Vrijwel alle klachten aan de botten hebben met inbreuken op de eigenwaarde te maken. In de conflict actieve fase is er dan botontkalking. Op een röntgenfoto zijn er dan plekken met minder kalk te zien, ontkalking van het bot. Als het conflict is opgelost, wordt er kalkrijk vocht naar die ontkalkte plek getransporteerd. Het kalk blijft achter in het bot en het vocht komt in eerste instantie onder het botvlies te zitten en komt daarna in het omringende weefsel. In de situatie waarbij het vocht nog voornamelijk onder het botvlies zit, is er veel pijn. Het botvlies is namelijk het pijnlijkste onderdeel van ons lichaam. Komt het botvlies onderspanning te staan, dan doet dat heel veel pijn. Op deze manier kunnen niet alleen nekklachten ontstaan, maar ook schouderklachten, rugklachten, heupklachten enz.
In het geval van de nekklachten gaat het om een specifieke inbreuk op de eigenwaarde en wel die van onrechtvaardig te worden behandeld, of onvrede hebben met een situatie.
Voorbeeld: Een jonge vrouw, die hoog zwanger is en nog drie kleine kinderen thuis heeft, regelt zich oppas voor haar kinderen om belangrijk vertaalwerk met haar baas, die tweehonderd kilometer verderop woont, te bespreken. Ze heeft zich ondanks haar drukke leven, vrij gemaakt om het vertaalwerk nog voor de bevalling af te hebben. Als ze bij haar baas arriveert, heeft hij aanvankelijk nog enkele besprekingen, dan moet er toch ook echt nog even worden geluncht. Plotseling komen er nog weer andere mensen, waarmee haar chef meent zich te moeten onderhouden. Een blik op de klok, maakt dat hij zich bij haar verontschuldigd, want het is dan al half zes en hij moet nog naar een belangrijke bijeenkomst tweehonderd kilometer verder. Ze kan onverrichter zake weer naar huis gaan, of nee, de secretaresse van de baas moet in opdracht van hem het vertaalwerk maar met haar bespreken. Een paar dagen later belt de jonge vrouw haar baas op, om hem te zeggen dat het geen manier is zoals hij met haar omgaat. Hij verontschuldigt zich en legt uit dat het echt niet anders ging. “Het is toch ook zo wel opgelost, met zijn secretaresse”. De vertaling is goed gecontroleerd en doorgesproken met zijn secretaresse. Hij vindt het echter ook wel begrijpelijk dat de jonge vrouw boos is en hij verontschuldigt zich.
Eén dag na dit telefoongesprek, begint de nek van de jonge vrouw pijn te doen. Pijn en stijfheid zijn in dit geval de symptomen, dat de inbreuk op de eigenwaarde met betrekking tot de onrechtvaardigheid is opgelost .
Een ander voorbeeld:
Een jonge vrouw die binnenkort gaat trouwen, merkt dat haar toekomstige man niet onvoorwaardelijk voor haar kiest, maar zijn ouders de hand boven het hoofd houdt, terwijl zij hun aanstaande schoondochter ten onrechte van vervelende zaken betichten. Ze voelt zich op deze manier onrechtvaardig behandeld. Na een gesprek met haar toekomstige man, is de lucht wat geklaard en krijgt ze nekklachten en hoofdpijn en is ze enorm moe. Duidelijke tekenen dat het conflict is opgelost.
Bij de eigenwaarde conflicten hoort in de oplossingsfase altijd een zeer grote vermoeidheid.
Sportiviteit eigenwaarde inbreuk, pijnlijke gezwollen knie. Een jonge vrouw wordt door haar geliefde afgewezen, omdat ze niet durft te gaan skiën. Het belangrijkste in zijn leven is de skivakantie. Als ze hem definitief uit haar hart kwijt is, gaat de rechter knie (zij is een rechtshandige vrouw, de rechter lichaamshelft is de partner zijde) zwellen. Bij haar ging ook in mindere mate haar linker knie meedoen, omdat ze de zorg had voor een paar kleine kinderen en ze het zich ook niet kon permitteren een skiongeval te krijgen en haar kinderen dan niet te kunnen verzorgen. De linker knie zwol ook wat in de oplossingsfase, maar niet zo erg als de rechter.
Totale inbreuk op de eigenwaarde met betrekking tot de persoonlijkheid: man wordt door zijn vrouw aan de kant gezet voor een ander. Naast conflict-inslagen in andere relais in de hersenen, slaat deze in het relais voor rug de lage rug en heiligbeen in. In de oplossingsfase geeft dit rugklachten, mogelijke hernia (zwelling van de tussenwervelschijf), die gaat uitpuilen en druk geeft op zenuwwortels. Dit kan dan leiden tot ischiaspijn vanwege de zenuwwortels die samen de ischias zenuw vormen (grote been zenuw aan de achterzijde van het been) worden bekneld.
Totale inbreuk op de eigenwaarde zich betrekkende op de persoonlijkheid: Dochter is lesbisch, als ze het haar moeder verteld, zegt die: “Ga maar eens met de huisarts praten, want er klopt iets niet bij jou”. De moeder ontkent haar totaal als persoon. Later is ze ook op feestdagen niet welkom met haar vriendin, waarmee ze is getrouwd. Als jaren later moeder en dochter eindelijk zover komen dat ze dit met elkaar kunnen bespreken, krijgt ze niet alleen rugklachten, maar ook flinke onderbuik klachten, de wervelkolom tussen de schouderbladen gaat pijn doen en de nek wordt ook gedurende een langere periode pijnlijk stijf. Naast al deze klachten is ze enige tijd doodmoe en heeft ze een druk gevoel in het hoofd en is ze vergeetachtig. De rugklachten zijn weer de genezingsfase van de botontkalking die in de conflict actieve fase heeft plaats gevonden. Er wordt ook hier weer kalkrijk vocht naar de wervels en het heiligbeen getransporteerd. De ontkalkte wervels verkalken weer, het vocht komt in het omringende weefsel en drukt op zenuwen en andere drukgevoelige weefsels. Hierdoor ontstaat pijn. Soms gepaard gaand met tintelingen (paresthesiën), of een doof gevoel in één of beide benen. De onderbuikklachten werden in de genezingsfase veroorzaakt door een zwelling van de baarmoeder. Ze had namelijk ook een eigenwaarde inbreuk op haar baarmoeder geleden. Volgens haar moeder klopte haar onderbuik, haar vrouwelijke organen, niet. Ze moest zich bij de huisarts maar eens laten nakijken, had ze haar dochter destijds gezegd. De klachten wat hoger in de rug, tussen de schouderbladen, in de genezingsfase, waren destijds ontstaan, omdat haar moeder haar vriendin niet wilde omarmen. Bij een omarming leg je ook de armen wat hoger om iemands rug, ter hoogte van de borstwervelkolom. De nekklachten in de oplossingsfase waren het resultaat ook nu weer van een inbreuk op de eigenwaarde die zich betrekt op de onrechtvaardigheid. Daar elk conflict ook zijn inslag in de hersenen geeft, ontstaat er in de tijd nadat een conflict is opgelost, een zwelling in het desbetreffende relais. Hier waren veel verschillende relais betroffen en had ze hoofdpijn, voelde zich wat dizzy en was vergeetachtig. Alle genoemde klachten zijn altijd van voorbijgaande aard. En zijn zeker geen reden voor paniek. Als een conflict lange tijd heeft geduurd zoals in dat geval, dan duurt ook de oplossingsfase (de genezingsfase), evenredig lang. Bij deze vrouw was het ongeveer een half jaar dat er in meer of mindere mate klachten aanwezig waren.
Dezelfde vrouw kwam na een half jaar opnieuw met hevige nek- en hoofdpijnklachten. De situatie met haar moeder was nu niet het probleem meer. Er was echter op het werk een situatie ontstaan waarbij ze het gevoel had dat ze misschien haar baan kwijt zou kunnen raken. Hierdoor had ze een existentie conflict opgelopen, het orgaan wat hiermee samenhangt zijn de nierverzamelbuisjes. In de conflict actieve fase houdt men dan vocht vast. Als er dan een ander conflict wordt opgelost, heeft men in de oplossingsfase veel meer lichamelijke klachten, dan wanneer er geen actief existentie conflict is. Het vocht vasthouden tijdens een existentie conflict is er de oorzaak van dat ook het betreffende hersenrelais wat in oplossing is, meer gaat zwellen en er daardoor meer orgaanklachten ontstaan.
Waar deze vrouw vanaf haar twaalfde al last van had waren: halverwege de menstruatie, hoofdpijn, en nekpijn. Deze duurden normaal één of twee dagen, dan had ze ook geen menstruatie bloed en daarna vloeide ze nog enkele dagen, totdat de menstruatie ten einde was. Doordat de voorgeschiedenis bekend was, ze was lesbisch, was het een eenvoudig rekensommetje. Eigenlijk wilde ze als jong meisje al heel bewust geen kinderen en dus ook niet ongesteld worden. Toen haar de vraag gesteld werd: “Hoe voelde het toen je de eerste keer ongesteld werd?” Keek ze op een manier van: “Hoe durf je het te vragen” en antwoordde:”Wat denk je, ik had me voor genomen niet ongesteld te worden en wat gebeurt er, mijn lichaam laat me in de steek, ik word toch ongesteld. Ik was zo kwaad”. Ze had dus vanaf haar twaalfde, de leeftijd waarop ze ongesteld was geworden tot op heden, ongeveer vijfentwintig jaar later nog steeds het gevoel dat haar lichaam haar onrechtvaardig had behandeld en ze had onvrede met het feit dat ze elke maand weer ongesteld werd. Vandaar dat halverwege de ongesteldheid de hoofdpijn en nekpijn optraden. Want als ze eenmaal ongesteld was, had ze er weer vrede mee en dan ging het onvrede-, onrechtvaardigheids conflict in oplossing, gepaard gaande met de genoemde klachten. Dat ze de laatste keer met de klachten bij de night-care belandde was, omdat ze als gevolg van het actieve existentie-conflict veel meer vocht vasthield waardoor de klachten veel heviger waren als anders.
Inbreuk op de eigenwaarde met betrekking tot onrechtvaardigheid. Nekkramp
Een meisje van 8 jaar wordt ’s nachts in bed wakker en kan haar hoofd niet meer optillen. Haar nek doet zo enorm pijn. Ze moet naar de wc, maar dat gaat niet, omdat ze het hoofd niet kan optillen. Haar moeder helpt haar en tilt haar hoofd op en houdt haar hoofd vast als ze naar de wc loopt. De moeder kent de Germaanse en ziet direct de samenhang. Het meisje, linkshandig, heeft de meeste pijn aan de linkerkant, dus de partnerkant. De moeder weet dat ze het de laatste tijd op school erg naar haar zin heeft, omdat ze een hele lieve juffrouw heeft in groep 5. In groep 3 had ze een hele strenge juf. Al direct de eerste dag werd haar vriendinnetje op de gang gezet, omdat die een beetje zat te kletsen. Ze was daarover toen heel erg verontwaardigd geweest en was tevens bang dat zij misschien ook een keertje uit de klas zou worden gestuurd. Dat gevoel had ze de hele groep 3 gehouden. In groep 4 was het wel anders, maar niet veel beter, want daar werd er door de juffen met verschillende maten gemeten. Dat viel voor haar meestal ongunstig uit en soms werd ze onterecht van iets beschuldigd. Toen ze in groep 5 dan ook in een klas kwam met een juf die heel goed voor de kinderen was, waren de onrechtvaardigheid- en onvrede inbreuken opgelost en kreeg ze ‘nekkramp’, een hele pijnlijke en hele stijve nek. Doordat de moeder wist wat er was geweest en wat er was opgelost, kon ze haar dochter geruststellen en kon het meisje na twee dagen volledig hersteld weer naar school. Bij kinderen gaan de herstelperiodes, als er daarnaast de uitleg is van waar het mee samenhangt, over het algemeen heel snel.
Op het consultatiebureau had destijds de verpleegkundige de moeder nog gewaarschuwd dat ze haar dochter tegen nekkramp moest laten inenten, want dat het dodelijk kon zijn. Inderdaad kan het dodelijk zijn. Het kan dodelijk zijn doordat er een existentie conflict actief wordt, door de paniek die er gezaaid wordt als men de Germaanse niet kent en de ambulance het meisje met blauwzwaailicht naar het ziekenhuis zou hebben gebracht. Dan wordt namelijk door een actief existentie conflict (angst voor het ziekenhuis, angst voor het alleen achter worden gelaten in het ziekenhuis) veel meer vocht vast gehouden (nierverzamelbuis conflict), waardoor de klachten zich meer dan verdubbelen.
