Het Hamerse Kompas stelt ons vegetatieve coordinatensysteem voor, synchroon op de 3 niveaus psyche-hersen-orgaan (individu)
x-as
De tijd is uitgezet op de x-as. Maandag, dinsdag, woensdag … of februari, maart, april …
y-as
De hoge y-as naar boven toont de intensiteit van de stresscomponent, het sympathische zenuwstelsel.
Langs de y-as naar beneden hebben we de intensiteit van het rustende deel, de vagus (parasympathisch), uitgezet.
Eutonie
In deze sectie zijn we perfect gezond. Het normale dag / nachtritme is aanwezig. Overdag zijn we sympathicotoon en onder stress met koude extremiteiten. ’s Nachts zijn we vagotoon en in rust met warme extremiteiten.
DHS (Schokmoment)
Met het Dirk Hamer-Syndroom schakelt ons autonome zenuwstelsel onmiddellijk over naar sympathicotonie, opnieuw met koude extremiteiten. Als individu (= onscheidbare eenheid tussen ons lichaam en ons denken. Als het ene verdwijnt, verdwijnt ook het andere.) gebeurt bij ons het volgende:
- psyche – dwangmatig denken
- hersenen – Hamerse Haard schietschijfvormig
- orgaan – celtoename of celafname of functionele uitval
Sympathicotonie
We zijn als het ware in een continue dagfase, maar nu echter conflictief! Dwangmatig denken blijft en we dromen onze conflicten. De HH blijft schietschijfvormig. Op orgaanniveau neemt de conflictmassa toe, d.w.z. het kankerproces wordt steeds groter.
De ergotrope organen (hersenen, hart …) zijn actief. De tropotrofe organen (darmen …) zijn in rust en we hebben nauwelijks eetlust.
CL (Conflictolyse)
Men kan een conflict op het volgende moment oplossen, maar ook pas na maanden. Dat is heel individueel. De conflictmassa komt overeen met de duur van het conflict en de genezingsfase zal nu overeenkomstig lang duren.
Wanneer het conflict is opgelost, schakelt ons autonome zenuwstelsel onvermijdelijk en onmiddellijk over naar een permanente rustfase (vagotonie), met de ledematen overeenkomstig warm.
- psyche – moe, conflictopgelost, opgelucht
- hersenen – HH begint oedeem te vormen
- orgaan – de kanker stopt
Nu schakelen onze hersenen de microben die bij het weefsel horen in, want die moeten nu hun werk doen als ‘chirurgen’.
Vagotonie
We bevinden ons als het ware in een permanente nachtfase, maar nu als na heel zwaar werk (afhankelijk van de conflictmassa). Nu voelen we ons slap en moe. Nu zijn we ‘ziek’!
De microben breken de tumoren af die niet langer nodig zijn of bouwen de eerder gemaakte gaatjen weer op.
Dit proces vindt plaats met zwelling en pijn (ontsteking). De HH slaat ook oedeem op en de zwelling in de hersenen neemt toe.
Crisis
Om dit proces te stoppen heeft Moeder Natuur de crisis ingebouwd. Met een zwaai wordt het roer omgegooid richting gezondheid (eutonie) door de momenteel sterke sympathicotonie. De crisis verloopt altijd met koude extremiteiten en vernauwing van de vaten. De urinestroomfase, ook wel plasfase genoemd begint met de crisis, waarbij het eerder opgeslagen water (oedeem) weer wordt uitgescheiden. Dit zijn vaak de enige waarneembare symptomen van de crisis. Maar er zijn ook fatale crises (afhankelijk van het Speciaalprogramma en de conflictmassa).
Na de crisis valt men terug in de vagotonie, opnieuw met warme ledematen. Vanaf nu gaat het richting gezondheid. Na het oplossen van het conflict ben je weer bijna als nieuw. Littekens blijven in de hersenen en op orgaanniveau.
Eutonie
kom je weer in de eutonie of gezondheid, dan heb je een spontane genezing beleefd!