Een kleine ervaring met de heup
Het gebeurde ongeveer 2 jaar geleden. Op dat moment hield ik mij al 4 jaar met de Germanische Heilkunde bezig: seminars, lezen, verhalen en eigen observatie.
Op kantoor was er een speciale actie voor de verzending van zware brochures in grotere aantallen gepland. De brochures waren al gestapeld en door mij met een bepaald aantal gebundeld en zouden om bepaalde redenen pas enkele weken later worden verzonden.
Ik werd mij ervan bewust, dat er mij op de dag van verzending een zwaar en intensief gesjouw naar het postkantoor stond te wachten.
Wanneer het DHS precies was weet ik niet. Het was geen heftig conflict, waar ik dag en nacht aan gedacht heb. Maar ongeveer zes tot acht weken lang had ik me er af en toe toch intensief mee bezig gehouden, dat IK deze ZWARE prospecten een flink eind van het kantoor naar het postkantoor zou moeten slepen…. De geplande dag van verzending heb ik niet bepaald met enthousiasme tegemoet gezien.
De dag voor de verzending werd ik me voor het eerst bewust, welke intensieve gedachten ik de laatste weken met betrekking tot deze arbeid had!
Ik was er toen vrij zeker van, dat ik conflictactief was en daarmee ook organisch wat zou meereageren. Ik wist niet welke lichaamsdelen dat zouden kunnen zijn. Ik had meer aan de rug gedacht en dat ik na de conflictoplossing dan goede rugpijn zou kunnen verwachten.
Toen heb ik geprobeerd om rustig te worden, dat het alles toch niet zo erg was en dat ik al vaker onaagename dingen had overleefd. Bovendien hoeft men niet een volle krat te dragen, maar zou ook meerdere malen met halfvolle kratten kunnen gaan….
Zo ongeveer waren dan mijn overwegingen en daarmee heb ik dan ook werkelijk het conflict opgelost. Nog op dezelfde dag begonnen nog de heupklachten, op zo een wijze dat ik op de bureaustoel heen en weer heb geschoven om de meest makkelijke houding te vinden, die mij het zitten met de pijn zouden kunnen verlichten.
Ik had dus werkelijk de laatste weken met een ‘niet kunnen doorstaan op de heupen gereageerd.
Natuurlijk was het daarbij interessant om te zien, dat de klachten op een tijdstip aanvingen waarbij nog niets was gesjouwd!
Na kantoortijd heb ik me verder niet meer ingespannen , maar ik ben thuis ontspannen gaan liggen en heb gerust.
De volgende dag waren er geen klachten meer: niet tijdens het sjouwen van de zware verzending en ook niet na de gedane arbeid!
De klachten waren eigenlijk alleen ’s middags en ’s avonds van de vorige dag geweest. De korte duur verklaar ik met het feit, dat het conflict niet werkelijk zo dramatische heftig voor mij was geweest en dat ik mij bij symptomen die eenduidig tot de vagotone fase behoren en daarmee van voorbijgaande aard zijn niet meer opwindt.
Als ik de Germanische Heilkunde niet zou hebben gekend en de heupklachten zouden pas na de praktische conflictoplossing zijn opgetreden – dit zou dan na de gedane arbeid zijn geweest -, dan waren de klachten zeker met het zware sjouwen verklaard.
Monika A.
Opmerking:
Heupen = niet kunnen doorzetten
Dijbeenhals = niet kunnen doorstaan
Ik vermoed dat Monika de klachten in de dijbeenhals had. Helaas schrijft ze ook niet, of de eigenwaarde-inbreuk op haar partnerzijde gesitueerd was. Dat is waarschijnlijk.
Monika verwijst terecht op het ‘oude denken’, met welke we tot nu toe ‘slijtageverschijnselen’ enz hebben geprobeerd te verklaren. Het ‘oude denken’ (academische geneeskunde) lag ons lichaam een mechanisch wereldbeeld ten grondslag: hoe vaker we het scharnier gebruiken, des te meer verslijt het. Dat was onjuist. Het tegendeel is gebeurd: hoe zwaarder we werken, des te sterker wordt het bewegingsapparaat.
‘Slijtage’ bestaat niet! Het is niets anders als een chronisch verloop van verschillende inbreuken op de eigenwaarde.
Aanwijzing:
Bij chronische verlopen gebeuren de recidieven door sporen, die bij het DHS mee zijn geprogrammeerd. Sporen kunnen een leven lang werken. Een conflict is pas definitief opgelost als er geen sporen meer zijn.
[gap]
[ux_gallery ids=”10960″]
