). Dus een zeer onverhoopt optredend, onbekend gevaar. In de conflictactieve fase zijn er geen opmerkelijke symptomen waar te nemen. Na de oplossing zwelt het slijmvlies van het strottenhoofd, bemoeilijkt het ademen en verandert de stem opvallend. In het internet en in de betreffende adviesboeken lazen we onder andere dat de pseudokroep bij voorkeur in het koude seizoen optreedt en chronisch kan worden.
Het DHS bij mijn kleine dochter (destijds net 2 jaar) was – de kerstman!!!
Ik ben mij voor 90% zeker dat een onverhoopte ervaring met een manshoge, plotseling sprekende kerstmanpop in een zeer smal verkoopspad de veroorzaker was. We hebben er ons geen gedachten over gemaakt, maar haar reactie ter plekke was nogal opvallend. In de daarop volgende weken liet ze dit rode schepsel links liggen, meed boeken met dit thema en kreeg een angstige gezichtsuitdrukking wanneer men van hem sprak. We zijn natuurlijk op een bepaald moment begonnen om de angst te temperen en hebben het niet verder aangehaald. Ongeveer vanaf de derde advent had ze zich blijkbaar met deze man geschikt en sprak vanaf dat moment niet meer van de Kerstman, maar van de “Kerstmanpop” en dat hij lief zou zijn en geschenken brengt – ik weet niet wanneer en hoe, maar het conflict was blijkbaar uit gebrek aan verdere negatieve ervaringen of door gesprekken met ons of met oma in oplossing gekomen.
Haar pseudokroepaanvallen in de genezingsfase klonken behoorlijk “gevaarlijk” (zwaar hoesten), waren het echter uiteindelijk niet. Ik denk dat wanneer men verhindert dat het kind zich opwindt of huilt (elke wens vervullen) en de keel niet verwarmt, maar eerder koelt, dat er geen gevaar voor een extreme ademnood door de zwelling bestaat. We hadden van de huisarts voor het geval dat (verstikkingsgevaar?!) cortison-zetpillen tegen de zwelling gekregen, maar hebben ze echter niet nodig gehad.
Denkt men mijn ervaring tot het einde, dan zou men zich moeten bedenken of men de Kerstman bij kleine en/of gevoelige kinderen als opvoedingsmethode zou moeten toepassen of dat men bij duisternis op zulke markten gaat. (Overigens schijnt het koude seizoen met haar vroeg vallende duisternis en de enge geluiden uitermate geschikt te zijn om schrik-angst-conflicten te veroorzaken, wat het verhoogd voorkomen in deze tijd zou verklaren.) Tja, en hoe het chronisch kan worden, dat kan men zich bedenken (“Elk jaar weer”).
Desondanks was deze ziekte voor mijn kleine muis een levensles.
Opmerking van H. Pilhar
Het meisje moet blijkbaar rechtshandig zijn. Zou ze linkshandig zijn, dan zou het vrouwelijke schrik-angst-conflict in het relais van de bronchiën zijn ingeslagen en het linkshandige meisje zou depressief (stil) zijn geworden. In de genezingsfase zou dan het linkshandige meisje niet met kroep maar met (spastische) bronchitis hebben gereageerd.
Het is doorgaans mogelijk om het conflict bij kleine kinderen met behulp van de moeder te vinden. Zij kent haar kind het beste en weet alle voorvallen. Onze schrijvende vader Peter kent zijn kind ook zeer goed.
In de kleuterschool en op andere locaties is het kind zonder moederlijke bescherming. Loopt het kind daar een conflict op, dan kan het zonder een vertrouwd iemand haar isolatie niet doorbreken. Het is niet altijd eenvoudig om zulke conflicten te vinden. Het is ook onbiologisch om kinderen onder de bescherming van vreemde mensen te laten. Juist in de kleuterschool gebeuren vele en vaak een leven lang blijvende conflicten en mogelijk een schizofrene constellatie (stopt de emotionele rijping).
Moeders, blijf bij jullie kinderen! Jullie kinderen danken jullie met gezondheid en een prachtige ontwikkeling. Bestaat er iets mooiers dan met trots naar je kinderen te kunnen kijken? Dat geeft toch een zinvolle vervulling van het leven!
Een politiek die de kinderen van hun moeders scheidt (crecheplaatsen), handelt tegen de menselijke natuur. Uit dierproeven kent men de gevolgen: ziekten, gedragsontsporingen, ontwikkelingsstoornissen…. Het wordt tijd voor een nieuwe politiek!
