Geachte mijnheer Pilhar,
Sedert 7 jaar verdiep ik mij in de Germanische Heilkunde. In de jaren 80/90 zijn er verschillende familieleden kort na elkaar aan kanker gestorven. Omdat kanker in mijn besef van toen “erfelijk” was, stond mij duidelijk voor ogen: ooit zal ook ik sterven aan kanker. Ik was toen 20 jaar. Toen ik de Germanische Heilkunde leerde kennen was dit voor mij een echte bevrijding.
Nu mijn ervaring. Ik kan het spijtig genoeg aan de hand van de tabel in die terminologie niet goed plaatsen. Ik ben er echter zeker van dat het een ervaring betreft die ook voor andere mensen interessant kan zijn.
Begin 2003 werd ik zwanger. Eigenlijk was dit niet gepland, omdat ik in die tijd beroepsmatig een zeer drukke en stressvolle tijd had. Ik werkte in een klein bankfiliaal en had een zeer uitgebreid takenpakket, dat in andere filialen verdeeld werd over 3 afdelingen. Ik was er toen van overtuigd: zonder mij werkt de bank niet. Kort nadat ik mijn zwangerschap bekend gemaakt had bij mijn leidinggevende van de bank, ongeveer in de 7e week, kreeg ik enorme ischiaspijnen. Niemand kon mij helpen. Iedereen meende dat je dat alleen op het einde van de zwangerschap kon hebben. Ik ging regelmatig naar de acupuncturist, maar de pijn ging niet weg. Toen het zwangerschapsverlof dichterbij kwam, zocht ik samen met mijn werkgever naar een oplossing hoe ik zo snel mogelijk weer aan het werk zou kunnen gaan. We vonden spijtig genoeg geen oplossing die ons beiden paste. In het kort: één van mijn chefs ging bij alles dwarsliggen en besloot om niet meer met mij te praten. Ik was natuurlijk helemaal van de kaart, omdat ik meende dat 10 jaar trouwe dienst en volledige toewijding zulk een “afgang” niet verdiende.
Tijdens mijn zwangerschapsverlof, ca 2-3 weken voor de geboorte, waren mijn pijnen weg. Ook hier had niemand een verklaring voor.
Naderhand heb ik gehoord van een collega die borstkanker overwonnen heeft met behulp van Germanische Heilkunde, wat de reden voor deze pijn geweest is. Toen ik haar ontmoette, vertelde zij mij dat haar man op dat ogenblik erge ischiaspijn had. Maar hij moest zijn standpunt veranderen. Hij had op dat ogenblik in zijn job verschillende problemen.
Dat was een opluchting voor mij! Tijdens mijn zwangerschapsverlof had ik met mijn partner, mijn ouders en een paar collega’s over mijn aangrijpende ervaring bij de bank gesproken. Ik heb toen simpelweg afscheid genomen van mijn job. Ik dacht “ze kunnen de boom in” (sorry). Op dat moment was mijn standpunt t.o.v. de bank veranderd en plotseling was mijn pijn weg.
Overigens heb ik ondertussen nog een tweede kind gekregen. Van ischiaspijn was er helemaal geen sprake meer.
Mijnheer Pilhar, ik hoop dat U mijn ervaring ergens kunt onderbrengen en mij kunt vertellen wat hierachter schuilgaat. Ik ben overigens een absolute fan van de Germanische Heilkunde en ik hoop dat ik mijn kinderen de onnodige en nare ervaringen met de klassieke geneeskunde kan besparen.
Met vriendelijke groeten,
N.B.
Pilhar aan Mevr.B.
Uw ervaringsbericht is een goed voorbeeld van een spoor. U had een centrale eigenwaarde-inbreuk – dus een eigenwaarde inbreuk die uw persoonlijkheid betrof – in een zogenaamde hangende genezing over een spoor (zonder u kon de bank niet werken). Ik vermoed dat de vaststelling van uw zwangerschap de eigenwaarde-inbreuk geweest is. De oplossing of eigenlijk een gedeeltelijke oplossing, was het bekend maken aan uw werkgever. U heeft uw conflict definitief opgelost toen u uw standpunt t.o.v. de bank veranderd heeft (ze kunnen de boom in).
Kan het zo gegaan zijn?
Mevrouw N.B. aan Pilhar:
Wanneer ik hier nog eens over nadenk, kan het zeer zeker een eigenwaarde-inbreuk geweest zijn. Mijn eerste gedachte toen was altijd de bank (ik kan mij dit nu niet meer voorstellen).
Opmerking:
Het moeilijkste voor de betreffende persoon is zijn levenssituatie te veranderen. Deze schrijvende moeder is daar in geslaagd door een verandering van haar houding. Daardoor werd haar eigenwaarde-inbreuk inhoudsloos en daarmee hebben de sporen zich opgelost. Perfect!
Dr. Hamer gebruikt het begrip “zivilationsschrott”: beschavingsschroot. Hij bedoelt daarmee de vele conflicten die wij op grond van foute prioriteiten leiden en die in de natuur niet voorkomen. Een moeder in de natuur heeft één prioriteit en dat is haar moederrol.
De Germanische Heilkunde toont ons de weg in een biologische levenswijze, die ons minder conflicten bezorgt en ervoor zorgt dat we gezonder zijn. Dat is ware voorzorg! Met het ons beheersende mondiale turbokapitalisme is de Germanische Heilkunde niet te verenigen, waardoor ze door de gevestigde orde hevig moet worden bestreden.
De Germanische is de geneeskunde van de vrijheid!
