Sinds 18 jaar woon ik overwegend in Thailand en ben met een Thaise vrouw getrouwd.
Omdat we zelf geen kinderen kunnen krijgen, hebben we sinds 7 jaar een pleegdochter.
Het voorbije jaar bracht ik 8 maanden in Duitsland door en heb daardoor mijn vrouw een vermoeiende tijd bezorgd. Ik had geen andere keuze, ik had nog een aantal zaken te regelen.
Eindelijk had ik ook de mogelijkheid om deel te nemen aan een voordracht en een basisseminar van de Germanische Heilkunde, waar ik mij reeds sinds een viertal jaren in verdiep en vast van overtuigd ben.
Een viertal weken geleden had mijn vrouw pijn in haar linker borst. Ze liet mij de knobbel voelen die zij reeds enkele dagen gewaar werd. Ze dacht dat ze dadelijk een arts moest raadplegen om uitleg te krijgen. Met veel geduld verklaarde ik haar wat er gebeurt bij borstkanker en nam zo de angst bij haar weg. Daarna gingen we samen op zoek naar het onderliggende conflict.
Omdat mijn vrouw rechtsklappend is, moest het een kind- of moederconflict geweest zijn.
Voor mijn terugkeer naar Duitsland hadden we besloten, haar moeder, die grote problemen met de nieren had, bij ons te nemen om op die manier haar voeding aan te passen zodat de vrouw beter kon worden. Dit was een succes. Met moeder ging het snel beter. Na 4 maanden, dus in september, besloot moeder om terug naar huis te keren. Daar had ze dus terug haar traditionele voeding. Mijn vrouw had het heel moeilijk met dit besluit. Ze heeft zich toen enkele dagen van haar moeder verwijderd. Dat was op zich een juiste beslissing omdat ze zo het acute conflict kon oplossen.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat het symptoom zich manifesteerde in januari-februari.
Binnen 4 weken na ons gesprek merkte ze dat de knobbel kleiner werd. Ook de pijn werd na ongeveer 2 weken minder. Ze was dolgelukkig met deze vooruitgang.
Vandaag is de knobbel amper nog te voelen en ze vertrouwt er op dat deze volledig verdwijnen zal en geen verdere problemen zal geven.
Stel je voor wat er gebeurt was wanneer zij zich tot de oncologie had gewend. Eerst en vooral de diagnoseshock en daarna de therapie. Er zouden vele tranen gevloeid zijn.
Speciaal in Thailand is de bevolking erg gebonden aan de klassieke geneeskunde. De traditionele geneeskunde was tot voor ca. 15 jaar verboden. Op deze manier kon men deze mensen de laatste 100 jaren met veel succes hersenspoelen.
Ik ben ontzettend dankbaar dat ik de Germanische mocht leren kennen. Ik heb ook persoonlijk de positieve uitwerkingen van het weten en begrijpen van de biologische verlopen mogen ervaren.
Ik ben er van overtuigd dat de Germanische Heilkunde in aanzienlijke mate en in een korte tijdspanne een belangrijke bijdrage zal leveren voor beslissende veranderingen die leiden naar een humane toekomst, waar de materiële oriënteringen enkel nog een onderliggende rol zullen spelen.
Herman Krause
Opmerking H. Pilhar
Hartelijke dank voor uw ervaringsbericht en ook voor het feit dat U dit voluit ondertekende.
Mevrouw Krause heeft zelf geen kinderen. Het adoptie kind wordt, voorzover het niet op zeer jonge leeftijd als baby geadopteerd wordt, meestal ervaren als partner.
Daarmee blijft hier dus de moeder over, zoals Mijnheer Krause vaststelde.
Het conflict zelf is hoogst waarschijnlijk een scheidingsconflict geweest,dat de melkgangen betreft. Mevr. Krause is schijnbaar bij het begin van het jaar met het scheidingsconflict dat ze met haar moeder had, in het reine gekomen. Toen bemerkte ze de eerste symptomen, die na 3 maanden weer bijna volledig verdwenen waren. Dit in overeenstemming met de conflictactieve tijd, dus het weggaan van moeder in september. In de actieve fase (ulcera), doet het plaveiselepitheel van de melkgangen geen pijn. (buitenste huidschema)
Wanneer het een zorgconflict met de melkklier geweest was, wat ook pijn geeft in de genezingsfase, moest de knobbel ontstaan zijn in de actieve fase wanneer de moeder wegging. Dit was niet het geval.
Meestal wordt er enkel over borstkanker gesproken. De patiënt in de klassieke geneeskunde weet meestal zelf niet welk weefsel in de borst reageert.
Door uitsluitend op organisch vlak onderzoek te doen en dan meestal enkel door voelen, is het heel moeilijk om een SBS te bepalen. Dat wordt in de Germanische Heilkunde dan ook niet op deze manier benaderd.
De therapeut in de Germanische Heilkunde bekijkt altijd alle 3 niveau’s:
psyche – hij zoekt het conflict en in de hersenen bij de conflictoplossing ziet men met de schedel-ct dadelijk welk weefsel er reageert i.b.t. welk SBS voorligt, of het conflict actief is op opgelost, of er misschien recidieven op organisch vlak zijn. Voor zover ze voorhanden zijn zal de therapeut alle röntgen, MRTs, bloedwaarden enz. gebruiken.
Op alle 3 de vlakken moet alles altijd congruent verlopen. Dan weet de therapeut dat hij op de juiste weg is.
Met deze manier van werken beschikt de Germanische Heilkunde over een uitermate trefzekere diagnose.
Wat zeker en vast altijd in beschouwing moet worden genomen zijn de eventueel voorhanden zijnde sporen, die er de oorzaak van zijn dat het SBS steeds weer recidiveert en daarmee een chronisch verloop veroorzaken.
Zo zou het kunnen gebeuren dat Mevr. Krause, telkens wanneer haar moeder weggaat weer met haar SBS gaat reageren. Wanneer dit zou gebeuren, dan helpt het wanneer we weten wat er gebeurt zodat er niet meteen weer paniek hoeft te ontstaan. Dan kan men dit zelfs heel bewust verwelkomen. Wanneer men eenmaal de naam Repelsteeltje kent, dan is alles half zo tragisch.
Ikzelf ben geen therapeut. Ik heb mij gedurende jaren in de Germanische Heilkunde verdiept en ik denk het een en ander begrepen te hebben.
Zoals ik, kan ook jij de Germanische Heilkunde tot hobby maken. Met de tijd leert men de taal van de organen te verstaan. Zo moeilijk is het niet.
