09-02-2018
Hallo Helmut en Mevr. Pilhar,
Ik zoek een dialoog met jullie, omdat ik wederom iemand heb verloren aan de reguliere geneeskunde en de farmaceutische industrie.
Ditmaal gaat het om mijn beschermelinge, onze kat. En ik heb ze niet kunnen helpen. De kater van onze buren en onze kat Willow waren oude rivalen, hielden zich aan rituelen die ze sinds jaren overleefden, waren samen dus in een biologisch evenwicht.
Een jaar geleden besloot onze buurvrouw dat de kater behandeld moest worden voor een slechte vacht ( vermoedelijk een scheidingsconflict, vanwege het laten inslapen van zijn vriendinnetje).
Op advies van de dierenarts gaf ze hem schildklierhormonen.
Mij is het nu weer ingevallen dat dit preparaat agressief maakt. Dat weet ik uit eigen ervaring.
Willow verloor zijn hoektand en zijn kies. Het verlies van de tweede tand hebben we ontdekt na zijn dood. Normaal eigenlijk een voorzienbaar doodsoordeel voor een roofdier.
Hij kon dus zijn rivaal niet meer met zijn tanden bijtend afweren als ook bij een volgende gevecht niet vermalen.
De agressie bij de kater van de buren was een DHS. Hij wist ook niet dat de ongewone agressie een reactie was op de medicijnen wat voor hem als een donderslag bij heldere hemel kwam.
Ik ben eenmaal getuige geweest van zo’n dramatische ontmoeting tussen beiden katers.
De kater presenteerde met trots een stuk van de vacht van mijn kat in zijn bek.
Willow liep volgens mij een psychose op. Hij was wezenlijk veranderd en ook in verward.
Toen ik de kater enkele weken later weer zag, was hij verandert in een monster. Ik kon mijn ogen niet geloven. Blijkbaar had hij een conflict opgelost en die hormonen veranderden hem in een echte bully.
Willow was niet meer in staat om zijn territorium te verdedigen en het te markeren. Ik kan jullie niet beschrijven hoe die laatste maanden waren. Er waren problemen met urineren, spierverlamming tot volledige uitval van de poten. Eergisteren is Willow overleden, volledig uitgemergeld.
Ik was de laatste 36 uur constant bij hem.
Ik maak me verwijten dat ik ondanks mijn kennis over de Germanische Heilkunde niet in staat was om Willow te helpen.
Ik had hem die kater als kadaver voor zijn neus moeten leggen, of Willow misschien definitief als binnenkat moeten houden. Maar omdat ik in vrede met de buren wilde blijven, heb ik niet willen zien dat de kater de oorzaak was van Willow’s conflicten en hem consequent had moeten beschermen.
De dieren hadden samen oorspronkelijk een evenwicht, ondanks de rivaliteit. Nauwelijks zijn er farmaceutische producten in het spel en het evenwicht wordt verstoord en eindigt met de dood.
Hoewel wij de reguliere geneeskunde en gebruik van farmaceutische producten consequent afwijzen, ondervinden we ondertussen toch verlies.
En de buren verbergen zich achter hun onwetendheid, we hebben het toch alleen maar “goed bedoeld”.
Hoe lang moet dit nog zo doorgaan, dat mensen moedwillig onwetend en uit gemakzucht naar de kerk van de reguliere geneeskunde – priesters rennen?
Het vermeende succes blijkt hen ook nog het recht te geven.
Bedankt, dat jullie mijn ervaring delen. De dood van een vriendin en schoonmoeder was te verwerken, maar nu mijn kleine beschermelinge ….. dat is geheel wat anders.
Opmerking van Helmut Pilhar
Het was eigenlijk niet afgesproken met de kattenweduwe om uw bericht te publiceren, ik denk echter dat ze er blij mee zal zijn.
En daarmee hebben we Willow een klein beetje kunnen gedenken. Misschien dat het hier of daar een dierenliefhebber/bezitter wat aan het denken zet, wat hij/zij dagelijks zijn huisdier aan doet.
Er zal in het denken van de mensenmassa niets veranderen, zolang men zich op afstand laat sturen/bepalen door het “begeleid denken”.
Van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat men zich vrijwillig manipuleren en ze geloven met een verbeten overtuiging dat hun mening ontspringt uit hun eigen individueel denken.
Ze bemerken niet dat ze allemaal gelijkschakelen en uniform denken( mind control).
Dus! Televisie, radio en kranten in de vuilnisbak en in gesprek gaan met familieleden.
