Het Dirk Hamer Syndroom (DHS)

“Op het verkeerde been gezet”

Men had altijd al het gevoel dat er een verband bestond tussen psychische conflicten, emoties en beslissende ervaringen en schokken in het leven van mensen, zoals het overlijden van een partner of kind en dergelijke geeft. Onze taal is daarvan een welsprekend getuigenis in talloze uitdrukkingen en gezegdes.

Hoezeer de mens deels zijn biologische conflicten al benaderd heeft in hun essentie en inhoud, wordt hieronder kort vermeld:

• ik werd als door de bliksem getroffen
• dat was een enorme klap voor mij
• het ging mij door merg en been, door en door

De kennis die er in principe altijd al was, raakte in de 20e eeuw bij artsen en wetenschappers volledig uit het zicht, eigenlijk verwonderlijk, omdat ze juist zo treffend de kern van de zaak raakt.

Tegenwoordig hebben wij mensen de relatie met onze omgeving en met onze mededieren grotendeels verloren. Alleen op deze manier kon de min of meer instinctloze opvatting van ‘intellectuele conflicten’ ontstaan ​​die geen verband houdt met de biologische realiteit. In werkelijkheid voelen en nemen mensen waar volgens archaïsche biologische regelsystemen, ervaren ze conflicten wel biologisch, terwijl ze zich voorstellen dat ze los van de natuur denken.

Het DHS is het Dirk Hamer Syndroom, dat heb ik destijds zo genoemd toen ik zelf zo geshockeerd was toen mijn zoon stierf en ik zaadbalkanker kreeg. Het is een zware, zeer acute, dramatisch en isolatief beleefde conflictschok die het individu ‘op het verkeerde been zet’.

Het DHS heeft de volgende eigenschappen en betekenissen:

• het ontstaat als een onverwachte schokervaring van een biologisch conflict – in een seconde,
• het bepaalt de biologische inhoud van het conflict – het daaropvolgende conflict gaat verder op dit ‘spoor’,
• het bepaalt de lokalisatie van de Hamerse Haard (HH) in de hersenen – door de inhoud van het biologische conflict,
• het bepaalt de lokalisatie van de kanker aan het orgaan – door bepaling van de inhoud van het biologische conflict wordt ook de lokalisatie van de HH in de hersenen bepaald,
• het verandert onmiddellijk de vegetatieve tonus, veroorzaakt permanente stress – de zogenaamde permanente sympathicotonie.

Er bestaat geen conflict op zich, maar elk conflict heeft altijd een heel specifieke inhoud. Dit  definieert zich in de seconde van het DHS. De inhoud van het conflict ontstaat associatief, d.w.z. door onwillekeurige toewijzing van gedachten en meestal voorbij aan het filter van onze verstand.

Alleen de ervaring op het moment van het DHS beslist over de inhoud van het conflict en daarmee over het ‘spoor’ waarop het verdere biologische conflict verloopt. Het onderbewustzijn brengt de conflictieve inhoud van het door het DHS veroorzaakte biologische conflict in verband met een biologisch voorstellingsgebied, bijv. moeder- /kindrelatie of territoriumgebied of gebied water of angst-in-de-nekgebied of eigenwaarde-gebied of soortgelijke gebieden. Ook hier weet het onderbewustzijn precies hoe het moet differentiëren – in de seconde van de DHS: Nooit geeft een inbreuk op de eigenwaarde (EWI) op seksueel gebied osteolyse van de cervicale wervelkolom, maar altijd bekkenosteolyse, bekkenkanker. Een EWI in de moeder-kindrelatie zou nooit osteolyse in het bekken veroorzaken, maar altijd een kanker van de kop van de linker schouder (bij de rechtshandige vrouw).

We denken dat we denken, in werkelijkheid worden wij gedacht.

Deze conflictschok, die het individu onvoorbereid ‘op het verkeerde been’ zet, is noodzakelijk zodat het organisme kan overschakelen naar een noodprogramma of Speciaalprogramma om überhaupt het hoofd te kunnen bieden aan de onverwachte situatie. Want op het moment van deze DHS schakelt het Speciaalprogramma synchroon in: in de psyche, in de hersenen en op het orgaan en is daar ook vaststelbaar, zichtbaar en meetbaar! In het computertomogram van de hersenen, b.v. zien deze veranderingen (Hamerse Haard) eruit als concentrische ringen van een schietschijf of als het beeld van een wateroppervlak waarin een steen is gevallen.

Precies vanaf het DHS staat de betroffene onder constante stress, d.w.z. hij heeft zeer koude handen en voeten, denkt dag en nacht aan zijn conflict en probeert het op te lossen. Hij kan ’s nachts niet meer slapen en als hij slaapt dan slechts in de eerste helft van de nacht halve uurtjes. Hij heeft geen eetlust meer en valt af.

Deze toestand verandert pas weer wanneer hij dit conflict heeft opgelost. Dan is er een ontspanning. De psyche moet herstellen. Hij voelt zich zwak en moe, maar is opgelucht, heeft een goede eetlust, het lichaam is warm, vaak koorts, vaak hoofdpijn. De patiënt slaapt goed, maar meestal pas vanaf drie uur ’s ochtends. Dit mechanisme is van nature zo geregeld, dat mensen met vagotonie niet slapen tot het ochtendgloren, zodat een potentieel gevaar (bijv. roofdier) hen niet verrast in hun diepe slaap. Alle patiënten slapen veel en slapen graag overdag.

Aangezien we dit DHS meestal pas later willen en moeten reconstrueren, is het feit dat we het op alle 3 de niveaus moeten kunnen vinden een geweldige kans voor ons psychisch-organisch-detective onderzoek! Voor het eerst in de geneeskunde hebben we nu de mogelijkheid om correct te rekenen met onze vermeende ‘ziektes’ zoals we bijvoorbeeld bij zwangerschap konden doen. Ziektes noemen we nu delen van de “Zinvolle Biologische Speciaalrogramma’s” (SBS).

Dit criterium maakt van de Germanische Heilkunde® van meet af aan een wetenschap in strikte natuurwetenschappelijk-biologische zin. Het stelt ons in staat om elk geval te reconstrueren en reproduceren en dat is nog nooit eerder in de geneeskunde gebeurd.

Het DHS is de basis van de IJzeren Regel van Kanker en vormt de spil van alle diagnostiek. Het is geweldig dat we nu echt kunnen rekenen en begrijpen. In gedachten moeten we in de huid van de patiënt kruipen voor dit moment van het DHS en ons voorstellen hoe de algemene situatie was in de seconde van het DHS. Alleen uit de situatie op dat moment kunnen we begrijpen waarom iemand dit probleem tegenkwam als een biologisch conflict, waarom het zo dramatisch was, waarom de persoon in kwestie op dat moment geïsoleerd was of niemand had om erover te praten, en waarom het probleem tegenstrijdig was. Komt men op iemands DHS, dan worden hun ogen meestal nat. Tekenen van zijn emotionele affectiviteit. Het is daarom belangrijk dat je het DHS heel goed begrijpt, want dan heb je de helft van de Germanische Heilkunde® al begrepen.

Maar er kan meer gebeuren in de seconde van het DHS:

In deze seconde worden de sporen gelegd, of beter gezegd, er worden verdere sporen gelegd. Deze zullen in de daarop volgende periode steeds meerijden op de trein van het verloop van het DHS. Want mens en dier ‘bemerken’ zonder het te beseffen in de seconde van het DHS ook de omstandigheden rondom het DHS. Het individu onthoudt niet alleen de kleinste details op het moment van de DHS zoals in een flitslicht – ook tonen of geluiden, geuren, allerlei soorten ervaringen en smaaksensaties en – het individu bewaart deze records voor het leven. Hieruit zien we dat ze kwalitatief anders zijn dan die we gewoonlijk ervaren en min of meer onthouden. Als een van deze begeleidende omstandigheden zich later weer voordoet, kan het hele conflict terugkeren als een zogenaamd recidief. Dit betekent dat je vanaf zo’n bijspoor altijd weer op het hoofdspoor komt. Vandaar de naam spoor. Elke herhaling van een conflict komt niet sluipend, maar alleen met een nieuw DHS.

Vanwege deze psychische eigenaardigheden of de heel bijzondere sensatie op het moment van de DHS, mislukten alle psychologische vragenlijstonderzoeken, die objectief leken als ze alleen vroegen naar het ‘verlies van een partner’ en wilden onderzoeken of dit zou leiden tot een verhoogde incidentie van kanker. Kanker ontstaat altijd in de seconde van de DHS! Een goede dokter moet zich dus in de schoenen van een zuigeling kunnen verplaatsen, zelfs een embryo, een oude man, een jong meisje of zelfs een dier en tegelijkertijd moet hij zich kunnen verplaatsen in situatie van het DHS op dat moment. Alleen dan kan hij het verschil zien tussen een probleem – waarvan we er honderden hebben – en een biologisch conflict. Iets als het DHS, dat in dezelfde seconde in de hersenen kan worden gedetecteerd als HH, kan niet langer religieus en filosofisch worden ontkend.

Deze sportfoto uit een krant uit Lyon moet illustreren hoe een doelman ‘op het verkeerde been wordt gezet’ en verbaasd kijkt naar de bal die langzaam in de linkerhoek van het doel draait. Hij had verwacht dat de bal de andere hoek in zou gaan.

Een soortgelijke constellatie in figuurlijke zin vinden we bij DHS, de conflictschok, waarbij de patiënt ook ‘op het verkeerde been wordt gezet’. Omdat een conflictsituatie waaraan hij zich van tevoren zou kunnen aanpassen, hem geen DHS maakt. Net zoals een keeper de meest fantastische briljante reddingen kan leveren en de bal uit de verste hoek van het doel kan vuisten. Ja, maar alleen als hij gaat naar waar de doelman hem had berekend. Zo kunnen wij mensen vele malen meer conflicten doorstaan ​​zonder ziek te worden. als we de tijd hebben om ons er van tevoren op voor te bereiden.