Sinds mijn schooltijd (derde leerjaar op de middelbare school) had ik af en toe last van zeer ernstige roos.
Ik herinner mij nog de klas toen ik voor het eerst de schilfertjes opmerkte. Soms had ik er maandenlang totaal geen last van. Dan waren ze weer zeer sterk aanwezig. Jarenlang heb ik allerlei middelen gebruikt, allemaal tevergeefs.
Ongeveer 3 jaar geleden op een seminar over de Germanische Heilkunde, vroeg ik aan Helmut Pilhar wat het conflict zou kunnen zijn. Hij verklaarde mij dat ik een scheidingsconflict geleden had en telkens weer op sporen terecht kwam. Dus: een hangende genezing.
(opmerking: roos is de actieve fase van een scheidingsconflict)
Ik moest proberen het DHS (= conflictinslag) te achterhalen om zo de sporen te vinden. Door de jaren heen kon ik er maar niet achter komen waar ergens een conflict geweest was dat met een scheiding in verband kon worden gebracht. Hoe ver ik ook in mijn herinneringen terug ging.
Enkele weken geleden moest ik ineens aan een voorval denken en plots wist ik mijn conflict. Tegelijk viel het mij op dat ik sinds vorige herfst geen roos meer gehad heb.
Gedurende mijn schooltijd was ik tot over mijn oren verliefd op Alexandra, het mooiste meisje op school. Ik durfde het haar niet te zeggen. In het derde middelbaar heb ik haar een brief geschreven. Zij antwoordde mij op een dusdanige manier, dat mij duidelijk werd dat ik haar nooit meer hoefde te benaderen. Dit was voor mij zo hoog-acuut-dramatisch dat ik mij nu nog elke seconde en elke gedachte van toen kan herinneren. Sindsdien had ik roos. Na de schooltijd zijn we elkaar volledig uit het oog verloren. Maar als ik toevallig iemand ontmoette uit die tijd, was mijn eerste vraag altijd: weet jij wat er van Alexandra geworden is?
Wanneer ik bijvoorbeeld in een tijdschrift een foto zag van het type vrouw dat Alexandra vandaag de dag kon zijn, dan kwamen de herinneringen aan de grote liefde uit mijn schooltijd weer terug.
September vorig jaar kreeg ik een brief van Alexandra. Het was een uitnodiging voor een klassereunie. De week ervoor was ik in gedachten helemaal bij haar. De roos tierde welig! Toen het eindelijk zo ver was dat ik haar terug zag, herkende ik haar niet eens. Ze was ondertussen natuurlijk ook 38 jaar oud. Ze had duidelijk aan gewicht toegenomen. Ze had nep-tanden, die er bepaald niet mooi uitzagen. Kortom, ze zag er uit als een vrouw die mij op geen enkele manier aansprak.
Sindsdien is de ban gebroken. De sporen zijn opgelost. Ik heb mijn eerste roosvrije winter gehad sinds 25 jaar.
Wat ik opmerkelijk vind: alhoewel ik 3 jaar lang bewust geprobeerd heb een scheidingsconflict te vinden in mijn verleden, is het mij niet gelukt alhoewel het toch duidelijk aanwezig was. Maanden later, nadat het programma duidelijk afgelopen was, werd het mij plotseling duidelijk.
Opmerking van H. Pilhar
Wij mensen merken deze rails niet meer op zoals b.v. het dier nog doet en instinctief vermijdt.
Hij associeerde ook de scheiding op het hoofd. De plaats van de geassocieerde scheiding (hoofd) moet ook een bepaalde reden hebben danwel is evenwel met het scheidingsconflict meegegaan. Misschien is ze op een gegeven moment door zijn haar gegaan of hij bij haar – waarschijnlijk zat dat idee in zijn HOOFD!
(Aanvulling van 24.10.2019:
Hij associeerde het met haar hoofd omdat ze haar had als een engel. (Hij was geïntrigeerd door haar haar!)
Dit ervaringsbericht is ook typerend voor die mannen die direct reageren met haaruitval en uiteindelijk met kaalheid. Misschien dat bij het kale hoofd de scheiding bruter werd ervaren.
Zelf vermoed ik iets soortgelijks met mijn eigen hoge haargrens! Mijn eerste meisje (eerste liefde) dat ik in mijn handen hield, was ervan overtuigd dat ze spoedig zou sterven omdat haar moeder was overleden aan leukemie, en toch weigerde ze strikt te eten wat ik geloofde als ‘genezende’ vrucht. Er werd altijd gezegd: groenten en fruit houden je gezond! En vandaag kan ik niet meer zeggen: stel ik me voor dat ik haar omhelsde, of had ik toen gewoon dit beeld in mijn wensdenken? Ik streelde haar voorhoofd en haar hoofd, in zomerkleren en zittend aan een beekje voor oma’s huis. Ik heb dit meisje nooit meer gezien, ook al woonde ze niet ver weg. Gedurende deze tijd was ik misschien 14 of 15 jaar oud, mijn voorhoofd werd hoger – en ik had acne op mijn voorhoofd, wat ik me nu zo terzijde realiseer (kijk naar mijn voorhoofd, bezoedeling).
Ik denk dat dit ervaringsbericht over roos een klassieker is!
Ik ken deze man en ik waardeer hem. Als een door en door eerlijk en rechtvaardig persoon die zegt wat hij bedoelt, ken ik hem en weet dat hij de Germanische serieus neemt – zoals zoveel anderen die ik ondertussen heb leren kennen.
Deze casus wordt een klassieker omdat ik het zo vaak vertel tijdens mijn seminars en zo de volgende feiten gemakkelijk kan uitleggen. De verslaggever is ‘ervaren’! Ik bedoel, hij weet veel van het Germanische en weet ook hoe hij het ene of het andere geval biologisch moet begrijpen. Hij zat te broeden en te broeden! Hij wist zelfs waar hij in zijn eigen verleden naar moest zoeken. Hij schrijft dat hij 3 jaar lang heeft nagedacht!
Hoeveel van ons gaat het net zo af?
En omdat velen van ons het net zo verloopt, denk ik dat deze zaak een klassieker aan het worden is onder de ervaringsberichten.
Velen zullen het ook verder vertellen. Ik verzoek het u!
Om het beeld voort te zetten. Onze schrijver vond zijn scheidingsconflict niet alleen, hij loste het zelfs op zonder het te merken – per toeval! Zijn vlam was toevallig lelijk! En pas toen merkte hij dat dit conflict van scheiding eigenlijk ‘alomtegenwoordig’ was. Is dat niet BIOLOGIE? Zo werkt dat! Helemaal aan het intellect voorbij …
Het is belangrijk om deze gevoelens bij de patiënt, zijn manier van voelen en denken, te begrijpen om het Germanisch te begrijpen. En eigenlijk is het niet zo moeilijk! Lees dit rapport nog eens …
Dit bericht toont nog meer!
Wij, die ervaren zijn in de Germanische, twijfelen vaak ook! Vaak kunnen we de oorzaak van het symptoom gewoon niet vinden. Het conflict is ons niet zo duidelijk, noch kunnen we het spoor zien. Gedurende jaren niet. Maar als je het niet precies hebt herkend, tast je in het duister. Ik vind het vaak troostend te weten dat we verdringen. Misschien, denk ik, zal het niet weten mijn leven redden – en laat het zijn.
Als ik bedenk hoeveel intellectuele smalspoor-therapeuten er tegenwoordig onder het mom van ‘Hamer’ op pad zijn, wordt ik misselijk. Ik denk niet dat deze ’therapeuten’ echt weten waar het over gaat. Velen veranderen zelfs Hamer’s leer, maar blijven zijn naam gebruiken. Dit is naar mijn mening misleidend richting de patiënt. En Hamer kan zich hiertegen niet met succes verweren, want tot dusver heeft geen enkele rechtbank hem geholpen! En als het fout gaat en zoiets moet fout gaan – dan is ook Hamer de schuldige!
Dit bericht spreekt ook moed in voor de patiënt die net zo inspant om probeert te begrijpen om eindelijk beter te worden. Ik zou tegen de arme patiënt willen zeggen: geef niet op! Het werkt wat Hamer ons heeft gegeven! Zelfs als u twijfelt! Hamer heeft nooit tegen ons gelogen – wat de anderen niet over zichzelf kunnen zeggen!
Grap:
Zegt de ene politicus tegen de andere: er is maar één manier om eerlijk geld te verdienen! Zegt de ander: Oh, jij slimme vent! En welke zou zijn? Zegt de eerste: ik wist het! Jij kent hem ook niet!
En ik beveel dit rapport aan aan onze studiegroepleiders zodat ze het aan hun publiek kunnen uitleggen. Hiermee kan je op indrukwekkende wijze laten zien dat er geen alternatief kan zijn voor natuurwetten. Er is geen alternatief voor Hamer! Om therapeutisch succesvol te zijn, moet men voortbouwen op de natuurwetten! Noch de academische geneeskunde, noch de zogenaamde alternatieven kunnen het vermijden! Alleen de patiënt kan zichzelf echt ‘genezen’. Geen chemo, maar ook geen bolletjes kunnen genezen en noch oncoloog, noch homeopaat – of willen deze ‘complementairen’ mij tegenspreken? WE ZIJN VRIJ! WIJ HEBBEN JULLIE NIET MEER NODIG!
Uit het ervaringsbericht blijkt ook het volgende: Vaak struikelt de patiënt van therapie naar therapie, van therapeut naar therapeut – en ineens is hij gezond! En hij staat er dan stevig en standvastig op dat de laatste therapeut bij wie hij was of de laatste remedie die hij kocht het was dat hem beter maakte. Niemand, noch de medische wereld, noch de media, noch de kerk heeft aan deze arme patiënt uitgelegd dat de oorzaak van zijn ziekte in zijn eigen ziel ligt. Dit ervaringsbericht richt zich ook tot deze mensen om ze wakker te schudden! Deze tot dusverre onverlichte patiënt was door deze doktoren, de media en de kerken tegen Hamer opgezet. Veel van deze patiënten realiseren zich nu hun manipulatie. Hopelijk niet te laat!
En – uit dit bericht blijkt ook dat we niet meer mogen ‘psychologiseren’, maar biologisch moeten leren denken. Laten we ons best doen!
En dit bericht laat zien hoe we onze conflicten tot nu toe hebben opgelost. Op een gegeven moment waren we er overheen!
