Zijn er onoplosbare conflicten?
Iedereen die ooit heeft geprobeerd iemand te laten begrijpen wat psoriasis is volgens de regels van de Germanische, zal hebben gemerkt dat het niet zo eenvoudig is.
Twee scheidingsconflicten op dezelfde plaats, altijd één in activiteit (schilferig en sensorisch gevoelloos) en de tweede in genezing (rood en jeukend).
Ik heb ongeveer 3 maanden geleden een dergelijk conflict gehad en in de seconde van het DHS was ik me ervan bewust dat ik nu een conflict had geleden. Sindsdien heb ik de symptomen.
Wat is er gebeurd?
Een kleine hond maakt al jaren deel uit van ons gezin. Vanaf het begin kon ik haar niet afleren om op mijn voeten te gaan liggen als ze de kans kreeg. Op een gegeven moment besefte ik dat ze me op deze manier haar genegenheid en onderwerping toonde. Dus ik liet haar gaan en raakte gewend aan de hond op mijn voeten.
Enkele maanden geleden kreeg de hond last van teken. Mijn vrouw haalde twee keer per dag 20 teken uit haar vacht. We hebben maandenlang tegen deze parasieten gevochten.
Ongeveer 3 maanden geleden lag het ergste achter ons. Mijn vrouw had al enkele dagen geen teken in de vacht van de hond gevonden.
Ik kwam thuis, deed mijn schoenen uit, ging zitten en voelde dat de hond op mijn linkervoet ging liggen.
Op hetzelfde moment kreeg ik een beeld in mijn gedachten van een oude, gehavende en met teken beladen hondenvacht aan mijn voet en de teken stonden op het punt zich een weg in mijn voet te bijten. Ik wilde deze hondenvacht spontaan wegschoppen (mij ervan afscheiden).
Maar tegelijkertijd had ik de gedachten in mijn hoofd, laat ze liggen! Ze toont me haar genegenheid en bovendien heeft ze al een tijdje geen teken meer gehad. Ook gaan hondenteken niet op mensen, dus alles is in orde.
Interessant genoeg was ik me er ook heel erg van bewust dat ik net een scheidingsconflict had geleden. Maar ik kwam tot de conclusie dat ik dit conflict meteen had opgelost, omdat mijn geest me de informatie gaf dat alles nu in orde is met de vacht van de hond. Dus dat het beeld van de ongedierte vretende huid op mijn voet niet overeenkwam met de werkelijkheid. Maar ik ben niet zo snel van dit beeld afgekomen.
In een oogwenk twee scheidingsconflicten op dezelfde plaats lijden, de ene actief, de ander in genezing.
De symptomen zijn ook spannend. Hoewel het conflict geneest, het gebied rood blijft en hevige jeuk zou veroorzaken, is daar nauwelijks iets van te voelen, aangezien het tweede conflict actief is en een sensorische verlamming veroorzaakt naast de droge/schilferige huid, dus ik kan de jeuk maar heel zelden ervaren en nauwelijks voelen.
Het conflict definitief oplossen was voor mij tot op heden niet mogelijk en zal het vermoedelijk ook niet zijn, zolang we thuis een hond hebben die op elk moment weer op mijn voeten kan komen liggen. Het valt nog te bezien of de symptomen eindelijk zullen verdwijnen als de hond op een dag niet meer leeft, maar ik denk dat het zeer waarschijnlijk is.
Als mogelijke therapie laten we Das Studentenmädchen nu een week lang, 24/7, rustig op de achtergrond afspelen. Hoewel het conflict niet definitief is opgelost, wordt de intensiteit verlicht. De roodheid is merkbaar zwakker, maar de huid erboven is nog steeds droog, broos en het sensorische gevoel is verminderd, zo niet volledig verdoofd.
(Na een week Studentenmädchen toont de foto dat de roodheid nauwelijks is te zien)
Wat ik nog niet heb kunnen achterhalen is wat voor soort conflict een hond moet lijden dat hij ineens een magneet wordt voor teken.
Opmerking van HPilhar
Zijn er onoplosbare conflicten of bestaan ze niet?
De hondenbezitter kent de Germanische Heilkunde al jaren! Zijn kennis kon hem niet beschermen tegen dit conflict. Hij beschrijft de drie criteria zeer acuut-dramatisch, voelde zich geïsoleerd en op het verkeerde been gezet.
Hij vermoedt ook dat dit conflict zal voortduren zolang de hond leeft en zichzelf pas kan oplossen als hij sterft.
Kan deze hondenbezitter dit conflict op voorhand oplossen of blijft dit conflict onoplosbaar tot de hond overlijdt?
In de Germanische Heilkunde draait alles om dit Biologische Conflict (DHS), omdat de therapie daaruit afgeleid moet zijn.
Wat ging er precies door het hoofd van betrokkene tijdens dit schokkende moment? Hij schrijft dat hij gescheiden wilde worden van deze met teken beladen hondenvacht. Hij wilde niet gescheiden worden van de hond of zijn vacht, maar van de vele teken in zijn vacht.
Nu zou je je afkeer van teken kunnen doorgronden. En zo’n afkeer van teken zit diep in ons allemaal. Voornamelijk veroorzaakt door de media. Hierin ligt het onoplosbare, althans voor de generatie die is opgegroeid met televisie.
Hij houdt niet van teken en wil in de toekomst gescheiden blijven van hen. Een onlosmakelijke vijandschap die dit conflict gaande houdt, en daarmee ook het SBS. Tenzij hij van gedachten kan veranderen over de teken. Maar dat is erg onwaarschijnlijk.
Als de hond sterft, wordt dit conflict opgelost. Ik neem aan van wel. Maar wat als het gezin aandringt op een nieuwe hond? Mocht deze nieuwe hond een soortgelijke genegenheid op zijn voeten vinden, dan zou zijn chronische scheidingsconflict blijven bestaan.
Met deze wat langere ‘notitie’ wilde ik laten zien wat de inhoud van het conflict is en hoe belangrijk het is om het conflict precies te vatten.
De oorzaak van psoriasis is een dubbel scheidingsconflict! In dit shockmoment wilde je gescheiden zijn en tegelijkertijd niet gescheiden worden. Volgens het motto: ‘Ik vind je echt leuk, maar als je zo naar mij toe komt, kan ik je niet uitstaan!’ En voelde dat in een enkele seconde! De hondenbezitter beschrijft deze ambivalentie heel duidelijk!
Als de hond nu van zijn voet af is, gaat hij in oplossing met één aspect van ‘gescheiden willen worden’ (roodheid, jeuk). Maar omdat hij niet tegelijkertijd van de hond gescheiden wil zijn, is hij actief met het andere aspect (schilfering, sensorische verlamming).
Echt een heel leerzaam ervaringsverslag! Veel dank
