Sinds 9,5 jaar is een Yorky-dame namens Pebbles een vast onderdeel van onze familie.
Omdat we de Germanische Heilkunde al vele jaren tot in detail kennen, geniet ze het voorrecht nog nooit een dierenarts te hebben gezien. Dus net als de rest van de familie is ze niet ingeënt.
Op de prille leeftijd van 1,5 jaar leed ze ooit een inbreuk op de eigenwaarde dat haar heupgewricht betrof. Drie dagen en toen was het weer goed. We kennen het DHS. 5 jaar geleden had ze een soortgelijk symptoom, maar dat duurde bijna een week en dit DHS kennen niet. Verder was ze altijd in uitstekende gezondheid.
Ongeveer twee keer per jaar krijgt ze luizen tijdens het omgaan met andere honden. Een bad met hondenshampoo en het komt wel goed.
Toen afgelopen voorjaar de bekende corona lockdown plaatsvond, hielden we nog meer dan voorheen van Pebbles. Dankzij haar konden we ons vrij buiten bewegen waar en wanneer we maar wilden of moesten. De hond moest worden uitgelaten! De rechten van dieren in onze samenleving gaan immers ver boven de rechten van ‘personen’.
Dus namen we haar altijd mee en waren we meerdere uren per dag met haar op pad. Ja, we hebben ze ook aan vrienden uitgeleend. Dus Pebbles genoot veel meer lichaamsbeweging dan ze gewend was.
Begin mei 2020 vonden we teken bij haar. Maar niet slechts één, ze zat er vol mee! Niet alleen de bruine hondenteek, maar ook andere soorten. We baadden ze in olie en verwijderden vervolgens alle teken. Maar hetzelfde de volgende dag, het was weer vol met teken.
Ze heeft nog nooit teken gehad, niet één en nu dit.
Van dr. Hamer weten we dat deze parasieten alleen in bepaalde genezingsfasen voorkomen. We konden niet bepalen welke conflicten dit precies zijn en welk oorzakelijk conflict onze hond heeft geleden.
We hebben haar in ieder geval onder huisarrest geplaatst om haar weg te houden van de teken in het gazon. Vreemd genoeg had geen van de honden van onze vrienden teken, hoewel ze met hun honden in hetzelfde gebied liepen.
Maar Pebbles, die ooit gewend was om enkele uren per dag buiten te zijn, had een hekel aan haar huisarrest. Elke keer als we haar alleen lieten, jankte ze ons na en als we thuiskwamen, liet ze duidelijk zien dat ze beledigd was.
Ondanks huisarrest vonden we elke dag meer teken in haar vacht.
Iedereen die er ooit ervaring mee heeft gehad, weet dat deze beesten behoorlijk resistent zijn tegen bijna alle insecticiden en we konden alleen maar hopen ze sneller te vinden en te verpletteren dan dat ze zich kunnen voortplanten. De vacht was erg kort geschoren, wat we ook niet hebben gemist.
Het duurde ongeveer 6 weken voordat er eindelijk geen teken meer te vinden waren, dus na een paar dagen durfden we ze er weer uit te halen.
Al bij de eerste wandeling merken we dat ze op drie poten hinkte. Haar heupgewricht werd warm en opgezwollen. Ze kwam amper alleen een trap op en zag eruit als een heel oude hond die gewoon lag en zich nauwelijks kon bewegen.
Ondanks alles stond ze erop één keer per dag met ons uit te gaan. Ze strompelde hartverscheurend en we hebben maar korte afstanden met haar gelopen. Soms nam mijn vrouw haar ook op.
We waren ons er natuurlijk van bewust dat ze door het huisarrest gedurende 6 weken een inbreuk op de eigenwaarde moet hebben gehad (ik kan mij niet doorzetten) en dat ze nu in de genezingsfase zat met brute botpijn en leukemie in het bloedbeeld. Dat krijgt iedereen om!
Zoals ik al zei, we kennen de Germanische goed en de situatie was ons duidelijk. Maar toen we zo naar haar keken, hadden we echt medelijden. Na een aantal weken van deze marteling waren we zonder onze kennis van de GHk waarschijnlijk met haar naar een dierenarts gegaan om haar uit haar lijden te laten verlossen.
Het lijden leek niet te eindigen. Alleen ons begrip van de context, de oorzaak en het verdere verloop maakte ons aanhoudend ‘wreed’. Ze heeft nog een paar jaar voor de boeg en dat moest ze gewoon doormaken.
Na ongeveer 4 weken werd het een beetje beter. Ze kon haar linker achterbeen weer op de grond leggen, maar ze hinkte nog steeds aanzienlijk. Ze kwam geen trap op en zag er erg stijf uit. Als een heel oude hond die ze nog niet is.
Het duurde ongeveer 7 weken voordat we merkten dat ze weer normaal liep. Haar gedrag was weer veel beweeglijker, ze gaat weer zelfstandig de trap op en met haar korte vacht lijkt ze bijna op een puppy. Ze was weer gezond!
De biologische zin van dit programma van de zogenaamde ‘luxegroep’ is dat het bot sterker is dan voorheen nadat de genezing voltooid is, en dat dat ook zo blijft.
We kunnen dit feit zeker bevestigen.
De diameter van het aangetaste bot is tastbaar drie keer zo dik als het referentiebot aan de andere kant. Je kunt zelfs duidelijk zien hoe dik het bot is (zie foto). Haar heup ziet eruit alsof het nog steeds een grote zwelling heeft. Maar die is helemaal verdwenen, er is geen ontsteking of pijn meer, het heeft nu alleen een onmiskenbare curve aan de linkerheup, die het aan de rechterkant niet heeft. Ze zal zo blijven en we hebben niet de indruk dat ze er last van heeft. Pebbles geniet nog steeds van het leven en is behendig, bijna als een puppy.
U hoeft niet in de Germanische Heilkunde te geloven, u kunt het ervaren!
Wat Nikola Tesla was voor energie, was dr. Hamer voor de geneeskunde!
We leven (nog steeds) in een systeem dat de waarheid en de ontdekkingen van deze twee genieën wil verbieden en achterhouden.
Met vriendelijke groet,
Hans
