Een man schrijft …
Rond december 2006 merkte ik op de huid van mijn borst een kleine verdikking, die ik voor een ‘mee-eter’ hield. Deze veroorzaakte een licht jeukend gevoel en daarom zat ik er van tijd tot tijd aan. Ik zei tegen mezelf: “Wacht tot hij rijp is om hem uit te knijpen“.
Op een bepaald moment, een paar weken later ontdekte ik dat er zich onder de huid een kleine bult had gevormd. De opperhuid was volledig intact en ook niet verkleurd, alleen gespannen en wat glanzend.
Ik werd door een elektrische schok overvallen toen ik mij bewust werd dat het een melanoom zou kunnen zijn.
Omdat ik mij op dat moment al met de Germanische Heilkunde bezig hield, stelde ik mezelf gerust en analyseerde het verloop aan de hand van de informatiebronnen uit het internet.
1e resultaat: het gezwel betreft de onderhuid. Deze behoort tot de oude hersenen en maakt dus een celtoename in de conflictactieve fase. Ik was dus nog niet in de genezingsfase.
De diagnose: “Gaat vanzelf weer weg!” had ik liever gehad, maar wat zou het. Ik moest dus het conflict boven tafel krijgen!
Zoals ik dr. Hamer heb begrepen is het bijbehorende conflict een aanval op de huid. De onderhuid vormt een verdikking (olifantenhuid) om het binnendringen van vreemde lichamen te verhinderen. Dat kan men ook in overdrachtelijke zin opvatten, bijvoorbeeld “die opmerking trof mij als een dolk.”
Aldus mijn eerste overdenking:
Ik werk beroepshalve vaker met een zware handboormachine met grote boren. Als de boor zich onvoorzien blokkeert, dan slaat de boormachine hard terug. Daaronder lijden meestal de schoudergewrichten en de borstspieren.
De voorwaarden voor een Biologische Conflictinslag waren naar mijn mening gegeven:
- hoog acuut dramatisch en
- isolatief (“hopelijk heeft niemand gemerkt, dat ik zojuist geklungeld heb”) en
- onverwachts
Zo hoopte ik het conflict te hebben gevonden.
Maar de bult ging niet weg. Na een paar maanden stelde ik zelfs vast dat ze groter was geworden, alhoewel ik het omschreven voorval met de boormachine vermeed. Ze was nu ongeveer zo groot als een cent.
Dus was ik weer op zoek naar het conflict.
Op een avond dat ik een heftige discussie met mijn vrouw had, vond ik uiteindelijk het conflict.
Mijn vrouw had de gewoonte om met een gebarende beweging en een woordverzameling in de trend van “Jijij ventje!” met de scherpe wijsvingernagel op mijn borstspier te prikken.
Alhoewel ik dat als zeer pijnlijk ervoer, deed ik mijn uiterste best om geen spier te vertrekken. Een vent is tenslotte een vent!
De volgende dag sprak ik met mijn vrouw over het thema. Ze beloofde me om deze aanval in de toekomst te laten. Ik observeerde de bult meerdere weken. Ze was weliswaar niet meer groter geworden, maar ook niet kleiner.
Zijdelings opgemerkt, de kennis van de Germanische Heilkunde werkt uitgesproken ontwapenend.
Voor mij was het kleine gezwel geen bedreiging, alleen lastig en dat vooral in het zwembad. Zonder de Germanische Heilkunde had ik dat beslist anders gezien.
Dan kwam toch nog de conflictoplossing.
We hadden weer eens een heftig meningsverschil en mijn vrouw zette weer aan tot “Jijijij ventje!“, stopte echter voordat ze mijn borstspier aanraakte.
Toen wist ik het: nu is het opgelost!
Enkele weken later was de bult verdwenen.
A.R.
PS: ik bedank Dr. Hamer voor zijn standvastigheid.
Opmerking van H. Pilhar:
Dit geval is een wonderbaarlijk helder en eenvoudig voorbeeld!
Het toont hoe belangrijk het is om het DHS met de bijbehorende sporen te vinden en tevens wat een conflictoplossing is.
De conflictinhoud voor het melanoom luidt zoals bekend: bezoedeling (ook in overdrachtelijke zin, bv. “jij, klootzak!). Verminking, schending van de integriteit.
Met het eerste vermoeden dat het zich bij het conflict om het uitslaan van de boormachine zou handelen was de betroffene blijkbaar op de verkeerde weg, want de verdikking van de lederhuid werd groter, hoewel hij het gemeende spoor ‘boormachine’ vermeed.
Zoals Dr. Hamer het altijd zo mooi zegt: “Is er wat, dan is er wat. Is er niets, dan is er ook niets!“.
En bij onze vriend was er wat, ook al was het niet herkend, de huidverandering werd groter. Nu waren echter zijn zintuigen op scherp gezet en hij was wakker op zoek. Het was enkel nog een kwestie van tijd tot hij de oorzaak van zijn ‘beschadiging van zijn integriteit’ zou vinden: de scherpe vingernagel die hem in de borst steekt in verbinding met de woorden en de intonatie van zijn vrouw!
Eenvoudig fantastisch, dit voorbeeld! Precies zoals het in de diagnosetabel van Dr. Hamer staat.
En met het herkennen van de oorzaak was ook direct een verandering constateerbaar: de huidverandering werd niet groter!
Nochtans verdween hij ook niet! Waarom niet?
Eenvoudigweg vanwege het spoor! Het conflict zelf was weliswaar bekend, maar nog niet opgelost. Het spoor was nog actief. Zijn vrouw kon hem elk moment weer haar scherpe vingernagel in de borst rammen.
De oplossing trad pas op toen zijn vrouw bij de volgende strijd in haar van ouds bekende en voor hem lijdensvolle steekaanval zich inhield. Pas nu was het de in zijn integriteit gekwetste echtgenoot duidelijk, dat zijn vrouw dat vanaf nu niet meer zou doen. Nu was het haar blijkbaar bewust geworden, dat juist deze aanval met de scherpe vingernagel tegen zijn integriteit de oorzaak van zijn (huid-)probleem was. Ze hield in! Ze deed het niet meer! Dat was voor hem de oplossing!
In Berlijn toen hij zijn verhaal en zijn conflictoplossing vertelde, voegde hij er nog inhoudelijk aan toe: “Het elektriseerde mij! Ik wist direct dat de huidverandering nu zou verdwijnen.”
Is het niet fantastisch? Vaak berichten de patiënten uitgebreid over hun conflict, indringend en begrijpelijk dramatisch. Deze patiënt bericht over zijn oplossing!! Eveneens volledig merkbaar! (Ik kan dat persoonlijk bevestigen. Bij één van mijn eigen gevonden sporen had ik hetzelfde gevoel. Ik wist direct: dat is het!)
Lieve lezers!
Dr. Hamer zegt vaak op zijn seminars: “Lieve vrienden! Vergeef het me als ik over mijn eigen ontdekkingen vaak zo enthousiast wordt.” Zo goed ik het zelf kan inleven. Deze oprechtheid van de Germanische Heilkunde is het ook, die mij vaak in zware tijden niet laat falen. Ja, ook ik ben enthousiast! En hoe!
Dit geval is volledig onspectaculair. Hij wordt alleen hier gepubliceerd en ook nog anoniem gehouden.
Ik hoor onze cynische tegenstanders in gedachte al zeggen: “Wie weet wat deze huidverandering in werkelijkheid was. Er is helemaal geen diagnose. Eenvoudig waardeloos.”
Nu, in ieder geval was het niet de opperhuid, maar de onderhuid. Zoveel zelfdiagnose moet men de betroffen persoon al toekennen. En bij de onderhuid is er alleen maar celtoename in de actieve fase. En zoals bekend geldt in de heersende medicynische sekte celtoename als “kwaadaardig”!
Men moet ook bedenken dat een academisch-medische diagnose zou betekenen: biopsie! Dus een nu reel steken juist in dit veranderde lichaamsdeel. Wat zou dat in de psyche van de betroffen persoon voor uitwerking hebben gehad?
En dan nog de te verwachte diagnose: Melanoom! Kanker!
Vaak is juist de diagnose “melanoom!” het begin van een VICIEUZE CIRKEL. Wegens het melanoom voelt de patiënt zich juist bezoedeld en misvormd en geeft het melanoom nog extra conflictintensiteit en wordt daardoor nog groter. En omdat het nu nog groter wordt, voelt hij zich nu nog meer misvormd en wordt het nog groter enz.
Ik spoor onze critici aan: “Werp toch een blik in de academische geneeskunde! Precies zo vergaat het toch de arme melanoompatiënten! Daar kunnen jullie deze vicieuze cirkel in het dozijn dagelijks controleren! Met een mortaliteit van 98%!”
Bovendien heeft het verleden ons geleerd: zelfs als we alle ‘bewijzen‘ zouden opvoeren, dan zouden deze toch niet worden aangenomen. Klopt toch?!
Bovendien: welke waarde heeft een diagnose van een geneeskunde die van geen enkel speciaalprogramma de oorzaak kent? Een geneeskunde die onze psyche volledig buiten beschouwing laat! Het is toch juist hun mening die waardeloos is! Het enige wat deze verwaande farma-dealers kunnen is ons angst en schrik aanjagen en ons te misvormen, verbranden en vergiftigen (afgezien van een paar uitzonderingen). Als we eerlijk zijn, dan behandelen ze ons toch als vee! De zwakken worden uitgezocht… Ze fokken ons regelrecht, als we eerlijk zijn…
Telt het resultaat van dit geval niet veel meer?
Lieve lezers! Vele van jullie kennen mij persoonlijk en hebben al meerdere malen mijn nadrukkelijke raad gehoord: maakt u zich de GERMANISCHE tot uw hobby! Ze verklaart hoe uw lichaam functioneert.
Bestaat er een belangrijker weten? Eigenlijk behoort dit weten tot onze algemene ontwikkeling en zou ons al op school bij de biologielessen moeten worden bijgebracht.
De GERMANISCHE heeft bovendien het voordeel dat men ze niet hoeft te geloven. Men kan ze aan den lijve ervaren, aan de hand van een eenvoudige verkoudheid.
We kunnen weliswaar geen hersen-CT-scan (hersenniveau) lezen, maar niemand kent onze PSYCHE en ons ORGAANVIVEAU beter als wijzelf en deze drie niveaus verlopen altijd synchroon.
Neemt u uw eerstvolgende kwaaltje en probeert u het in de GERMANISCHE terug te vinden. Ik kan u beloven: u zult het ook vinden! En na verloop van tijd vindt u de weg in de GERMANISCHE (Diagnose-tabelen boeken van Dr. Hamer) steeds makkelijker.
Dit weten kan u weliswaar niet voor een conflict beschermen. Hoe zou dat ook kunnen als het criterium voor een conflict is: “Als een donderslag bij heldere hemel getroffen worden!“. Voor iets wat men niet ziet aankomen kan men zich ook niet beschermen. En als men het ziet aankomen dan wordt het geen biologisch conflict.
Uw verdere leven – dat kan ik u voorspellen – zult u nog vele conflicten lijden. U heeft dan echter de diagnosetabel voor ogen en dan weet u, dat u dit orgaansymptoom sinds dit conflictieve gebeuren (DHS) heeft. En daarmee heeft u de oorzaak en weet wat u te doen heeft. U kunt heel gericht te werk gaan, zoals onze vriend in het bovenstaande voorbeeld. U kunt daarmee oorzakelijk te werk gaan en de conflictmassa beperkt houden en daarmee ook de volgende genezingsfase. U kunt uzelf en uw naasten helpen!
Absoluut onspektakulair, weliswaar moeizaam, maar uiterst efficiënt!
PS
Wie kan genezen?
Geen medicijn kan genezen! Genezen kan enkel de patiënt zelf!
In de GERMANISCHE is de patiënt absoluut de chef! Niemand was bij zijn conflict, alleen hij kan dit weten. Niemand kan zijn leven leven, dat wil zeggen: hij dient zijn probleem zelf op te lossen. En niemand kan de patiënt genezen, dat kan hij alleen zelf.
Mijn speculatie daartoe: Als u niet meer hoeft te ‘geloven’, maar ‘wetend’ bent, als u dus de omvang van deze plaatsvindende misdaad kunt inschatten, dan zult u – in eigen interesse en die van uw naasten – meehelpen om aan deze massamoord een eind te maken.
Voor de GERMANISCHE – en daarmee voor de VRIJHEID!
en tegen bijgeloof en tirannie!
Met vriendelijke groet,
Ing. Helmut Pilhar
