Licht in de duisternis
In alle psychiatrische klinieken over de hele wereld zijn lang tevergeefs pogingen ondernomen om de oorzaak van de ziekte psychose in het verleden van de patiënt te achterhalen. Het is waar dat het vaak niet mogelijk is geweest om het feit over het hoofd te zien dat beslissende en tegenstrijdige ervaringen aan het uitbreken van een psychotische ziekte voorafgingen, maar met de beste wil kon men er nooit een systeem in ontdekken. Hoewel bijna alle psychiatrische klinieken tegenwoordig een computertomografie (CT) -scanner hebben, heeft niemand ooit iets opgemerkt, omdat psychiaters de CT-scans van de hersenen meestal niet begrijpen en neuroradiologen niet geïnteresseerd zijn in biologische conflicten. De puzzel was even moeilijk als eenvoudig.
Het hormonale pat
Hierna wordt verondersteld dat kennis van de biologische principes van de Germanische Heilkunde® bekend is.
De constellatie voor depressie staat altijd naast het territoriumconflict, met een speciale hormonale constellatie, de hormonale patstelling tussen mannelijke en vrouwelijke hormoonspiegels, d.w.z. bij adolescente of post-climacterische amenorroe, d.w.z. vermannelijking van vrouwen of feminisering van mannen. Voor de linkshandige vrouw bijvoorbeeld tijdens een seksueel (vrouwelijk) conflict, voor de rechtshandige vrouw pas kort voor of na de menopauze, dus tijdens de zogenaamde ‘hormonale patstelling’. De man kan depressief worden als hij nog net een territoriumconflict kan lijden, dus ook in een ‘hormonale patstelling’ als hij rechtshandig is. De linkshandige daarentegen lijdt aan een depressie als hij niet langer een man is, maar al vrouwelijk reageert en lijdt aan een vrouwelijk seksueel conflict, ook in hormonale pat.
Dit verklaart ook waarom zoveel postmenopauzale vrouwen hun ‘involutionele depressie‘ krijgen. Ze vormen 3/4 van de depressies bij vrouwen. Het resterende kwart bestaat uit jonge mannelijke vrouwen met amenorroe, terwijl postmenopauzale vrouwen die een depressie ontwikkelen, meestal een baard hebben, diepe stemmen hebben en thuis ‘de baas’ zijn. Alleen zulke ‘mannelijke vrouwen’ kunnen mentaal lijden onder een territoriumconflict zoals een man, omdat een vrouwelijke vrouw geen territoriumconflict kan lijden, met uitzondering van de linkshandige vrouw. De bepaling van links- of rechtshandigheid is daarom van groot belang.
Klaptest: klap alsof je in het theater bent, dan bepaalt de hand bovenop de handigheid. Het is zo belangrijk omdat daarmee de weg van het conflict tot de hersenen wordt bepaald. Dus ook over welke ‘ziekte’ de patiënt kan lijden in welk conflict en ook over welk conflict we met een depressie te maken hebben.
Linkshandigheid toont ons ook op een heel bijzondere manier aan dat de biologische conflicten in de eerste plaats niets te maken hebben met Freud en de conventionele psychologie, maar echt biologisch bepaald zijn. Want het is ‘puur psychologisch’ niet logisch, dat een linkshandige jonge vrouw die een seksueel conflict lijdt de organische symptomen van een territoriumconflict bij mannen (angina pectoris) en als gevolg daarvan op psychische niveau aan een depressie lijdt. En nog een bijzonder kenmerk: een linkshandige vrouw die ziek is door een vrouwelijk-seksueel conflict, maar die als linkshandige vrouw haar Hamerse Haard (HH) (schietschijfconfiguratie in de hersenen) in het rechter peri-insulaire gebied laat zien, verliest nooit haar eierstokfunctie. Ze zal dus nog steeds ovuleren en haar menstruatie hebben, terwijl een rechtshandige vrouw niet langer ovuleert. Dit is de reden waarom het conflict na het DHS voor veel meisjes of vrouwen aanhield, omdat de meisjes serieus dachten dat ze zwanger waren vanwege de amenorroe. Ovulatie komt pas weer voor als het seksuele conflict is opgelost, d.w.z. de vrouw opnieuw wordt gedekt. In deze conflictactieve fase kan de vrouw, afhankelijk van het hormonale uitgangspunt en de mate van oestrogeenblokkade, mannelijk reageren. Dit is de reden waarom dergelijke patiënten, bijvoorbeeld met een conflictactief seksueel conflict (territoriumconflict in het geval van mannen) voortdurend gevaar lopen contralateraal, psychologisch, evenals cerebraal en organisch te reageren wanneer het volgende conflict DHS optreedt, en dus onmiddellijk in de ‘schizofrene constellatie‘ vallen , waarbij dan simpelweg ‘niets meer werkt‘, het computerbrein ‘vergrendelt‘, overschakelt naar ‘fout‘. Maar wat de een psychose noemt, noemt de ander een ‘zenuwinzinking‘ of spreekt van de patiënt die ‘gek geworden‘ is, ‘doordraait‘ of ‘gek speelt‘.
De hele zaak lijkt nog erger te worden door het feit dat de patiënten in zo’n geval van nature een ‘depressieve schizofrene constellatie’ of een ‘schizofrene depressieve constellatie’ moeten ondergaan, waarbij klinisch de ene component lijkt te overheersen, soms de andere. Maar het is belangrijk om te weten dat schizofrenie als wezenskenmerk of eigenschap niet bestaat. Er is maar één schizofrene constellatie en deze kan in principe tijdelijk en op elk moment worden opgelost. Dit heeft voorlopig niets te maken met overerving. Men kan bijvoorbeeld alleen een aanleg voor een ambivalente hormonale situatie erven, een neiging tot hormonale patstelling. Maar u hoeft er in uw leven nooit ziek van te worden als u geen last heeft van een DHS of het kunt vermijden.
Ik zag ooit een patiënt in een dubbel conflictactieve fase. Het was als glas dat elk moment dreigde te versplinteren, ijzig zwijgzaam, maximaal achterdochtig en in een gespannen depressie. Ook agressief en constant in beweging als een gewond dier. Er gleed geen glimlach over haar gezicht. Ze zat daar – als het ware koppig – alsof ze het komende uur op het punt stond geëxecuteerd te worden. Een klassieke combinatie van ‘schizofrene constellatie’ en ‘depressieve constellatie’.
Een andere patiënt die zich al in een schizofrene constellatie bevond met een depressie, leed ook aan een territoriumconflict op de vrouwelijke linker hersenhelft. Door de linkerhersenhelft te accentueren, bevond de patiënt zich vanaf het uur in een manisch-depressieve schizofrene constellatie, wat tot uiting kwam in het feit dat hij nog steeds in de depressie zat, maar voortaan werd gedreven door manische, panische angst. Dit gaf de vorige schizofrene constellatie een nieuwe dimensie: vanaf nu bevond de man zich in een manisch-depressieve schizofrene constellatie met post-mortaal dwangmatig denken, d.w.z. hij droomde altijd van de tijd na zijn dood. Hij zag zichzelf in de kist liggen, zag zijn familie huilend bij zijn graf staan, zag zijn familie onverzorgt.
Zonder kennis van dit systeem was de eerdere behandeling van dergelijke patiënten buitengewoon problematisch, omdat ze meestal in ‘schizofrene constellatieve koppigheid‘ en in ‘depressieve ontevredenheid, melancholie en gebrek aan deelzaamheid‘ verkeerden, waardoor men bijna niets uit dergelijke patiënten kreeg en zich moest beperken tot de beschrijving van de symptomen. Causale therapie was niet mogelijk, symptomatische pseudotherapie bestond uit ‘sedatie‘, dat wil zeggen ‘drugsknuppel‘ of een dwangbuis. De patiënten begonnen te dommelen, volgepompt met allerlei soorten medicijnen.
Hemisfere patstelling
Dus terwijl de depressies ontstaan met ‘hormonale patstelling’, is de schizofrenie of schizofrene constellatie iets heel anders. Er zijn altijd twee conflicten in verschillende hersenhelften die het computerbrein uit het ritme halen. Dit is dus geen ‘hormonale patstelling’, maar een ‘hemisfere patstelling’. Maar er zijn bijvoorbeeld veel andere constellaties naast de hierboven genoemde combinaties
- de suicidale constellatie = de patiënt brengt zich om
- de aggressieve-biomanische constellatie = de patiënt is gewelddadig
Het laatste voorbeeld suggereert dat spontane misdrijven ook nagenoeg dwangmatig verlopen wanneer er een specifieke delictdispositie is. De Germanische Heilkunde® opent een opvallende nieuwe, namelijk een biologisch begrip van de strafrechtelijke dispositie en ook van het speciale type strafbaar feit. Dit omvat ook de therapie als een logisch gevolg, althans in principe.
De geslachtshormonen werken op elke cel van het lichaam en veranderen ze naar geslacht; Ze hebben een bijzonder sterke invloed – zij het in onderlinge interactie – op de hersenen. Hoewel we bekend zijn met de zogenaamde interactie tussen het orgaan en de hersenen en tussen de psyche en de hersenen, heeft deze een bijzondere dimensie met betrekking tot geslachtshormonen. Elke manipulatie van de hormoonconstellatie in de richting van een ‘hormonale patstelling‘ kan, zoals we hebben gezien, bijvoorbeeld in het geval van een territoriumconflict, onmiddellijk tot een depressie leiden! De conflictoplossing is hier echter meestal veel moeilijker dan wanneer we alleen een conflictoplossing voor ons hadden in een eenvoudig territoriumconflict, omdat de patiënt in zo’n depressieve fase minder open staat voor rationele overwegingen dan iemand die ‘alleen’ betrokken is bij territoriumconflict activiteiten.
Het is belangrijk om te weten dat de hormonale patstelling alleen een relatie betekent, een patstelling tussen mannelijke en vrouwelijke hormoonspiegels, d.w.z. tussen androgenen en oestrogenen. Als het hormonale niveau verandert, verandert ook de beleving van het conflict, wat betekent dat dezelfde gebeurtenis dan totaal anders wordt verwerkt, en in het geval van de menopauze met virilisatie van de vrouw niet meer als een vrouwelijk conflict, bijvoorbeeld van ‘niet-gedekt-worden’ wordt gevoeld, maar als een territoriumconflict vanuit het mannelijke begrip.
De regel voor depressie is als volgt: Een linkshandige vrouw lijdt aan een depressie tijdens een seksueel conflict, schrikangstconflict, identiteitsconflict of territoriummarkeringsconflict of een persoon, man of vrouw, die in een hormonale patstelling verkeert (d.w.z. zijn mannelijke en vrouwelijke hormonen zijn op dat momentin evenwicht, maar overheersen een beetje naar de mannelijke kant), in geval van een territoriumverliesconflict, territoriumangstconflict, territorium-ergernisconflict of territorium-markeringsconflict, dwz. als hij een conflict lijdt in het rechter territoriumgebied, in de rechter temporale kwab.
[Annotatie:
De linkshandige vrouw ervaart tijdens het eerste conflict – namelijk met vrouwelijke conflicten – als de rechtshandige vrouw. Door de linkshandigheid raken de conflicten echter de rechter (mannelijke) kant van de cortex! In de hormonale patstelling, met licht overwegend mannelijke hormonen, worden de conflicten ook als mannelijk ervaren! De Hamerse Haard bevindt zich weer aan de rechter (mannelijke) kant van de cortex!]
Een manie wordt automatisch geleden door een linkshandige man in het geval van een territoriumverliesconflict, territoriumangst, territorium-ergernis of territorium-markeringsconflict, omdat hij in plaats van links aan de rechterkant van het territorium zijn HH aan de linkerkant lijdt. Of als een patiënt in een hormonale patstelling zit, waarbij de vrouwelijke component een beetje overheerst, d.w.z. de patiënt bij een vrouwelijk seksueel conflict, schrikangst-conflict, identiteitsconflict of binnenterritorium-markeringsconflict.
[Annotatie:
De linkshandige man voelt zich tijdens het eerste conflict – namelijk met mannelijke conflicten – als de rechtshandige man. Door de linkshandigheid raakten de conflicten echter de linker (vrouwelijke) kant van de cortex! In de hormonale patstelling, met licht overwegend vrouwelijke hormonen, worden de conflicten ook als vrouwelijk ervaren! De Hamerse Haard bevindt zich weer aan de linker (vrouwelijke) kant van de cortex!]
Echte depressie kan alleen worden omschreven als ‘gespannen depressie’ in de conflictactieve fase (ca-fase) met hormonale of hormonale patstelling.
De ‘opgeloste depressie‘ is eigenlijk geen echte depressie meer, want als je wilt, zitten alle kankerpatiënten in de genezingsfase (pcl-fase).
De patiënten met ‘opgeloste depressie’ bevinden zich allemaal in de pcl-fase. In deze fase heeft de depressie, die nog in mindere mate aanwezig is, een geheel andere kwaliteit. Waar het vorige beeld nog de kenmerken van ‘gespannen depressie‘ liet zien: overstuur, verdriet, lusteloosheid, ongedrevenheid, zien we nu de ‘losgelaten depressie’, ofwel de ontspannen depressie. De patiënten zijn krachteloos, slap en moe, juist in de vagotonische genezingsfase.
Omdat de psychiaters niets wisten van de IJzeren Regel van Kanker of het beloop van kanker, gingen ze er tot nu toe vanuit dat deze genezingsfase bij diepe vagotonie ook tot de depressie behoort, wat in zekere zin waar is, want deze ‘losgelaten depressie’ volgt altijd de gespannen depressie als het gaat om CL. Alleen in de ware zin is het niet specifiek depressief, heeft het niets te maken met ‘ongedrevenheid’ en dergelijke, maar is het simpelweg de genezingsfase na kanker, die elk dier op dezelfde manier doormaakt zonder dat een psychiater het verklaart dat het depressief is.
Alle psychosen zijn speciale constellaties bij kanker. Depressies zijn een enkellaagse kankerziekte, waarbij alleen de hormonale constellatie meerlagig is (hormonale patstelling). In de toekomst moeten we daarom mentale en emotionele ziektes, de psychoses, herschikken volgens hun oorsprong, hun ware karakter, en in wezen volgens de biologische principes van de Germanische Heilkunde®. Als we in de toekomst de moeite nemen en het beloop van onze depressieven achteraf controleren, dan zullen we ontdekken dat ze allemaal niet alleen precies volgden volgens de IJzeren Regel van Kanker, maar dat degenen die een nieuwe zogenaamde depressieve fase hebben doorgemaakt, dat wil zeggen een terugval (bv. na ontslag uit het ziekenhuis), dat deze patiënten thuis of op het werk (zonder het te weten) meestal weer in het mes van hun oude conflictlitteken liepen, en dat ze onder deze omstandigheden bijna onvermijdelijk hun volgende depressie moesten doorstaan.
Psychoanalyse kan niet op psychoses worden toegepast, maar dat weten alle psychiaters ook. In plaats daarvan moeten we ze biologisch leren begrijpen, dan zullen psychoses voor ons niet langer ‘het boek met zeven zegels’ zijn zoals voorheen.
Zolang alle collega’s die werkzaam zijn in de diagnostiek weigeren te helpen in de zin van de Germanische Heilkunde®, moet de patiënt het systeem van de Germanische Heilkunde® zelf leren begrijpen.