tweefasigheid
Deze fase begint met de oplossing van het conflict (conflictolyse).
Heeft de patiënt zijn conflict opgelost, d.w.z. als hij zich de gebeurtenis of gebeurtenissen op zo’n manier heeft afvraagd en achterom heeft gekeken dat ze hem niet langer kunnen belasten, dan heeft hij ze losgelaten en begint nu de weg om weer in harmonie te komen met zijn biologische plan. Deze oplossing manifesteert zich op alle drie de niveaus en is zichtbaar of kan worden weergegeven. De genezingsfase na de oplossing is het meest wenselijke voor een ‘gekwetst’ persoon, maar gaat ook gepaard met symptomen die we dan als ziekte zien.
Een griep met bronchitis, loopneus en koorts slaat iemand uit het veld, we zijn ‘ziek’ in bed – godzijdank is het voorbij, nu hebben we rust nodig om de energie die we in de conflictactieve fase gebruikten weer op te bouwen. Zeker na de crisis heb je weer een goede eetlust en komt het afgenomen gewicht er weer bij.
Nogmaals, de duur en kracht van de herstelfase hangt af van de conflictmassa die we tijdens de stressvolle periode hebben opgebouwd. De patiënt moet door zijn therapeut op invoelende manier worden voorbereid op deze fase en de mogelijke symptomen, aangezien de genezende ziektes niet alleen griep en loopneus zijn. Veel kankergebeurtenissen vallen in deze fase en moeten door de patiënt als iets inherent positiefs worden begrepen. Een kanker van de organen die door de grote hersenen worden gestuurd, is zoiets als een oorkonde ter bevestiging van het ik-bevinden, d.w.z. ‘Ik ben er eindelijk in geslaagd om van mijn conflict af te komen, mijn boeien kwijt te raken’. Bij enkele conflictoplossingen kunnen er zeer kritieke momenten zijn in de epileptoïde crisis, maar een gedetailleerde opsomming ervan zou buiten het bestek van een inleiding vallen. Een invoelende en ervaren therapeut van de Germanische Heilkunde® zal zijn patiënt op de juiste manier voorbereiden en weten hoe hij hem medisch correct moet behandelen.
Symptomen, de het hele organisme betreffen
De hersenen schakelen het autonome zenuwstelsel om naar parasympathicotonie, ook wel vagotonie genoemd. Het hele organisme gaat in een rustpositie zodat alle beschikbare krachten kunnen worden aangewend om de gevolgen van de stress goed te maken en het systeem weer in vorm te brengen.
Symptomen op het niveau van de psyche
De patiënt voelt zich ongelooflijk goed, zoals nooit ervoor, hij denkt niet meer aan zijn conflict en droomt er niet meer over. Hij is niet langer gestresst.
Symptomen in de hersenen
Op het punt waar de schietschijfconfiguratie voorheen werd gezien, valt op hoe de ringen geleidelijk aan oedematiseren (water opslaan).
De eigenlijke zenuwcellen, die sowieso maar zo’n 10% van het totale hersenvolume uitmaken, worden weer omgeven door zogenaamde gliacellen, eigenlijk hersenbindweefsel, zodat ze hun vroegere functie beter kunnen uitoefenen. Het is een soort isolatie.
Eigenlijk gebeurt hetzelfde als wanneer een huidwond geneest: het zwelt op en geneest uiteindelijk met littekens.
Door de oedeemvorming zwelt het getroffen gebied in de hersenen op. De uiteindelijke omvang hangt af van de kracht en de duur van het conflict, de conflictmassa.
Voor academische artsen zijn deze oedemen hersentumoren die zo snel mogelijk moeten worden verwijderd. Dit is vooral het geval als ze al littekens hebben, omdat ze dan vooral merkbaar zijn in het CT-scan, maar in werkelijkheid door de patiënt nauwelijks als symptomen worden ervaren.
Symptomen op het niveau van het orgaan, het weefsel en de cellen
Gelijktijdig met de ontwikkeling van het oedeem in de hersenen verandert ook het weefsel van het orgaan. Net als tijdens de conflictfase hangt de verandering weer af van het kiemblad waartoe het orgaan behoort.
Bij door de hersenstam aangestuurde organen van het binnenste kiemblad (spijsverteringsorganen, geslachtsorganen) wordt de tumor die tijdens de conflictfase is ontstaan op tuberculeuzee wijze weer afgebroken met behulp van microben, in dit geval schimmels en schimmelbacteriën.
BELANGRIJK: De schimmels zijn, net als de bacteriën en virussen (als ze bestaan!), alleen actief tijdens de genezingsfase. Voor en na deze fase worden ze weer apathogeen, d.w.z. onschadelijk! Ze worden aangestuurd vanaf een hoger niveau en worden niet aan hun lot overgelaten.
Bij organen door het middelste kiemblad (lederhuid, borst, pericard, pleura, peritoneum) gestuurd vanuit de kleine hersenen, worden de compacte tumoren die zich in de conflictfase ontwikkelden ofwel ingekapseld en blijven dan levenslang onschadelijk, of als er bacteriën of mycobacteriën (schimmelbacteriën) aanwezig zijn – in het geval van de borst zijn het mycobacteriën – wordt de tumor tuberculeus verkazend afgebroken. Wat overblijft is een kleine caverne (holte).
Het lichaam verliest eiwit tijdens elke tuberculeuze genezingsfase. Dit eiwitverlies moet worden gecompenseerd door geschikte eiwitrijke voeding. Deze patiënten hebben ook een goede eetlust!
Let op: ‘Therapeutisch vasten om kanker uit te hongeren’ is bij een tuberculeuze genezing levensbedreigend en dus onzin! Elke moeder is blij als haar zieke kind eet!
Tijdens het genezingsproces slaat de tumor wat water op en voelt de patiënt wat pijn in de laatste fase van genezing.
In organen van het middelste kiemblad, gestuurd vanuit het hersenmerg (bindweefsel, botten, kraakbeen, lymfeklieren, lymfevaten, bloedvaten, spieren, milt), worden de necrosen, celsterfte, gaten die optraden in de conflictfase met behulp van bacteriën, meestal stafylokokken weer opgevuld. Zoals algemeen bekend in de geneeskunde, gebeurt dit met een overschot (littekens).
Biologisch Zin: Het bedreigde gebied wordt hersteld en zelfs versterkt om een nieuwe aanval beter te kunnen weerstaan. Bijv. Bot sarcoom = sterker bot, niercyste produceert meer urine, ovariumcyste produceert meer oestrogeen (vrouw ziet er tot 10 jaar jonger uit), testiculaire cyste produceert meer testosteron, enz.
Een speciaal geval hierbij is leukemie, wat geen zelfstandige ziekte is, maar de bijwerking van de genezingsfase van botkanker, in principe een goed teken als we het correct interpreteren en correct behandelen.
In organen van het buitenste kiemblad die worden aangestuurd door de hersenschors (epidermis, bronchiën, kransslagaders en aders, sensorische organen, geslachtsorganen, enz.), worden de zweren die tijdens de conflictfase waren gevormd, opnieuw gevuld onder sterke zwelling. Het lichaam verwelkomt de virussen (indien ze bestaan!) als graag geziene medewerkers bij deze wederopbouw. Als ze in het lichaam aanwezig zijn, helpen ze de genezing te versnellen, maar ze zijn niet absoluut noodzakelijk, het gaat er dan gewoon minder stormachtig aan toe.
Als de betroffen organen buisvormige organen zijn, zoals bronchiën, kransaders of slagaders, kan de zwelling tijdelijke blokkades veroorzaken.