Op maandag, na het eten, begon mijn maag te krampen. Er waren korte uitbarstingen van pijn die gewoonlijk slechts 5 tot 10 seconden duurden, maar daarna snel weer verdwenen. Ik kon me niet herinneren ooit zo’n pijn in mijn maag te hebben gehad. Hoogstens na te veel sit-ups, wanneer de spieren de volgende dag merkbaar worden, had ik dergelijke gevoelens eens ervaren. Daarom schoof ik het hele gebeuren op het avondeten en ging ervan uit dat deze pijn uiterlijk de volgende ochtend zou verdwijnen na mijn stoelgang.
Helaas was dat niet het geval. De maagpijn kwam de volgende dag in korte uitbarstingen, zoals de avond ervoor en ik begon me langzaam af te vragen wat de oorzaak kon zijn. Ondanks mijn (beperkte) kennis van de Germanische Heilkunde, begon ik me zorgen te maken dat ik mogelijk ernstige maagproblemen zou krijgen. Zullen de gevolgen van mijn dagelijkse consumptie van cafeïnetabletten nu zichtbaar worden? Had de cafeïne me een ‘gat in de maag’ getrokken? Heb ik de afgelopen dagen te veel gesnoept?
Deze en soortgelijke gedachten vormden zich de komende 3 dagen in mijn hoofd. Het was me vanaf het begin duidelijk dat zolang de pijn niet erger en permanenter werd, ik niet naar de dokter of het ziekenhuis zou gaan. De volgende dagen borrelde mijn maag, vaak gevolgd door heftige, soms erg stinkende winderigheid. Mijn gas stinkt meestal niet, wat ik toeschrijf aan mijn vegetarisch dieet.
Nadat de krampen mij al 4 dagen begeleidden en ik de oorzaak van de steeds terugkerende pijn nog steeds niet kon achterhalen, las ik een bericht op een forum op internet waarin iemand schreef dat hij zijn kennissen die zich hadden laten inenten tegen Corona, de vriendschap had beëindigd. Hij rechtvaardigde zijn beslissing tegenover zijn kennissen met het feit dat hij geen maagzweren wil krijgen als hij herhaaldelijk met zulke mensen in discussie moet over het nut van deze ‘vaccinatie’.
Toen viel het als schellen van mijn ogen, en ik herkende de oorzaak van mijn maagkrampen!
Ongeveer 3 dagen voordat de eerste buikkrampen begonnen, had ik een gesprek met een van mijn beste vrienden uit Duitsland (hierna Obelix genoemd, want hij is lang en goed gebouwd!).
Een korte uitleg voor een beter begrip:
Obelix is eigenaar van een sportschool en is bevriend met Asterix (een zeer intelligente type, met een grote deskundigheid, maar helaas met weinig motivatie om zich met politieke thema’s bezig te houden!) Deze Asterix is ook een van mijn beste en naaste vrienden. Bovendien is Asterix ook mijn zakenpartner, want we runnen al enkele jaren samen een online marketingbureau, via het internet. Ik ben in het buitenland, Asterix is in Duitsland en woont in dezelfde stad als Obelix, de sportschoolhouder.
Terug naar het gesprek met Obelix:
We hadden het weer over de Corona-vaccinatie, een onderwerp waar we beiden van overtuigd zijn: Vaccinatie over onze lijken! Met betrekking daartoe heb ik gezegd dat hij onze wederzijdse vriend Asterix misschien wat specifieker zou moeten overtuigen over het gevaar van deze “inenting”, omdat ik het gevoel heb dat hij nog niet helemaal op de hoogte is van dit probleem – vooral vanwege zijn gebrek aan belangstelling voor de relevantie van belangrijke politieke thema’s.
Ik zei dus tegen Obelix: “Waarom laat je Asterix de volgende keer dat hij bij je is niet wat foto’s zien van vaccinatieschade en wat statistieken, zodat je het hem nog eens kunt uitleggen? Ik zou het zelf doen, maar helaas ben ik niet ter plaatse.” Obelix antwoordde: “Helaas, daarvoor bent je helaas een beetje te laat! Asterix heeft zich al laten vaccineren! Toen hij me een paar dagen geleden in de sportschool bezocht, schreef hij zich in zoals alle andere klanten en zette een vinkje bij ‘gevaccineerd’.”
Ik kon het bijna niet geloven! Was Obelix mij voor de gek aan het houden om te zien hoe ik zou reageren op zo’n absurde uitspraak? Ik vroeg onmiddellijk of hij serieus was, wat hij onmiddellijk bevestigde.
Had Asterix zich echt laten meeslepen met de inenting? Na alle informatie die ik hem de afgelopen 18 maanden had gegeven over Corona, “virussen” en de gevaren van vaccinatie? Asterix wist ook dat ik het contact met veel mensen in mijn onmiddellijke omgeving had verbroken nadat zij waren gevaccineerd, omdat ik niet te dicht bij dergelijke potentiële spike-proteïne-springers wil komen. Wanneer ik met Asterix over dergelijke onderwerpen sprak, had ik altijd het gevoel dat hij aandachtig naar mij luisterde en mijn uitleg ook goed kon begrijpen. Op geen enkel moment had ik het gevoel dat Asterix ten prooi viel aan vaccinatiepropaganda.
Volkomen ontsteld dat Asterix blijkbaar toch was ingeënt, probeerde ik in mijn hoofd te evalueren wat dat betekent voor onze vriendschap, onze zakelijke relatie en onze toekomst samen. Met een gemeenschappelijke toekomst bedoel ik dat ik van plan was hem op termijn te overtuigen om ook Duitsland te verlaten en samen met mij iets in het buitenland op te bouwen. Ik dacht ook dat ik op de goede weg was en was van mening dat het slechts een kwestie van tijd was voordat ook hij besefte dat er voor hem geen toekomst was in Duitsland. Ook wilde ik met hem de wereld rondreizen en had al talloze plannen in mijn hoofd die ik samen met Asterix wilde uitvoeren. Ik plande hem dus vast in mijn leven!
Nu hij is ingeënt en waarschijnlijk ook een proteïneverspreider is, moest ik die plannen mentaal begraven. Het volgende dat in me opkwam, was onze zakelijke relatie: mag of moet ik het vaccinatiethema bij Asterix ter sprake brengen? Als ik dat deed, zou het in het ergste geval in een ruzie eindigen (wij twee maken meestal nooit ruzie!) En in het beste geval zou hij zeggen: ‘Ja, ik was dom, maar nu is het zo.’ Hoe dan ook, het zou onze zakelijke relatie er niet beter op maken! Dus besloot ik te doen alsof ik deze informatie nooit had ontvangen en vroeg Obelix ook om Asterix niet te laten weten wat hij me zojuist had verteld.
Hoe men het ook keert of wendt, een discussie over dit onderwerp met Asterix leek me relatief zinloos, omdat ik hem ook geen doodsangstconflict wilde bezorgen door hem steeds opnieuw uit te leggen en hem alles te laten zien wat er in deze ‘vaccinaties’ staat. ‘ en inmiddels onder de microscoop is gevonden.
Dus werd ik dagenlang geconfronteerd met dwangmatig denken dat steeds rond de volgende vragen draaide:
- Heb ik gefaald als vriend? Wat had ik anders kunnen doen/zeggen om te voorkomen dat hij deze fatale beslissing zou nemen?
- Hoe zal het zakelijk tussen ons beiden verdergaan? Mocht hij overlijden als gevolg van de vaccinatie, dan zou dat niet alleen voor mij persoonlijk een groot verlies zijn, maar ook voor onze gemeenzame online business.
- Overdrijf ik? Uiteindelijk is het zijn beslissing en hij zal zijn redenen hebben – eigenlijk zijn het mijn zaken niet! Waarom maak ik me daar eigenlijk zoveel zorgen over?
- Misschien had hij gewoon geluk en kreeg hij een placebo-injectie…
Deze en vele andere gedachten domineerden mijn denken voor ongeveer 4 dagen. Tegelijkertijd kreeg ik maagkrampen, die ik tot op het moment dat ik het forumbericht had gelezen niet met elkaar in verband gebracht had.
Vanaf het moment dat ik het verband zag, werd ik me bewust van de oorzaak van mijn maagkrampen. Een paar uur later voelde ik een sterke drang uit de darmstreek waardoor ik naar de badkamer rende. In tegenstelling tot de afgelopen dagen had ik plotseling ernstige diarree, die de volgende 4 dagen aanhield (daarvoor was mijn ontlasting stevig, zoals altijd). Na elke ’toiletsessie’ voelde ik de maag en darmen meer en meer normaliseren en was ik er absoluut zeker van dat ik het conflict had gevonden en opgelost.
Ik heb gewoon geaccepteerd dat het nu zo is en dat ik toch niets kan veranderen en dat de dingen toch hun gang gaan. Hiermee begon de genezingsfase.
Met elke dag die voorbijging, namen de buikpijnen af totdat ze uiteindelijk volledig verdwenen. Mijn stoelgang is ook weer helemaal genormaliseerd. Ik heb 3 dingen geleerd van dit verhaal:
- Als je lang genoeg zoekt naar de oorzaken, vind je het conflict, ook al kom je het soms maar ’toevallig’ tegen.
- Bij zulke dingen moet je kalm blijven en je richten op de kracht van je eigen lichaam en verstand en niet meteen naar de dokter rennen. Ik wil niet eens weten wat een dokter bij mij zou hebben vastgesteld…
- Het kaf scheidt zich nu (helaas) langzaam van het koren. De mediale angstpropaganda en de politieke druk die gestaag toenemen, zullen veel voorheen helderdenkende mensen verleiden om zich de gouden shot te laten zetten. Het voorbeeld met mijn vriend Asterix liet me zien dat het niet uitmaakt hoe intelligent iemand is of welke opleiding of titel iemand heeft. Als je op zijn minst de basis niet begrijpt van hoe dit systeem, waarin we allemaal leven, functioneert en werkt, dan zal het je vroeg of laat overvallen!
Opmerking van HPilhar:
Een heel mooi voorbeeld van een brokconflict. Onze schrijver (man, 40 jaar) werd zich bewust van het conflict dat de plannen (brokken) die samen met zijn vriend waren gepland, nu weg zijn.
In de actieve fase maakt het klierweefsel een vlakgroeiende tumor. De gladde spieren van de maag zijn in rust. (In de darm zou het gas of constipatie worden genoemd). Maar lokaal – waar de brok ontbreekt – is er een verhoogde peristaltiek, die onze schrijver beschrijft als maagkrampen met korte aanvallen. Het begin van de actieve fase wordt over het algemeen slechts zeer zelden opgemerkt (dwangmatig denken) en wordt pas gediagnosticeerd met een grotere confictmassa. Maar de genezingsfase is direct merkbaar en duurt net zo lang als de actieve fase (voor de schrijver: 4 dagen). De platgroeiende tumor wordt nu tuberculeus afgebroken. Het is algemeen bekend dat alle tuberculose naar aas (rot vlees) stinkt. De gladde spieren van de maag veroorzaken nu koliek. In de darm met zijn gladde spieren, waar hetzelfde mechanisme werkt, zou deze koliek doorgaans diarree worden genoemd. En in feite reageerde de bovenste dunne darm van onze vriend synchroon mee. In het geval van de dunne darm hebben we het conflict: ‘onverteerbare ergernis met het aspect van verhongering’. Aspect van verhongering? Hm? Klikt het, beste lezer?
Zijn nu niet meer aanwezige brok (gemeenschappelijke toekomst met vriend), had ook een zakelijke relatie (verhongering). Ja, je kunt zoiets ervaren als een ingeslikt en dus gezekerde brok. Als het nu weg is, is dit stuk onverteerbaar omdat het er niet meer is. De maagwand zorgt er dus voor dat cellen zich over een groot gebied vermeerderen om de eventueel nog aanwezige kruimels van deze brok optimaal te kunnen verteren. De schrijver verbood ook te spreken over deze ontvangen informatie omdat hij hoopte er iets van te kunnen redden.
Gevaar herkend, gevaar afgewend!
Zien jullie, beste lezers, hoe belangrijk kennis van de Germanische Heilkunde is? Onze schrijver werd zich bewust van zijn biologisch conflict. Dit biologisch conflict zet het hele lichaam onmiddellijk in een permanente sympathicotonie en de Hamerse Haard in de hersenen slaat in. Onze schrijver herkende de oorzaak van zijn symptomen. Hij zag zijn onderbewustzijn. Daarmee zag hij zichzelf van buitenaf. Ja, dat is tot op de dag van vandaag een enorm conflict voor hem. En nu kon zijn intellectueel verstand ingrijpen en dit grote probleem relativeren (schrijver: ‘kan toch niets veranderen’). Ik hoop voor onze schrijver dat er geen sporen (onopgeloste aspecten van dit conflict) overblijven. Maar zelfs dan zou hij weten waarom.
Als hij zijn conflict niet had herkend, was hij doorgegaan met het opbouwen van conflictmassa en zouden de symptomen van de actieve fase steeds sterker zijn geworden totdat een arts een paar weken later de diagnose maagkanker (verdikte maagwand) had gesteld. We weten allemaal goed genoeg uit onze omgeving hoe het er dan aan toe zou gaan. We hebben allemaal slachtoffers om te rouwen.
Maar zo – met de kennis van de Germanische Heilkunde – stond niemand tussen zijn verborgen conflict en zijn huidige wakkere verstand. Er stond ook niemand tussen hem als zieke en zijn gezondheid. Geen dokter en geen ’therapie’. Onze schrijver genas zichzelf.
Overigens moet worden vermeld dat deze causale therapie onze schrijver niets heeft gekost, net als de ziektekostenverzekering. En wat ook het vermelden waard is over de Germanische Heilkunde is dat het GEEN BIJWERKINGEN heeft. Je wordt echt gezond – ook vanuit academisch-medisch oogpunt.
Maak van de Germanische uw hobby! En laat grafietoxide u niet digitaliseren en zo uw ziel beroven. U zou uw menselijkheid verliezen. U zou een machine worden onder 5G. Er is geen tegengif. Maar ze zouden uw vrijwillige handtekening hebben. Wees niet dom en laat u niet verleiden.
Grote complimenten voor de schrijver!
