De baarmoeder is uit vier verschillende soorten weefsels opgebouwd
- Baarmoederslijmvlies (klierweefsel)
- Baarmoederlichaam-spieren (gladde spieren)
- Baarmoederhals-spieren (dwarsgestreepte spieren)
- Baarmoederhals-(mond)-slijmvlies (plaveiselepitheel)
Wij artsen hebben altijd al een wetenschap willen hebben die werkt volgens wetenschappelijke methoden en wetten. Strikt genomen hebben we altijd geloofd dat we het gevoel moesten hebben dat we voornamelijk wetenschappers waren, maar de realiteit was anders. Er waren te veel hypothesen die we moesten geloven. Er waren vaak slechts schijnbare bewijzen, omdat we geen correcte biologische wetten hadden, zoals in de natuurwetenschappen. De gehele geneeeskunde was puur symptomatisch. Ziekten waren ziekten van het orgaan en dienden als zodanig puur organisch en symptomatisch te worden behandeld. Alles werd behandeld met IV-vloeistoffen en een scalpel. De psyche werd als ‘onwetenschappelijk’ beschouwd. De psyche en de hersenen, die alles in ons organisme sturen, waren volkomen oninteressant. Als gevolg hiervan hebben we nooit een verband kunnen vinden tussen psyche en organen en zeker nooit tussen conflicten en organen.
In de Germanischen Heilkunde® is de enige zinvolle indeling van de geneeskunde als geheel de ontwikkelingsgeschiedenis-georiënteerde indeling volgens kiemblad: het binnenste (endoderm), het middelste (mesoderm) en het buitenste kiemblad (ectoderm), waaruit alle organen zich laten afleiden.
De baarmoeder bestaat eigenlijk uit 2 organen:
- een baarmoederhals en -mond en
- een baarmoederlichaam met eileiders.
Deze twee verschillende organen lijken samen te zijn gegroeid tot één orgaan ‘baarmoeder’, maar hun slijmvlies is afkomstig van verschillende kiembladen en elk heeft zijn relaiscentra in totaal verschillende delen van de hersenen.
- Baarmoederhals en -mond in het periinsulaire gebied van de linker grote hersenen,
- Baarmoederslijmvlies in de pons van de hersenstam.
Dienovereenkomstig zijn de histologische formaties ook totaal verschillend van elkaar. De baarmoederhals en -mond hebben namelijk plaveiselepitheel, het baarmoederlichaam heeft adenoepitheel (cylinderepitheel). Hieraan toegevoegd zijn de gladde spieren van de baarmoeder, die hun relais in de middenhersenen (hersenstam) hebben en de dwarsgestreepte spieren van de baarmoederhals met relais in het hersenmerg van de grote hersenen.
En natuurlijk is de inhoud van de conflicten compleet anders. De inhoud van de conflicten vereist natuurlijk een zeker inzicht in de ontwikkelingsgeschiedenis, want alleen dan kunnen we het biologisch ’territoriumconflict’, bijvoorbeeld: het vrouwelijk sexueel-conflict van het ‘niet kunnen paren’ (het niet gedekt worden), het ’territoriummarkeringsconflict’ (= blaasulcus, omdat het zoogdier het territorium markeert met de urine), enz. begrijpen.
In de Germanische Heilkunde® verlopen alle ziekten, alles wat überhaupt bestaat, volgens 5 biologische wetmatigheden. En als er ook maar één ziekte zou zijn die met slechts één wet niet volgens de Germanische Heilkunde® zou verlopen, dan zou de Germanische Heilkunde® fout zijn.
Elke kanker begint met een DHS (Dirk Hamer Syndroom), een zeer acute dramatische conflictschok
Het zijn niet zomaar langzaam beginnende conflicten die kanker veroorzaken, het is altijd de schok, een onverwachte blikseminslag, het zogenaamde DHS, die de mens ‘op het verkeerde been’ treft, doet bevriezen, waardoor hij geen woord meer kan uit brengen, hem in de war brengt (in consternatie brengt). Omdat een conflictsituatie waarop hij zich van tevoren zou kunnen instellen, hem geen DHS bezorgt.
Het DHS weten de meeste patiënten precies tot op de minuut aan te geven, omdat het altijd dramatisch was. De conflictinhoud bepaalt op het moment van het DHS zowel de lokalisatie van de Hamerse Haard (HH) in de hersenen (= zogenaamde schietschijven, die we in dezelfde seconde in de hersenen kunnen zien) als ook de lokalisatie van de kanker of het kankerequivalent aan het orgaan.
Voorbeeld: Een vrouw betrapt haar man in bed met haar beste vriendin. Ze lijdt een seksueel frustratieconflict. In de biologische taal: een conflict van ‘niet kunnen paren, niet gedekt worden’, met een cervixcarcinoom (baarmoederhalskanker) op organisch niveau, mits de vrouw rechtshandig is.
Dezelfde situatie leidt echter niet noodzakelijkerwijs tot hetzelfde conflict voor iedereen. Want als de man voor de vrouw allang geen waarde meer had en ze al geruime tijd aan een scheiding dacht, dan beschouwt zij dit op heterdaad betrappen van vreemdgaan met haar beste vriendin niet als een seksueel conflict, maar hooguit als een menselijk conflict met een gebrek aan solidariteit met de familie. Dit conflict zou een partnerstrijd-conflict zijn en zou borstkanker in de rechterborst veroorzaken als de vrouw rechtshandig is. Psychisch gezien is namelijk hetzelfde voorval bij verschillende psychische constellaties schijnbaar hetzelfde voorval, maar in werkelijkheid is het totaal anders.
Bepalend is niet alleen wat er gebeurt, maar hoe de patiënt het in het ogenblik van het DHS psychisch beleeft. In dit geval zou dezelfde gebeurtenis ook een angst-walgconflict met hypoglykemie kunnen veroorzaken, d.w.z. een lage bloedsuikerspiegel, als de vrouw haar man in een zeer weerzinwekkende situatie had ontdekt, bijvoorbeeld bij een prostituee. Of het kan een eigenwaarde-inbreuk-conflict veroorzaken, met of zonder seksueel conflict, als de vrouw haar man ontdekt met een meisje dat twintig jaar jonger is dan zij. Het gevoel zou dan zoiets zijn geweest als: ‘Ja, daar kan ik niet mee wedijveren, dat kan ik hem niet bieden’. In dat geval zou het skelet van het schaambeen van het bekken betroffen zijn, waar zich osteolysen, d.w.z. botontkalkingen zouden manifesteren, als teken van een seksuele inbreuk op de eigenwaarde. Al deze dingen moet men weten om erachter te komen wat de patiënt dacht op het moment van het DHS. Maar de vrouw hoeft niet per se een conflict te lijden, ze zal het conflict alleen lijden als ze in een of meer opzichten met de situatie onverwachts wordt geconfronteerd.
Als uiterst belangrijk criterium moet nog worden benadrukt dat de lokalisaties van de Hamerse Haarden (HHen) in de hersenen zijn voorbestemd. Dit betekent dat het relais (één van enkele honderden mogelijke) al van te voren vast staat. En dit relais (in geval van inslag, HH) moet nu precies de formatie hebben die tot de overeenkomstige fase behoort.
Elke ziekte met een conflictoplossing (CL heeft ook een ca-fase (conflictactieve fase) en een pcl-fase (genezingsfase), volgens de wet van tweefasigheid van alle ziekten wanneer het tot een conflict oplossing is gekomen. En elke pcl-fase kent, mits niet onderbroken door een conflictactief recidief, een epileptoïde crisis (keerpunt van de genezingsfase) op het laagste punt van de vagotonie.
In de conflictactieve fase vormt zich geen tumor; in plaats daarvan, volgens de histologie van de buitenste kiemblad, vormen zich ulcera (zweren) in de baarmoederhals of -mond en tegelijkertijd (ulcera) zweren in de kransaderen, vergezeld van een lichte angina pectoris. Bovendien heeft de rechtshandige onmiddellijk amenorroe, d.w.z. een uitblijven van de menstruatie. Zolang het conflict duurt, worden niet alleen de zweren groter, maar verandert ook een steeds groter gebied in de hersenen.
In de fase van de conflictoplossing stopt het baarmoederhals- of -mond-ca. Er treden bloedingen op uit de baarmoederhals- of -mond-ulcera, als teken van genezing. Het coronairvenenslijmvlies (de binnenwand van de hartvenen) zwelt nu op en de epileptische crisis vindt 2 tot 6 weken later plaats. De crisis, met een acuut rechter hartfalen, een rechter hartaanval, werd tot dusverre als een zogenaamde ‘longembolie’ altijd verkeerd geïnterpreteerd.
Vanaf het moment van de CL beginnen ook de herstelprocessen in de hersenen. Direct na de CL herkent men de zogenaamde HH elk op een bepaald punt in de hersenen, omdat het nu de reparatiefase ingaat en ‘stofwisselings-heet’ wordt, dat wil zeggen dat het wit kleurt in het computertomogram en als het ongelukkigerwijze wordt ontdekt, dan wordt het als ‘hersenmetastase’ of ‘hersentumor’ verkeerd geïnterpreteerd.
De klaptest om links- en rechtshandigheid te bepalen is van cruciaal belang in de Germanische Heilkunde®, omdat vanaf de kleine hersenen alles volgens de lateraliteit is gedefinieerd. Van het orgaan naar de hersenen of andersom, de correlatie is echter altijd duidelijk. Links- en rechtshandigheid is alleen belangrijk in de correlatie tussen psyche en hersenen of vice versa. Linkshandigheid verschuift het conflict naar de andere kant in de hersenen in vergelijking met de normale rechtshandigheid. Dat betekent in duidelijke taal:
Een rechtshandige vrouw krijgt bij een seksueel conflict een baarmoederhalskanker of baarmoedermondkanker, coronairvenen-ulcera een amenorroe en ze krijgt na de CL een zogenaamde longembolie.
Een linkshandige vrouw daarentegen kan door een seksueel conflict geen baarmoederhalskanker of -mondkanker krijgen, maar een kransslagaderulcera-ca, samen met een depressie. Ze houdt ook haar menstruatie. Maar ze krijgt een hartaanval na CL, d.w.z. in de genezingsfase.
Pas na de menopauze kan de linkshandige vrouw bij een territoriumconflict een baarmoederhalskanker of -mondkanker krijgen met coronairulcera en in de genezingsfase een zogenaamde longembolie.
Omgekeerd kan een rechtshandige vrouw alleen dan (na de menopauze) een territoriumconflict krijgen met een coronairarterie-ulcus-ca (kransslagaderzweer-ca) en ze krijgt nu een hartinfarct in de genezingsfase.
Uitzonderingen zijn hormonale veranderingen, anticonceptiepil en/of schizofrene constellaties.
Gezien vanuit de ontwikkelingsgeschiedenis moet de linkshandigheid de normale situatie zijn geweest. Doordat de linkshandige vrouw de rechter (mannelijke) hersenhelft in de ca-fase sluit, wordt ze welliswaar depressief, maar dubbel seksueel actief. Door deze hyperseksualiteit forceert ze praktisch de oplossing van het conflict van ‘niet gedekt worden’.
Dit zijn allemaal verifieerbare en grotendeels voorspelbare feiten, met uitzondering van het DHS natuurlijk, die ons onverwachts ‘op het verkeerde been’ treft. Sinds we het principe van het verloop van kanker kennen, hebben we therapeutisch totaal andere mogelijkheden dan voorheen. Bovendien zijn er niet zo veel volgconflicten, vooral paniekconflicten, omdat de patiënt, als hij het systeem vanaf het begin heeft begrepen, volledig gelaten de voorspelbare symptomen, vooral in de genezingsfase, volkomen kalm over zich heen kan laten komen.
Het baarmoederslijmvlies-ca is histologisch gezien een adeno-ca, de HH bevindt zich hier in de hersenstam (midden van de pons) en conflictief ligt hier
- een gemeen, half genitaal-conflict, meestal met een mannelijke persoon,
- een verliesconflict, vooral een conflict tussen grootmoeder en kleinkinderen
Half-genitaal betekent dat de zwaartepunt van de conflictinhoud niet alleen ligt op het genitale gebied (in reële of figuurlijke zin), maar dat het genitale thema optreedt als ‘begeleidende muziek’, wat dit conflict duidelijk onderscheidt van het seksueelfrustratie-conflict.
In de conflictactieve fase groeit een compacte tumor in de cavum uteri (baarmoederlichaam), omdat het endometrium van de baarmoeder weefsel is wat uit het darmslijmvlies (adeno-ca) voortkomt.
In de conflict-opgeloste fase zijn er bij het genezingsverloop twee mogelijkheden:
- Postmenopauze: de tumor verkaast necrotiserend, fluor vaginalis met mogelijk milde bloedingen.
- Premenopauze of normaal menstruerend: de tumor wordt met zeer sterke bloedingen met de decida afgestoten.
De eileider-ca = tuba-uterina-ca is ook een adeno-ca, de HH zit ook hier in de hersenstam (pons, ventraal links mediaal) en heeft ook een gemene, half-genitale conflictinhoud, meestal met een mannelijk persoon.
Voorbeeld: een oudere fabriekseigenaresse verneemt dat een manager is betrapt met een minderjarig meisje. Om van hem af te komen, moet ze hem ook nog een hoge ontslagvergoeding betalen.
In de conflictactieve fase groeit een compact eileiderslijmvlies-adeno-ca met regelmatige totale obstructie van de eileider.
Tijdens de genezingsfase wordt de tumor verkazend necrotiserendse afgebroken door schimmels of schimmelbacteriën (indien aanwezig), fluor vaginalis. Af en toe loopt de pus ook weg in de buikholte.
De baarmoederlichaam-musculatuur-ca behoort daarentegen tot het middenhersenen endoderm (gladde spieren) en vormt dus een compacte tumor (myoma) in de conflictactieve fase. Het daaraan ten gronde liggende conflict is ‘niet zwanger zijn’.
In de genezingsfase blijft het baarmoedermyoma. Bij alle SBSen van de gladde spieren blijft de versterking (dus meer spieren) aanwezig en deze wordt niet afgebroken.
Als een patiënt met behulp van de Germanische Heilkunde® kan begrijpen wat en waarom er iets in zijn lichaam gebeurt, hoeft hij niet in paniek te raken bij deze angstaanjagende hoeveelheid aan hypothesen over onbegrijpelijke, zinloze of niet te stoppen processen. In de meeste gevallen zal hij geen volgkankers krijgen en overleeft deze Speciaalprogramma’s van de natuur.
Na de ontdekking van de ijzeren regel van kanker en de Hamerse Haarden in de hersenen, was het begrijpen van de evolutie de sleutel tot de geweldige ordening die de hele geneeskunde en biologie omvat. Deze ordening strekt zich uit tot de gedragsgebieden van mens en dier, evenals de lokalisatie van de Hamerse Haarden in de hersenen en de ordening van bij welk orgaan welk soort tumor behoor.
