Mijn leerweg en genezing van prostaatkanker
Eigenlijk was ik in april 1995 met 49 jaar te oud of te jong om luiers te dragen. Het begon allemaal met een onschuldig preventief onderzoek. De PSA-waarde was te hoog. Dus werd een biopsie voorgenomen; positief. Er werd een hoog gedifferentieerde adenocarcinoom van de prostaat vastgesteld.
Men heeft mij over de behandeling en de gevolgen zeer goed geïnformeerd. Binnen twee weken heeft u het achter de rug.
Voordat alles voorbij is, wilde ik nog op vakantie gaan, dat begreep de uroloog. Over de oorzaken van mijn ziekte konden de urologen mij weinig vertellen. Het waren vermoedens, en aannames, ook in de literatuur kon ik niets vinden.
Ik had vanaf dat moment een andere overtuiging. Ik ben zoals in mijn beroep als elektrotechnicus te werk gegaan. Bij een storing zijn de samenhangen tot in de kleinste details controleerbaar. Ik mag bij mijn werk nooit het hele systeem uit het oog verliezen. Zonder reden loopt de motor niet warm, en zonder sturing zal de lamp niet branden. Alleen maar de lamp uit de fitting draaien, als het ware te amputeren of met stralen te belichten, daarmee zou ik mijn baan allang hebben verloren. Er moet een oorzaak zijn.
Met ontzetting heb ik de gevolgen en resultaten van de gewoonlijke behandeling verzameld. Ik heb geïnformeerd en geschreven en in boekwinkels gezocht. Een lichtpuntje dook op. Het was een artikel over de directe samenhang tussen lichaam, hersenen en psyche van dr. Hamer. Ik was nieuwsgierig geworden en kon de gedachtegang goed volgen.
Eindelijk heb ik het adres van de uitgever voor verdergaande literatuur gevonden.
Het habilitatieschrift heb ik verslonden. Veel werd mij duidelijk. Nu terugblikkend nog maar weinig, maar voldoende. Ik begreep de wereld niet meer. Hier ligt de oplossing en niemand wil het controleren of toepassen.
Intussen had ik met Gisela R. getelefoneerd. Nadat ik de hulp van een natuurgenezer had ingeschakeld en een CT-scan van mijn schedel had laten maken, kon ik met eigen ogen een markering in de hersen-ct zien, precies zoals het in het boek staat beschreven. Deze markering wordt door radiologen niet beoordeeld.
Ik was onder de indruk dat de diagnose zo eenvoudig was, doch bevatten kon ik het nog niet.
In januari 1996 kon ik eindelijk een seminar van dr. Hamer bezoeken. Zo beleefde ik de werkwijze resp. de diagnoseleer van de Germanische Heilkunde uit de eerste hand. Als voorbeeld net als vele anderen werd ook mijn ziekte door dr. Hamer met de deelnemers besproken. Direct van elkaar te leren is het meest voor zich sprekend.
In deze kring kon ik ook mijn kwetsing uitspreken, wat ik tot dan had vermeden. Zoals in veel literatuur beschreven staat had ik een verbinding tussen psyche en lichaam vermoed, doch ik kon het niet concretiseren.
Het gebeurde 3 jaar geleden, een zin van mijn vrouw die ik niet had verwacht en die mij heeft getroffen, die mij in deze ronde direct voelbaar bewust was. De plaats waar het gebeurde kon ik exact omschrijven. Bij ruzies worden dingen gezegd die dienen te kwetsen; ik ben daar niet van gevrijwaard. Het was een opluchting om dit te kunnen uitspreken en daarbij niet moreel te worden gewaardeerd. Het is mijn subjectieve beleving en dat is bepalend. In een nieuwe kwaliteit met overeenkomstige inhoud begrijp ik nu stress en regeneratie.
Nu was het aan mij om de samenhangen te begrijpen en een nieuwe levensinstelling te leven. In vele gesprekken bij zoveel nieuws heb ik dat nodig en ben getuige van vele successen geworden. De samenhangen konden altijd worden bevestigd. Zo heb ik ook mensen meegemaakt, die hun conflicten niet konden verwerken. Voor mij temeer een reden om intensief verder te leren.
Bij controles werden digitaal, echografisch en radiologisch geen bijzonderheden meer vastgesteld.
Nu ook nog even een paar woorden tot de PSA-test. De voor mij toegankelijke literatuur, urologische tijdschriften, medische tijdschriften, boeken en het internet spraken elkaar tegen. Een dilemma zoals een artikel (26/09/2003) in een medisch tijdschrift uitdrukt.
Verder: in een proefschrift van ’98 dat door professoren ondertekend is, staat:
citaat – kan wijzen op pathologische processen — citaat – de PSA stelt echter geen werkelijke tumormerker voor, omdat het ook in het normale prostaatweefsel wordt geëxprimeerd. Verder bezit het niet de oorspronkelijk toegewezen orgaanspecificiteit, maar mRNA voor PSA en PSA-proteïnen kunnen bv. ook in de speekselklieren, nieren en in de longen worden aangetoond – Einde citaat.
Ik wil het daarbij laten. Wat een angst hebben de artsen bij mij veroorzaakt. Mijn geloof is blijvend aangetast. Ik wil controleren! Het gaat om mij.
In de hersen-CT is de Hamerse Haard van destijds verdwenen. Op deze plaats bleef een kleine verdichting achter. Een litteken dat alleen met een vergrootglas is te zien. Dat is voor mij een controleerbaar, objectief feit, onafhankelijk van interpreteerbare onduidelijke tests. Buiten een paar maanden ontwenningsverschijnselen van de hormoonkuur, die ik beëindigde toen mijn weg duidelijk was, heb ik geen medicijnen genomen die door de arts waren voorgeschreven.
Sindsdien zijn er 9 jaar verstreken. Ik voel me goed en gezond.
Ik wil in het bijzonder dr. Hamer bedanken voor zijn ontdekking en verspreiding van de Germanische Heilkunde, zijn werk in de schepping zoals ik het elke keer weer heb beleefd.
Ik bedank ook bij diegene die mij op mijn weg hebben begeleid. Van groot nut was en is de uitwisseling van ervaringen. De ervaringen, de weerstand en hun samenhangen met betrekking tot de Germanische Heilkunde hebben mijn weten en de indruk van deze samenleving dramatisch veranderd. Tot mijn ontzetting heb ik een macht leren kennen die mijn, onze gezondheid tegengesteld is. Een macht die ik voorheen alleen uit vreemde landen of uit boeken heb gekend.
Bedankt dat www.germanische-heilkunde.nl bestaat voor informatie en uitwisseling.
Met vriendelijke groet,
Bernd D
Kanker kan men genezen – maar niet bestrijden …
