Schizofrenie = twee of meer conflictactieve Speciaalprogramma’s in verschillende hersenhelften

Na het behalen van mijn bevoegdheid om geneeskunde te beoefenen, begon ik mijn eerste baan in de psychiatrische universiteitskliniek in Tübingen. Als jonge dokter behoorden de zogenaamde psychosen die ik daar zag tot de meest gruwelijke en hopeloze dingen die je je ooit kunt voorstellen. Mensen, zelfs heel jonge mensen (zogenaamde hebephrenia), die op jou en mij leken, die dromen en hoop hadden zoals jij en ik, hurkten daar als dieren in een kooi in het gesloten compartiment. Niemand wist echt wat voor soort ziekte deze betreurenswaardige mensen werkelijk hadden. Bij melancholie, de zogenaamde endogene depressie, zijn de symptomen in ieder geval vrij uniform, maar bij de zogenaamde schizothymische psychosen of kortweg schizofrenie weet geen enkele psychiater wat het doorslaggevende criterium van de ziekte zou moeten zijn. Om deze verschillende symptomen een enkele ziekte te noemen, was al gewaagd. Wat had iemand die naar verluidt aan paranoia leed, tenslotte gemeen met iemand die zich dwangmatig moest wassen of met iemand die stemmen hoorde terwijl hij half sliep of met iemand die woede-uitbarstingen had wat bekend staat als catatonie? En wat hadden deze symptomen gemeen met de verschillende vormen van depressieve psychosen, vaak afgewisseld met manische fasen, gespannen depressie, enz.?

Eigenlijk niets waardoor ze als een veel voorkomende ziekte herkenbaar zouden zijn geweest. En toch hebben ze één ding gemeen, waarvoor de volkstaal een heel geschikte term heeft gevonden: ze zijn gek! Dat betekent: ze zijn uit hun eerdere psychologische positie weggerukt.

Van toen tot nu heb ik altijd het grote verlangen gevoeld om deze allerarmsten fundamentele medische hulp te kunnen bieden.

In alle psychiatrische klinieken over de hele wereld zijn lang tevergeefs pogingen ondernomen om de oorzaak van de psychose in de geschiedenis van de patiënt te achterhalen. Het was waar dat het vaak niet mogelijk was om het feit over het hoofd te zien dat beslissende ervaringen, vooral tegenstrijdige ervaringen, voorafgingen aan het uitbreken van een psychotische ziekte, maar met de beste wil kon men er nooit een systeem in ontdekken.

Het raadsel was even moeilijk als eenvoudig: bij de zogenaamde schizofrenie zijn er altijd twee conflicten in verschillende hersenhelften die het computerbrein uit het ritme halen. Sommigen hebben al vermoed dat schizofrenie, vertaald als gespleten denken, mogelijk zou kunnen ontstaan ​​door het feit dat de hersenhelften niet in hetzelfde ritme denken, maar niet dat dit tot stand zou kunnen komen door twee verschillende actieve biologische conflicten. Niemand heeft er tot nu toe aan gedacht, hoewel achteraf gezien het eigenlijk zo dichtbij is. Vrijwel alle psychiatrische klinieken hebben tegenwoordig een computertomografiescanner, maar niemand is er ooit iets opgevallen, omdat psychiaters normaal gesproken niets begrijpen van hersen-CT’s en neuroradiologen niet geïnteresseerd zijn in (biologische) conflicten. Bij 99% van de zogenaamde schizofrene patiënten wordt helemaal geen CT gemaakt omdat er geen neurologische afwijkingen zijn.

Slecht voor de patiënt als er in een rapport sprake is van psychose. De patiënt zal nooit van deze diagnose afkomen tot het einde van zijn leven. Eens gek voor altijd gek! Dan wordt zo iemand onmenselijk gemaakt voor de rest van zijn leven. Zelfs als hij nog steeds humaan wordt behandeld, zal het door niemand meer voor vol worden aangezien. Overal kijkt hij naar medelijdend toegeeflijke gezichten.

Hij wordt meestal gedwongen met arbeidsongeschiktheid te gaan en wordt nagenoeg uitgesloten van de gemeenschap van serieuze mensen. Iedereen kan binnen een uur, zelfs binnen een seconde, schizofreen worden. Omdat zogenaamde schizofrenie niet langzaam kan worden geleden of ontvangen, kan het zich niet langzaam ontwikkelen, maar treedt het op in 1 seconde in het 2e tweede DHS.

In onze samenleving hangt de vraag of hij het stigma van de schizofreen voor altijd zal behouden af ​​van de vraag of deze diagnose officieel zal worden vastgesteld (vergelijkbaar met kanker).

Zogenaamde schizofrenie heeft niets te maken met erfelijkheid of zogenaamde endogeniteit, zoals het ook vandaag de dag nog wordt beschouwd. Het is gewoon een ongelukkige maar biologisch betekenisvolle constellatie.

Deze constellatie kan het gevolg zijn van een aantal factoren. De voorwaarde is dat er al één actief conflict is met een voorafgaand DHS, gelokaliseerd in hersenhelft A voor de Hamerse Haard, en een tweede DHS, waarvan de Hamerse Haard zich op hersenhelft B bevindt, wordt toegevoegd. Blijkbaar kunnen de hersenen een conflict een tijdje verdragen. Als we het goed bekijken, is ook dat een soort psychose, een obsessioneel denken. Omdat de patiënt dag en nacht dwangmatig aan zijn conflict denkt. Overdag kan hij niet helder denken omdat hij constant aan het conflict denkt, ’s nachts droomt hij van zijn conflict. De patiënt, die alleen te maken heeft met één conflict met DHS, kan zijn boot op koers houden zodat zijn omgeving weinig of niets van zijn conflict merkt. Als een patiënt echter tegelijkertijd met twee conflicten met DHS te maken heeft, is hij zelfs in conflict met de verwerking van zijn twee conflicten zonder dat hij zich hiervan volledig bewust is.

Hij is er gewoon door overweldigd! Hij kan niet onophoudelijk rond twee conflictkwesties draaien. Je kunt zoiets korte tijd verdragen, maar op een gegeven moment stort de patiënt in. Hij doet dan iets dat hij in een normale toestand niet zou doen. Toch is schizofrenie niet meer een ziekte op zich dan depressie. Het is eerder een tijdelijke, ongelukkige constellatie van twee conflictactieve speciale programma’s op verschillende hersenhelften.

De therapie is even eenvoudig als verbazingwekkend: in principe is de oplossing van een conflict voldoende om de patiënt uit zijn gespletenheid te halen. Maar geen verstandige therapeut zal daar stoppen, aangezien het risico op herhaling voor een vergelijkbare constellatie en dus voor een nieuwe opflakkering veel te groot is, om nog maar te zwijgen van de bijbehorende kanker, want zolang de patiënt zich in een schizofrene opstelling bevindt, bouwt hij geen conflictmassa op. Maar zodra het conflict solo actief is, tikt de klok, dwz de kanker- of kanker-equivalente gebeurtenis gaat dan door.

De aanvallen zijn niets meer dan ongelukkige herhalingen van dergelijke constellaties. Maar we moeten ons er altijd van bewust zijn dat deze mensen in een schizofrene constellatie constant iets vreemds denken, om niet te zeggen paranoïde, en het op elk moment kunnen doen. Het kan van de ene minuut op de andere slecht worden als je in een ander conflict terechtkomt. Dan kunnen ze direct volledig in paniek raken en volledig manisch of depressief worden, gewoon gek worden.

Er zijn veel mensen die in paniek raken. De meesten van hen kalmeren vrij snel. Maar als we zeggen dat veel van deze mensen gedurende korte of langere tijd een schizofrene constellatie hebben gehad, zou dat aanvankelijk een jammerlijk hoofdschudden veroorzaken, omdat het woord schizofreen alleen al bijna het oordeel is voor een levenslange smet, want eenmaal schizofreen – voor altijd schizofreen. Vaak wordt het ook geassocieerd met levenslange institutionele huisvesting, en dan bijna zoiets als levenslange gevangenisstraf, d.w.z. ziekenhuisopname. In werkelijkheid is het echter slechts een constellatie die in principe net zo snel kan veranderen als dat ze kwam.

Wie weet hoe vreselijk mensen lijden aan een dergelijke constellatie, vooral wanneer ze weer genormaliseerd worden en nog steeds als schizofreen worden omschreven. Ik kan alleen maar hopen dat men alle sanatoria op de juiste manier doorgaat en de poorten van deze sanatoria opent, zoals de Italianen al lang hebben gedaan.

Een belangrijk feit is ook: elke patiënt die ziek is met een actief kankerproces, loopt acuut gevaar met het volgende DHS dat hij lijdt een zogenaamde schizofrenie op te lopen. Strikt genomen geldt dit alleen voor kleine en grote hersenen conflicten, maar dat is genoeg. En op elk moment kan een patiënt die aan kanker lijdt, in een ijlende toestand terechtkomen met een tweede DHS en een bijkomend centraal conflict-DHS. Dat gaat veel sneller dan u denkt en dan theoretisch waarschijnlijk is, aangezien onze academische medische prognose qua brutaliteit meestal niets te wensen overlaat!

We kunnen ook zeggen: schizofrenie is een dubbele kanker die tegelijkertijd actief is, alleen dat in deze constellatie de psychische symptomen meer merkbaar en dramatischer zijn dan de symptomen aan het orgaan.

De zogenaamde schizofrenie is als het ware een noodreactie van het organisme wanneer het geen mogelijkheid ziet om de conflicten te verwerken. Het organisme van de patiënt katapulteert praktisch uit de conflictactiviteit, het computerbrein blokkeert! We willen daarom niet meer gepast spreken over schizofrenie, maar over een schizofrene constellatie of een onschuldige constellatie – over een hemisferische patstelling.

De emotionele ontwikkelingsstop

Een zeer interessant en frequent verschijnsel bij schizofrene constellaties is de remming van de rijping. Het onstaan is eenvoudig: er zijn altijd minstens 2 grote hersenen gestuurde Zinvolle Bioloische Speciaalprogramma’s (SBS) actief. De schizofrene constellatie van door het hersenschors gestuurde SBS heeft niet alleen invloed op het territorium links en rechts, maar op de gehele hersenschors van beide hersenhelften. Dus: een puur motorische schizofrene constellatie (links en rechts in het centrum van de motorische cortex) of een puur sensorische (links en rechts in het centrum van de sensorische cortex) zijn voldoende voor zo’n rijpingsstop. We kunnen meteen zeggen wanneer het tweede conflict zich moet hebben voorgedaan, want op dat moment stopte de emotionele ontwikkeling.

Deze kennis is een zeer belangrijk diagnostisch criterium!

Het eerste conflict moet dus eerder zijn geweest, of het nu lang daarvoor of kort daarvoor was, kunnen we niet zeggen. Maar aangezien we de handigheid van de patiënt kennen, kunnen we in ieder geval voor het territoriumSBS zeggen wat het eerste DHS was en wat het tweede was. En aangezien we de tijd van het 2e SBS redelijk nauwkeurig kunnen inschatten, kunnen we op dit moment ook specifiek naar een conflict vragen. De rest is een diagnostische routine.

Omdat het stoppen van de rijping beslist een keer zijn biologische betekenis heeft gehad en mogelijk nog steeds heeft, moet je de zaak niet alleen vanaf het begin zorgvuldig ophelderen, maar ook proberen uit te vinden waarom de patiënt nooit uit deze constellatie is gekomen.

Voorbeeld van de emotionele ontwikkelingsstop door schizofrene constellatie:

Een achtjarige jongen, die zich qua emotionele ontwikkeling normaal had ontwikkeld, belandde van het ene uur op het andere in een schizofrene constellatie. Het gebeurde als volgt: de ouders wilden ’s avonds met vrienden naar een klein feestje. Ze wilden om middernacht terug zijn. Ze huurden een 18-jarige nicht in om voor het appartement te zorgen terwijl de twee kinderen, de 13-jarige dochter en de toen 8-jarige broer, zouden slapen. De ouders waren nog maar net weg of de twee kinderen glipten weer uit bed en haalden de nicht over om ze tv te laten kijken. Ze wilden het hun ouders ook niet vertellen.

Op televisie werd een enge horrorfilm vertoond waarin kinderen ’s nachts uit hun bed werden ontvoerd. De ontvoerder kwam stilletjes door de slaapkamerdeur en greep toen zijn slachtoffers van achteren. De twee meisjes van 18 en 13 jaar genoten van de horrorfilm en lieten zich echt schrikken.

Maar de 8-jarige jongen nam het voor waar, zoals we later hebben gereconstrueerd. Hij keek met wijd open, angstige ogen van achter de bank vandaan en leed verschillende conflicten tegelijk, zoals we later op de CT-beelden van de hersenen zagen. Hij bevond zich onmiddellijk in een schizofrene hersenschorsconstellatie. Vanaf dat moment wilde hij elke nacht bij zijn moeder in bed slapen, wat net te verdragen is van een 8-jarige jongen. Maar vandaag, 5 jaar later, wil hij nog steeds in bed slapen bij zijn moeder, nu bijna 13 jaar oud. De moeder zegt: hij is net 8 jaar oud!

We moeten ons realiseren dat voor een 8-jarige jongen de televisie geen sprookjesachtig theaterpodium is om over te lachen, maar iets heel realistisch dat hij meeneemt in zijn dromen.

Op een gegeven moment werd echter geprobeerd de jongen weer uit het bed van zijn moeder te halen. De jongen kreeg toen absences in combinatie met motorische epilepsie. Hij rolde altijd zijn ogen naar boven tijdens de aanvallen. Tijdens de aanvallen hoort hij ook stemmen van ver, zo meldde hij. Maar hij hoort de stemmen oook vaak zonder een aanval. Er is een reden waarom hij met zijn ogen naar boven rolt: toen hij weer naar zijn eigen bed werd verplaatst, lag hij met zijn hoofd naar de deur. Hij kon iemand die ’s nachts stilletjes door de kinderkamerdeur naar binnen liep, b.v. om iets te pakken, pas zien als die bij het hoofdeinde van zijn bed verscheen. Zoals hij later eerlijk vertelde, dacht hij natuurlijk altijd aan de kwaadaardige ontvoerder uit de horrorfilm. Hij heeft deze absences waarschijnlijk al bijna 5 jaar, maar niemand heeft ze de eerste jaren opgemerkt. Toen hij zijn absences met het verdraaien van de ogen kreeg, kon de arme jongen natuurlijk ’s nachts weer in zijn moeders bed slapen.

Hij heeft vaak aanvallen op school, maar daar wordt rekening mee gehouden. Hij is 13 jaar oud in de klas, gedraagt ​​zich als een 8-jarige, maar is de beste in de klas qua cijfers.

Geen enkele dokter kon advies geven. Het ging altijd om verschillende pillen die moesten worden toegediend. De jongen werd onder de diagnose epileptische aanvallen met absences geclassificeerd.

Toen we er eenmaal achter kwamen dat de enge film de oorzaak was en de jongen dit bevestigde – hij had er nog met geen woord over gesproken – slaakten beide ouders een diepe zucht van verlichting. Nu wist je tenminste waar je moest beginnen! Maar zelfs dan is in zo’n geval geen kleinigheid. We kennen nu de oorzaak en dus de richting van de hulp voor de jongen, en dat het zeer waarschijnlijk is dat hij zowel zal herstellen van zijn epilepsie met absence als zijn ontwikkelingsachterstand zal inhalen.

Ik hoop dat ik de zaak zo heb beschreven dat men het kan begrijpen en dat men begrijpt dat iets dat in wezen als onbehandelbaar, dus ongeneeslijk werd beschouwd, nu oorzakelijk kan worden uitgelegd en behandeld.

Maar zolang de Germanische Heilkunde® – ondanks verificatie – wordt geboycot en er simpelweg geen rekening mee wordt gehouden, kan en zal er waarschijnlijk niets veranderen voor deze ongelukkige patiënten.

De academmische geneeskunde van tegenwoordig weet niet wat schizofrenie of schizofrene constellatie is. Maar elke dokter weet wie schizofreen is! of ze doen allemaal alsof het volkomen duidelijk is dat de patiënt schizofreen is. En wie deze smet op zijn voorhoofd heeft gebrand – hoe dom de dokter ook is die het achteloos heeft gedaan – zal er nooit vanaf komen!

Politici dromen ervan – president worden, tennissers – winnaars van Wimbledon worden. In mijn kleine medische leven had ik gehoopt te kunnen helpen licht te werpen op de verbanden tussen kanker en – als ik nog wat tijd had – ook de verbanden tussen de psychosen. Ik voel mij diep getroffen en ben blij omdat ik geloof dat ik in beide boven verwachting geslaagd ben.

De zogenaamde schizofrene constellaties zijn o.a.: consternatie – desoriëntatie – grootheidswaan – emotionele koudheid – manisch-depressief gedrag – angstneurose – agressiviteit – enuresie (bedplassen) – paranoia – catalepsie (starheid) – stemmen horen – boulimie – obsessie met wassen – autisme – mythomanie – – persoonlijkheidsstoornis – motorische paranoia – afwezigheden – de ziekte van Alzheimer –