Er zijn mensen die denken biologisch correct van nature …
Beste vrienden van dr. Hamer, beste vrienden van de Germanische Heilkunde. Vandaag deel ik opnieuw onze ervaringen, deze keer over diarree.
Een paar weken geleden had het hele gezin er last van. Mijn man en ik reageerden op dezelfde situatie met precies hetzelfde conflict. Een onverteerbare ergernis met het aspect van verhongering. We zaten in een situatie waarin we gedwongen werden veel geld te betalen voor iets dat we niet wilden. Ik loste dit conflict als eerste op, een paar dagen later gevolgd door mijn man.
Onafhankelijk hiervan had onze 9-jarige zoon last van een identiek conflict, maar bij hem ging het echt over eten. En onze anderhalfjarige wilde constant aan de borst. Mijn poging om dit te verminderen eindigde voor hem ook met dezelfde onverteerbare ergernis met het aspect van verhongering.
Binnen een week hadden we allemaal identieke symptomen, dagenlang braken, diarree en koorts. Bij dit SBS reageren de bovenste en onderste dunne darm met constipatie in de conflictactieve fase en de hierboven beschreven symptomen in de genezingsfase.
Om de individuele ervaring van conflicten in ieder van ons te identificeren, werden we gedwongen dit Speciaalprogramma nader te bekijken. Ik herinnerde me een verhaal dat ik als kind had meegemaakt en dat is eigenlijk het verhaal dat ik hier wil vertellen.
Het was 1996, ik was toen 9 jaar oud. Een tante vierde haar 55e verjaardag en ging tegelijkertijd met pensioen. Twee gelegenheden die groots gevierd moesten worden.
Mijn oma bood aan om drie taarten te bakken voor dit grote feest. Enorm, met veel slagroom en versieringen. Ze waarschuwde me: “Waag het niet om er een vinger naar uit te steken!”
Het was zover. Mijn oom, de broer van mijn vader, kwam de drie taarten ophalen. Hij kwam de keuken binnen, keek naar de tafel, de drie taarten en mij ernaast, mijn ogen wijd opengesperd bij de taarten. Zonder iets te zeggen nam hij een mes en sneed een heel royaal stuk uit een van de taarten en gaf het aan mij. Ik dacht: “Wow, hij durft echt, wie krijgt hier straf voor, hij of ik?”
Toen kwam mijn oma de keuken binnen en zag mij met het grote stuk taart en schold op mijn oom. Hij antwoordde: “Het meisje moet een stuk van de taart hebben, anders gaat ze overgeven.”
Mijn oma begreep niet wat hij probeerde te zeggen. Waarom zou ik moeten overgeven? Dus legde mijn oom uit dat het voor hem hetzelfde was geweest toen hij klein was. Er werd taart gegeten en hij kreeg niets. Hij moest een paar dagen overgeven en hij wilde niet dat het meisje (ik dus) ook moest overgeven, dus moest zij ook een stuk daarvan hebben.
Het bijzondere aan dit verhaal: in die tijd had niemand van ons ooit iets gehoord over dr. Hamer of zijn (toen nog) Neue Medizin. Als kind had mijn oom heel duidelijk herkend dat zijn ergernis over het feit dat hij geen taart kreeg de oorzaak was van zijn braken kort daarna en hij herinnerde het zich nog goed.
Toen hij als volwassene een ander kind zag dat zich in precies dezelfde situatie bevond, deed hij spontaan het juiste. Het meisje moest een stuk van de taart hebben omdat zij anders ook zou overgeven en dat wilde hij niet.
Ik ken en bestudeer de Germanische al 12 jaar, maar dit verhaal is nooit meer bij me opgekomen totdat we gedwongen werden om juist dit Speciaalprogramma onder de loep te nemen, zowel bij ons als ook bij onze kinderen.
Als deze oom de Germanische had gekend, zou ik zeggen: “Ja, hij handelde op het juiste moment volgens zijn kennis van de Germanische. Goed gedaan!”
Zijn acties werden gemotiveerd door zijn eigen ervaring en gezond verstand, die hij beide spontaan correct toepaste.
Achteraf ben ik erg onder de indruk, want ik realiseerde me niet wat een wijze oom ik had!
