Hartinfarct bij man door wezel

Voorbeeld van een territoriumconflict

De patiënt, die ik in het kader van mijn hartinfarctstudie (1994) in Wenen aan de universiteitskliniek van Erlangen in zijn patiëntenkamer kon onderzoeken, had een acuut hartinfarct geleden. Hij moest dus een territoriumconflict met DHS hebben gehad.

In het bijzijn van de afdelingsarts vroeg ik hem, wanneer en welk territoriumconflict hij had geleden. Antwoord: “Geen, ik ben een succesvolle kastelein, de notabelen van het hele dorp zijn bij mij te gast, ik heb twee gezonde kinderen, een goede vrouw, geen geldzorgen en alles is in orde. Van een territoriumconflict kan geen sprake zijn.”

Dan vroeg ik hem, sinds wanneer hij dan aan gewicht heeft toegenomen?

Antwoord: “Sinds 6 weken.”

Aan het ECG kon ik redelijk beoordelen, dat het hartinfarct niet bijzonder zwaar geweest kon zijn. Ik rekende: voor ongeveer 6 weken moet de conflictoplossing zijn geweest. Het conflict kon hoogstens 3 tot 4 maanden hebben geduurd. Ik zei vervolgens tegen hem: “Voor ongeveer 6 maanden moet er iets ergs zijn gebeurd, wat U vele slapeloze nachten heeft bezorgd en voor 6 of 8 weken was het geval geëindigd.”
“Tja dokter, nu U zo vraagt. Maar nee, ik kan mij niet voorstellen, dat men van zoiets een hartinfarct kan krijgen.”

Het volgende was het geval: De grote trots van de patiënt was een volière met exotische vogels. Al zijn bevriende gasten mochten deze vogels bewonderen. Hij was niet zuinig geweest, zelfs zeldzame soorten waren erbij. Voor het ontbijt ging hij er al heen een bekeek zijn vogels. Het waren er ondertussen ongeveer 30.

Op een morgen komt hij zoals gewoonlijk kijken en zijn mond valt open van verbazing: tot op één kleine vogeltje na waren alle vogels verdwenen. “Dieven”, was zijn eerste gedachte en dit vormde zijn DHS. “Dieven hebben in mijn territorium ingebroken.”

De buren kwamen en men onderzocht de hele voliëre. Uiteindelijk vond men een heel klein gaatje onder de volière doorgegraven. Een ervaren boer zei maar één woord: “wezel.”

Vanaf dat moment had de patiënt maar één gedacht: de wezel vangen. Het lukte hem ook na enige mislukkingen de wezel in een val te vangen. Nu pas kon hij eraan beginnen, de volière om te bouwen en zo te zeggen ‘wezelveilig’ te maken en nieuwe vogels te kopen.

Na ongeveer drieënhalve maand was alles weer in orde en werd het conflict definitief opgelost. daarna leed hij zijn hartinfarct.

Als hij het geval achteraf overdenkt, was hij in de conflict-actieve tijd zo trots geweest, dat hij een paar kilo had afgenomen. Maar nu was zijn gewicht teruggekomen en zelfs nog een paar kilo extra.
De afdelingsarts van de universiteitskliniek van Erlangen, die het hele gesprek had bijgewoond, viel de mond open van verbazing.

Dit verhaal is uit het boek “Kurze Einführung in die Germanische Neue Medizin” van Dr. Geerd Ryke Hamer