Synchroniteit psyche-hersenen-orgaan
In de Germanische Heilkunde® zou het absurd zijn om te vragen of psychische processen lichamelijke processen kunnen ’triggeren’. In de Germanische Heilkunde® is een psychisch proces synoniem met een parallel en synchroon verlopend cerebraal proces en ook synchroon met een fysiek/organisch proces. Dit verschilt fundamenteel van alle eerdere medische richtingen, vooral de zogenaamde academische geneeskunde. Het is gebaseerd op 5 biologische wetmatigheden die kunnen worden gebruikt in elk afzonderlijk geval van een zogenaamde ziekte bij mensen en zoogdieren.
De oorzaak
Al deze nieuwe mogelijkheden van kennis en genezing zijn ontleend aan het begrip van de IJZEREN REGEL VAN KANKER (ERK) en het zogenaamde DHS, die inmiddels vaste medische termen zijn geworden.
Bijna niemand kan zich voorstellen hoezeer de IJZEREN REGEL VAN KANKER ons hele geneeskunde zal veranderen. De spil van de ERK is echter het DHS (Dirk Hamer Syndroom)! Omdat in de seconde van het DHS wordt bepaald hoe de patiënt zijn conflictschok associeert.
Het DHS is een ernstige, zeer acute, dramatische en isolatief beleefde conflictschok die het individu ‘op het verkeerde been treft’. Het onverwachte soort van inslag is daarbij van grotere betekens dan de ‘psychologische beoordeling van de inhoud‘ van het conflict. Het is ook altijd een conflictive beleving, niet zo iets als een slag van het noodlot of een gebeurtenis waaraan de patiënt sowieso niets had kunnen veranderen.
De psychologen waren altijd op zoek naar dergelijke psychologisch relevante conflicten, sluimerende conflicten die al heel lang geleden waren ontstaan, meestal vanaf de kindertijd en de adolescentie. Ze hadden het moment van ‘niet verwachten‘ steeds niet meegerekend. Daarom waren alle statistieken van psychosomatische aard die ze produceerden onzinnig of zinloos, omdat ze niet hadden geleerd ‘biologisch te denken‘. Een van de redenen hiervoor was dat de psychosomatieker te ver in het kielzog van psychologen mee waren gedreven, in plaats van te vertrouwen op de solide basis van biologie en gedrags- en primatenonderzoek. Men sprak eindeloos over stresspotentieel of over stressonderzoek zonder te beseffen dat de stress slechts een gevolg was van het DHS, een symptoom van de conflictactieve fase.
De conflictschok (DHS)
Wanneer ons zo’n enorme conflictschok treft, een DHS die ons tegelijkertijd nog in een psychisch isolement bereikt, dan wordt op het moment van het DHS niet alleen het conflict zelf gegraveerd, maar vormt zich op dat moment ook een Hamerse Haard (HH), die een specifieke plaats in de hersenen markeert. Voor elke soort van conflictschok die we een Biologisch Conflict noemen, is ook een speciaal gebied van onze hersenen verantwoordelijk.
In de seconde van het DHS ‘merken’ mensen en dieren echter zonder het te weten de omstandigheden rond het DHS op. Deze begeleidende omstandigheden resulteren later in de zogenaamde sporen (allergie).
Een hoogleraar allergologie heeft het toen hij het eenmaal begreep, ietwat nonchalant als volgt uitgedrukt: Als je bij het afscheid lijdt aan een DHS met een biologisch scheidingsconflict en er komt toevallig een koe langs, dan heb je achteraf een ‘koe-allergie’, als je net in een sinaasappel hebt gebeten, krijg je een ‘sinaasappelallergie’. Het is een beetje luchtig om het zo te zeggen, maar in principe klopt het.
Het spoor
Als een van deze begeleidende omstandigheden zich later weer voordoet, kan het hele conflict terugkeren als een zogenaamd recidief. Het beeld is dat men vanaf zo’n secundaire spoorlijn altijd op het hoofdspoor komt.
Vroeger beschouwden we de sporen in de Germanische Heilkunde® als zeer interessant, niet onbelangrijk, maar niet als centrale processen. Dat is fundamenteel veranderd sinds we steeds beter hebben ingezien welke elementaire centrale functie het DHS heeft. Omdat het DHS een heel speciale en zeer specifieke kwaliteit heeft in vergelijking met andere momenten in het leven: het individu onthoudt niet alleen de kleinste details op het moment van het DHS – zoals in een flitsopname – maar ook tonen of geluiden, geuren, allerlei soorten sensaties en smaaksensaties en het individu behoudt deze gegevens nagenoeg voor het leven. Hieruit zien we dat ze kwalitatief van een andere kwaliteit zijn dan die we gewoonlijk ervaren en min of meer onthouden.
In het verleden vond de eerste liefde bijna altijd plaats in het hooi. Deze eerste intieme daad van liefde leidde vaak tot complicaties of kleine rampen. Als deze catastrofe een DHS was, dan ging meestal de geur van het hooi als een ‘spoor‘ met het conflictcomplex mee. Elke keer dat de betrokkene de geur van hooi in zijn neus kreeg, zelfs zonder erbij na te denken, kwam hij weer op het spoor. Meestal had de betroffene de eerste keer een biologisch conflict van ‘mij-stink-dit‘ geleden. Bij de recidieven, die we allergieën noemen, die we met onze pleisters kunnen testen, kreeg de patiënt dan tijdens de genezingsfase regelmatig zijn ‘hooikoorts‘. De patiënt had deze hooikoorts (zonder hooi) natuurlijk op dezelfde manier (tijdens genezing) kunnen krijgen als hij bijvoorbeeld tijdens de geslachtsgemeenschap met dezelfde of een andere vrouw op dezelfde manier een vergelijkbare catastrofe had meegemaakt.
De allergie is een vroegtijdig waarschuwingssysteem!
Het is een zeer goed, zeer opmerkzaam waarschuwingssysteem van het organisme. Als het individu al eerder door een DHS in dezelfde of een vergelijkbare kwestie is gegaan, is het organisme meer alert op dit soort biologische conflicten. Aan de negatieve kant kunnen we zeggen: de patiënt valt steeds in de oude val. Aan de positieve kant kunnen we zeggen: de patiënt is heel voorzichtig en reageert onmiddellijk met een speciaal programma.
Er bestaat niet zoiets als een allergie zoals we ons dat tot nu toe hebben voorgesteld. Alle allergieën die we kunnen opsporen met onze allergietesten zijn altijd ‘volgsporen’ in verband met een DHS.
Daarom moeten we een nieuw begrip krijgen van de zogenaamde allergieën.
De allergieën zijn waarschuwingssignalen van ons organisme, bijvoorbeeld in de zin: ‘Stop, er is destijds in zo’n situatie een DHS gebeurd, pas op dat je niet weer op het verkeerde been gezet wordt’!
Volgens de Germanische Heilkunde® zijn deze ‘allergieën’ uitermate belangrijke waarschuwingssignalen om te overleven, vooral voor dieren.
We moeten onszelf duidelijk maken dat onze voorouders en ook de dieren in het wild, die geen afsluitbaar appartement, geen bed, geen volle koelkast en geen telefoon hebben, maar dag en nacht op hun hoede moeten zijn voor de verschillende vijanden, rovers, concurrenten enz. En als een dier een DHS heeft opgelopen omdat het de waarschuwingskreten van de vogels heeft opgevangen, en pas door geluk en met het laatste beetje kracht aan de klauwen van een luipaard ontsnapt, dan zullen in de toekomst al deze begeleidende sporen van het DHS nuttige waarschuwingssignalen zijn: ‘ Pas op, in die tijd hadden de vogels ook zulke waarschuwingskreten geuit … en kort daarna was de luipaard er!
Wij mensen streven er altijd naar om deze waarschuwingssignalen, het instinctieve gedrag, uit te schakelen. Dit is fout. Biologisch gezien zijn er zeker enkele manieren om het organisme te slim af te zijn, zoals we bijvoorbeeld kennen van de zogenaamde ‘desensibilisatie‘. Dit geeft het organisme een kunstmatig signaal dat het eerdere gevaar er niet meer is. Maar in feite werd de desensibilisatie geprobeerd zonder betekenis en zonder kennis van het oorspronkelijke conflict, het werkte vaak symptomatisch, maar daarna was het biologisch onzinnig. Omdat de meeste symptomen die we onder allergieën verstaan, zoals huiduitslag, allergische rhinitis, zich al in de genezingsfase bevinden na een kortstondige herhaling van het conflict.
Deze voorbeelden laten zien hoe belangrijk het is om altijd terug te gaan naar het DHS om precies de situatie te visualiseren die in de seconde van het DHS werd gegeven.
In schril contrast hiermee staat de traditionele zogenaamde moderne geneeskunde, die ziektes beschouwt als kwaadaardige vijanden gericht tegen mensen, vergelijkbaar met microben, vlooien, luizen en dergelijke.
Volgens de academische geneeskunde is een kanker een cel die wild is geworden, die zich lukraak vermenigvuldigt en probeert het organisme te vernietigen, eerst het immuunsysteem vernietigt en vervolgens het hele organisme ‘opeet‘. Biologische roofdierverhalen zonder betekenis of begrip.
Als ons brein de computer van ons organisme is, dan is het voor alles. Het heeft geen zin om je voor te stellen dat sommige processen van dit organisme ‘buiten de computer om‘ zouden gebeuren.
Het is eigenlijk vreemd waarom niemand ooit had gedacht dat de hersenen, als computer van ons organisme, ook verantwoordelijk zouden kunnen zijn voor alle zogenaamde ‘ziektes’.
De gehele geneeskunde moet zich fundamenteel veranderen!